Παν. Μπουσμπουρέλης

Τα κόκκινα δάνεια δεν είναι μόνο παράγωγα της στενοκέφαλης πολιτικής της τρόικας, που οδήγησε σε μια πρωτοφανή ύφεση για τα ιστορικά χρονικά, αλλά οφείλονται και στην έλλειψη ρευστότητας που προκάλεσε ο τρόπος που επιχειρήθηκε το πολυσυζητημένο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων.

Για τα κόκκινα δάνεια ασφαλώς και δεν φταίνε μόνο, και κατά κύριο λόγο, οι κακές τράπεζες και οι κακοί δανειολήπτες. Οταν όλο το οικονομικό σύστημα κατέρρευσε, ήταν φυσικό να δημιουργηθούν όλες αυτές οι επιπτώσεις, καθώς η μειούμενη ζήτηση και η ρευστότητα συμπαρέσυραν στα ερείπια ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας.

Το ερώτημα είναι γιατί τα σαΐνια της τρόικας και οι εκπρόσωποι των πιστωτών δεν ευαισθητοποιήθηκαν νωρίτερα να προλάβουν τα αδιέξοδα και ισχυρίζονταν ότι με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα μπορούσε να υπάρξει ανάκαμψη και ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά. Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν άνθρωποι, όπως ο Μιχάλης Μασουράκης της Αlpha, που έλεγαν από την αρχή την αλήθεια, ότι δηλαδή αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν επέστρεφαν οι καταθέσεις.

Η Τράπεζα της Ελλάδος τι έκανε προς την κατεύθυνση αυτή όταν μέχρι και τον τελευταίο μήνα τα δάνεια που μπαίνουν στην αγορά μειώνονται συνέχεια και η πιστωτική επέκταση είναι αρνητική; Κρατάμε ότι ο νέος διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε ότι θα υπάρξει θετική πιστωτική επέκταση ως το τέλος του έτους.

Τώρα όμως αρχίζει να εισακούεται αυτό που οι έμπειροι Ελληνες τραπεζίτες τονίζουν. Οτι πρέπει να απελευθερωθεί ρευστότητα παγιδευμένη για να χρηματοδοτηθεί η οικονομία, με εύρεση λύσεων στα κόκκινα δάνεια. Πώς θα γίνει αυτό; Θα πρέπει να εισπραχθεί με κάποιον τρόπο τμήμα αυτών που δεν εισπράττεται.

προκαλεί Ομως αλγεινή εντύπωση το ότι έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο για να μπει στο πλαίσιο των λύσεων η συνολική εικόνα του κάθε νοικοκυριού. Δηλαδή τι χρωστά στην Εφορία, στο Ταμείο και τι χρειάζεται για να ζήσει, όταν γι’ αυτό φωνάζει όλη η αγορά από το 2012!

Οσον αφορά στις επιχειρήσεις, γιατί αργούν άραγε τόσο πολύ η λύση των μετοχοποιήσεων, των αναδιαρθρώσεων με απώλεια ελέγχου από όσους ιδιοκτήτες δεν μπορούν να «ακολουθήσουν» και η μεταβίβαση σε νέα επενδυτικά σχήματα που καραδοκούν από το εξωτερικό ώστε να διασωθούν και οι εταιρείες και οι εργαζόμενοι; Ποιος κόπτεται για τους μεγαλομετόχους και τους επιχειρηματίες που έβγαλαν τα λεφτουδάκια τους στο εξωτερικό και ζητούν μόνο χωρίς να συνεισφέρουν;

Οι λύσεις μπορούν να προέλθουν με ρεαλισμό και σεβασμό στην κοινωνία, όπως συνέβη στις ΗΠΑ και στη Βρετανία όταν κατέρρευσαν και χρεοκόπησαν οι τράπεζες το 2008-2009. Αυτό που γίνεται στη χώρα αυτή δεν έχει τελειωμό και πάλι οι λύσεις που θα δοθούν ενδέχεται να είναι πολύ αμφισβητήσιμες.

Και αυτό γιατί υπόκεινται στη στενοκέφαλη λογική μιας τρόικας. Ας σκεφτούν όμως και όλοι αυτοί που πρόβαλαν την οριακή κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τον στρατό της Μέρκελ, παριστάνοντας τους χειροκροτητές των Πάντσερ, τι κάνουν. Πού μεγαλώνουν οι Σβαϊνστάιγκερ και τα «άλλα παιδιά» και σε ποια κοινωνία θα μεγαλώσουν μετά το καλοκαίρι τα περισσότερα παιδιά μιας κοινωνίας που δοκιμάζεται κατ’ εξακολούθηση, όπως η ελληνική.

Βέβαια και ο φουκαράς ο Σβαϊνστάιγκερ έκανε πάνω από 13 χλμ. στον τελικό, αλλά έφαγε και το ξύλο της ζωής του, ιδιαίτερα μάλιστα σε εκείνη την εναέρια μονομαχία με τον Αγκουέρο. Αλλά γι’ αυτά δεν πρέπει να χαιρόμαστε και πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι δεν «διαμαρτυρήθηκε» κιόλας, κατά τη βόρεια διάλεκτο της καθομιλουμένης.