Γιάννης Μακρυγιάννης

Κατ’ αρχήν με τη δήλωσή της η Βούλτεψη υπονοεί ότι όλη τη μέρα το ενδιαφέρον της είναι πώς θα περιορίσει την ανεργία στη χώρα! Ότι δεν αναλώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά στο πώς θα βρει μια εξυπνάδα κάθε μέρα για να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πώς θα εξασφαλίσει ρευστό στις επιχειρήσεις για να μην κλείσουν και απολύσουν κόσμο! Καλό το ανέκδοτο, αλλά όλοι αντιλαμβάνονται τις προτεραιότητες της Βούλτεψη.

Δεύτερον και σημαντικό, πέρα δηλαδή από την όποια πλάκα μπορεί να έχουν οι παρεμβάσεις της Βούλτεψη, είναι η ουσία που υπάρχει πίσω από τη δήλωσή της. Ότι πρόκειται δηλαδή για τον περίφημο κοινωνικό αυτοματισμό, το να φέρνει δηλαδή η κυβέρνηση σε σύγκρουση κοινωνικές ομάδες, προκειμένου να καλυφθεί ο κοινός εχθρός αυτών των κοινωνικών ομάδων, που δεν είναι άλλος από την μνημονιακή κυβερνητική πολιτική της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας.

Η ωμή και εντελώς άκομψη, - όπως το κάνει η Βούλτεψη γιατί υπήρξαν και καλύτεροι στο παρελθόν -  καλλιέργεια του «κοινωνικού αλληλοσπαραγμού» είναι η πιο άθλια εφεύρεση ενός ανάλγητου και κοινωνικά ισοπεδωτικού και καταστροφικού συστήματος.

Λειτουργεί μάλιστα εντελώς απλά: με την πολιτική της ύφεσης η κυβέρνηση διαλύει τον ιδιωτικό τομέα και άρα αυξάνει την ανεργία. Τι κάνει μετά;

Στους μεν ανέργους δείχνει όσους αντιδρούν στην πολιτική της και τους λέει «κοιτάξτε αυτούς τους προνομιούχους, δεν θέλουν να πάθουν τίποτα ενώ εσείς γίνατε άνεργοι». Έτσι στρέφει τους άνεργους ενάντια σε όσους διατηρούν κάποια ασπίδα προστασίας ή αντιδρούν, ώστε να τους αυξήσει την κοινωνική πίεση και να τους επιβάλλει τελικά τις άγριες πολιτικές της.