Δημήτρης Δανίκας

Ούτε κατάλαβαν αυτό που γνωρίζει ακόμα και το τελευταίο νήπιο. Πως δηλαδή ανάμεσα στον Βενιζέλο, τον Θεοδωράκη και τον Κουβέλη ουδεμία διαφορά. Απαντες σχεδόν να τσιμπολογίσουν από την λεγόμενη «κεντροαριστερά». Τι είναι αυτό; Το άλοθι των κάποιων δεξιών που δεν γουστάρουν να το ρίξουν στον Σαμαρά. Ολίγον έγκυος δηλαδή. Ναι παιδιά, να πάρουμε τα μέτρα, να γδάρουμε τον φτωχό, να υποκλιθούμε στην Μέρκελ αλλά την ίδια στιγμή να παριστάνουμε τους αριστερούς

Τι άλλο είναι αυτός ο χώρος της «κεντροαριστεράς»; Η σύγχρονη μετάλλαξη της Ενωσης Κέντρου του αείμνηστου Ιωάννη Ζίγδη. Που πήρε ο «μαγαζί» του Γεωργίου Παπανδρέου και κατέβασε τα ρολά

Τι άλλο; Το άλοθι κάποιων νοικοκυραίων που τα θέλουν όλα. Δηλαδή να παριστάνουν τον προοδευτικό και την ίδια στιγμή να συναινούν σε κάθε μέτρο αντιλαικό. Στα λόγια αριστερός, στην πράξη καραδεξιός. Χίλιες φορές ο Αδωνις Γεωργιάδης. Από την πρώτη στιγμή ξέρεις με τι «πράγμα» έχεις να κάνεις

Απόδειξη; Μα φυσικά ο καιροσκοπισμός του κυρ Φώτη και της παρέας του. Τον πρώτο χρόνο με τα πιο σκληρά μέτρα του Μνημονίου. Τον δεύτερο χρόνο εναντίον Σαμαρά και Μνημονίου. Μισός απ εδώ, μισός απ εκεί. Σχιζοφρένεια πολιτική. Η επιτομή του οπορτουνισμού. Με γραβάτα, κοστουμάκι και «σοβαρό» λόγο

Στοιχηματίζω από τώρα. Οτι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση θα πέφτουν κορμιά. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση θα γκρεμίζονται κόμματα. Επόμενως προς την αγχόνη κατευθύνεται και η παράταξη του Πάνου Καμένου. Μπορεί και του Σταύρου Θεοδωράκη. Κόμματα και πολιτικοί της μιας χρήσεως. Ελα εσύ, φύγε εσύ!

Γιατί αυτό; Μα επειδή όλα αυτά τα κόμματα είναι προσωρινά. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Φύτρωσαν λόγω στρεβλών συνθηκών. Μπορεί, λόγου χάριν, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση να μας προκύψει κόμμα απελευθερωμένων κοριτσιών. Το οτιδήποτε

Κατά βάθος η πορεία της Δημοκρατικής Αριστεράς αντανακλά το αδιέξοδο των νεοελλήνων. Από τη μια καταλαβαίνουν ότι τα μέτρα είναι αναγκαία. Οτι από την δική τους φοροδιαφυγή και από την εκλογική πελατεία η χώρα κατέληξε στο χείλος του γκρεμού. Ομως την ίδια στιγμή επιθυμούν να τιμωρήσουν το πολιτικό προσωπικό. Και απ εδώ και απ εκεί. Και εντός και εκτός και επί τα αυτά. Και με την σταθερότητα αλλά και με την αριστερά. Και με την Μέρκελ και με τον Λαό!

Με απλά λόγια η κατάληξη του κυρ Φώτη και της ηγετικής του ομάδας, αλλά και των ψηφοφόρων τους θυμίζει την θρυλική ρήση του μεγιστοτεράστιου Ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη. Που έλεγε «Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε»

Μεθερμηνευόμενο πάει να πει τοσοδούλης αρχηγός, τοσοδούλικη παράταξη, τοσοδούλικο εκλογικό ποσοστό!