Βασ. Αναστασόπουλος

Πάρτε για παράδειγμα τον κ. Κάρολο Παπούλια, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Δεν ήθελα να παραβιάσω τη θεσμική τάξη, προκαλώντας πολιτικές εντυπώσεις ή και πολιτική κρίση, μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος» είπε, μεταξύ άλλων, στο μήνυμά του για την 40ή επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα, στις 24 Ιουλίου του 1974, επιχειρώντας να εξηγήσει έτσι τις υπογραφές που έβαλε σε Μνημόνια, Προεδρικά Διατάγματα, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και αποφάσεις, εν γένει, που έφεραν στη ζωή μας τα χαράτσια, τους παρανοϊκούς φόρους, την περικοπή μισθών και επιδομάτων, τη φτώχεια, την ανεργία, τα «λουκέτα» στην αγορά, τις αυτοκτονίες...

Κάθε φορά που μία απόφαση της κυβέρνησης, υπαγορευμένη από τα ανώτατα κλιμάκια των δανειστών, συναντούσε δυσκολίες στο να περάσει από τη Βουλή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν εκεί για να την υπογράψει, βάζοντας το δικό του «λιθαράκι» στην παράκαμψη της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Κάθε φορά που η κοινωνία κατέρρεε υπό το βάρος των φόρων, ο κ. Παπούλιας ήταν εκεί, για να «σφραγίσει» άλλη μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Κάθε φορά που ο λαός «βοούσε» εκλογές, ο πολιτειακός μας ηγέτης αρνείτο έστω να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ηθελημένα ή… άθελά του, συνειδητά ή… ασυνείδητα, υπήρξε «δεκανίκι» των πιο αντιδημοκρατικών κυβερνήσεων που γνώρισε ο τόπος από τη Μεταπολίτευση και έπειτα.

Σήμερα, νιώθει αναγκασμένος να απολογηθεί για τα πεπραγμένα του. Να διαπιστώσει ότι η οικονομική κρίση επέφερε και σημαντικά πλήγματα στη δημοκρατική λειτουργία του τόπου. Και να εξηγήσει, επί προσωπικού, ότι δεν ήθελε να παραβιάσει τη θεσμική τάξη… Φανταστείτε μόνο, πριν από 40 χρόνια, να είχε αρνηθεί ο Κωνσταντίνος ο Καραμανλής να μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής από το Παρίσι. Σκεφτείτε να είχε πει τότε, στις 24 Ιουλίου του 1974: «Α, δεν γυρίζω πίσω. Δεν θέλω να παραβιάσω τη θεσμική τάξη» (σ.σ. η οποία θεσμική τάξη τότε… τύχαινε να είναι η Χούντα των συνταγματαρχών). Πού θα βρισκόμασταν τώρα… Θα είχε απομείνει κανείς όρθιος, ή ακόμα θα πέθαιναν άνθρωποι στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ;

Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, δεν υπάρχει τίποτα πιο δημοκρατικό, από το να αρνηθεί κανείς να υπογράψει κάτι, όταν διαφωνεί. Αυτό το δικαίωμα έδωσε, το 1974, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο σημερινό Πρόεδρο, κ. Κάρολο Παπούλια. Και εκείνος το απεμπόλησε… Τι έρχεται, λοιπόν, να ζητήσει τώρα; Άφεση αμαρτιών;