Γρ. Νικολόπουλος

Πρώτον, ότι δεν θα συζητήσουν ρύθμιση του δημόσιου χρέους αν είναι να πάμε σε πρόωρες εκλογές. Δεύτερον, ότι δεν χρειάζονται πρόσθετα οριζόντια μέτρα αν προωθήσουμε τις μεταρρυθμίσεις. Σαφέστεροι δεν θα μπορούσαν να είναι οι ξένοι πιστωτές. Ωστόσο, ο πολιτικός κόσμος αγνοεί τα μηνύματα αυτά και συνεχίζει τη συζήτηση ή μάλλον τις κραυγές για το θεαθήναι.

Κάποιοι πιστεύουν πως το μήνυμα των δανειστών ότι δεν θα συζητήσουν ρύθμιση του χρέους αν είναι να πάμε σε πρόωρες εκλογές είναι εκβιαστικό. Δεν είναι. Είναι απολύτως λογικό. Οι ξένοι λένε ότι για να ρυθμίσουμε το χρέος σας, δηλαδή να το μειώσουμε, θα μπούμε σε ένα παζάρι με την ελληνική κυβέρνηση. Εμείς, ως πιστωτές, θα δεχτούμε επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής, μείωση των ετήσιων δόσεων, ίσως και μια μικρή περικοπή ενός μέρους του χρέους, οπότε θα χάσουμε λεφτά. Για να το δεχτούμε αυτό η ελληνική κυβέρνηση θα δεσμευτεί ότι θα λάβει μέτρα τα οποία δεν θα επιτρέψουν τη δημιουργία ελλειμμάτων (που θα δημιουργήσουν νέες δανειακές ανάγκες για να καλυφθούν) και θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει το ρυθμισμένο χρέος της.

Με τη λογική που επικρατεί στα κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια (τα οποία υποτίθεται ότι θα πληρώσουν οι ξένοι δανειστές) με τις υποσχέσεις τους περί κατάργησης όλων των συμφωνιών που έχουν γίνει με την τρόικα, οι ξένοι πολύ καλά κάνουν και δεν συζητάνε αν είναι να πάμε σε εκλογές. Δεν σου λένε να μην κάνεις εκλογές, δεν παρεμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή, αυτό που σου λένε είναι ότι η συζήτηση για ρύθμιση του χρέους δημιουργεί δεσμεύσεις που πρέπει να τηρηθούν, οπότε θα την κάνουν με αυτόν που θα κυβερνήσει και θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις. Δεν δέχονται δηλαδή να κάνουν συμφωνία με αυτή την κυβέρνηση και να βγει μετά μια άλλη που θα καταργήσει τη συμφωνία.

Θα κάνουν τη συμφωνία με όποιον κυβερνήσει στην επόμενη διετία. Με λίγα λόγια λένε: «Αν είναι να κάνετε εκλογές, κάντε τις κι εμείς θα συζητήσουμε με οποιαδήποτε κυβέρνηση εκλεγεί». Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό είναι καλό για τους πιστωτές, αλλά είναι ακόμη καλύτερο για τους Ελληνες πολιτικούς. Διότι ούτε ο Σαμαράς θα ήθελε να πετύχει μια συμφωνία μείωσης του χρέους και να απολαύσει το πολιτικό όφελος ο Τσίπρας, ούτε ο Τσίπρας θα ήθελε να κυβερνήσει δεσμευμένος από τις συμφωνίες του Σαμαρά. Ας δούμε λοιπόν ποιος θα κυβερνήσει και ας κάνει αυτός τη διαπραγμάτευση για το χρέος.

Το δεύτερο μήνυμα που προέρχεται από το ΔΝΤ είναι επίσης σαφές. Οταν το ΔΝΤ λέει ότι δεν χρειάζονται νέα οριζόντια μέτρα αλλά μεταρρυθμίσεις, έχει απόλυτο δίκιο. Μεταξύ μας, πιστεύω ότι ποτέ δεν χρειάζονταν οριζόντια μέτρα, μεταρρυθμίσεις χρειάζονταν από την αρχή και θα είχαμε γλιτώσει αυτή την κόλαση της ανεργίας και της φτώχειας, αλλά το ελληνικό πολιτικό προσωπικό είναι παντελώς ανίκανο να προχωρήσει σε εκσυγχρονισμό της χώρας μέσω μεταρρυθμίσεων και προτίμησε να διαλύσει την οικονομία και την κοινωνία με οριζόντιες φορολογίες και μειώσεις μισθών παρά να εξυγιάνει τον δημόσιο τομέα και να μειώσει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά.

Τι εννοεί το ΔΝΤ κάνοντας λόγο για μεταρρυθμίσεις; Να φτιάξουμε ένα σοβαρό φορολογικό πλαίσιο που δεν θα αλλάζει κάθε χρόνο. Να επιτρέψουμε τον ανταγωνισμό σε ίσους όρους. Να μειώσουμε τη γραφειοκρατία που εμποδίζει την ανάπτυξη και γεννά διαφθορά. Να εξυγιάνουμε το ασφαλιστικό σύστημα που είναι σχεδόν νεκρό. Να αυξήσουμε την παραγωγικότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Να πιάσουμε τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο αντί να βάζουμε φόρους στους έντιμους φορολογούμενους οι οποίοι πλέον δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν. Να εξασφαλίσουμε διαφάνεια στη χρηματοδότηση των κομμάτων. Μεταρρυθμίσεις είναι όλα αυτά τα αναγκαία μέτρα που θα έπρεπε από μόνοι μας να έχουμε λάβει εδώ και δεκαετίες και δεν τα λάβαμε και, αντί τώρα να τρέχουμε σαν τρελοί να τα εφαρμόσουμε, τα αποφεύγουμε διότι ο πολιτικός κόσμος συντηρείται, ενισχύεται και πλουτίζει ακριβώς από όλη αυτή τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία.

Δυστυχώς οι ξένοι πιστωτές έχουν δίκιο. Εμείς εδώ βέβαια προτιμάμε να λέμε ότι οι ξένοι μάς επιβουλεύονται και θέλουν το κακό μας. Με αυτά τα μυαλά θα ταλαιπωρούμαστε για πολλά χρόνια ακόμη. Ισως θα έπρεπε οι ξένοι να ακούσουν τα παρακάλια μας και να μας αφήσουν στη μοίρα μας (να γίνουμε μια πάμπτωχη τριτοκοσμική χώρα) μπας και καταλάβουμε. Αλλά δεν το κάνουν διότι, προς το παρόν, διακυβεύονται πολύ σπουδαιότερα πράγματα από την ευημερία ή τη φτώχεια της Ελλάδας, όπως είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Οταν κρίνουν ότι δεν κινδυνεύουν πια οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, ίσως και να το κάνουν και τότε θα απολαύσουμε τα αγαθά των επιλογών μας.