Σπύρος Γκουτζάνης

Το πρωτογενές πλεόνασμα μένει σταθερά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας από τον Ιανουάριο, σε σημείο κορεσμού κι ας είναι greek statistics όπως τότε που μπήκαμε στο ευρώ, ακολουθεί η έξοδος στις αγορές με την εγγύηση της Μπούτεσμπανκ και με επιτόκιο 5%, μετά η βιωσιμότητα του χρέους που δεν θα είναι βιώσιμο δίχως κούρεμα που το έχει απορρίψει το Βερολίνο και τελευταία το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο δεκαετίας που υπόσχεται ανάπτυξη βασισμένη σε σουβλατζίδικα, καφέ και τσολιαδάκια. Πάνω σε αυτά επιχειρεί να οικοδομήσει το σύστημα εξουσίας το δίλημμα των ευρωεκλογών: “πολιτική σταθερότητα για να διατηρηθούν οι επιτυχίες”. 

Παραμένει όμως το βασικό ερώτημα: ακόμη κι αν δεχθούμε την προπαγάνδα δίχως επιφυλάξεις ποιόν αφορούν όλα αυτά; Η κατάσταση στην κοινωνία είναι δραματική: ανεργία στα ύψη, μειωμένοι μισθοί και υποαμοιβόμενοι εργαζόμενοι, υπερχρεωμένα νοικοκυριά,  κατασχέσεις από την εφορία, μικρομεσαίες επιχειρήσεις δίχως πρόσβαση σε χρηματοδότηση, κυνήγι από τους γενίτσαρους του κ. Θεοχάρη, ακρίβεια που επιμένει παρά την μείωση των εισοδημάτων. Και μαζί υποβάθμιση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών υγεία, παιδεία, ιατροφαρμακτευτική περίθαλψη. Στο γενικό πεδίο απορρύθμιση των πάντων και προετοιμασία για ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου του δημοσίου. 

Οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού πανηγυρίζουν. Ότι δεν κατάφεραν να κάνουν με δημοκρατικό τρόπο είκοσι χρόνια τώρα που όλα τα πολιτικά σχήματα που κατέβασαν -και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα- τα αποδοκίμασε η κοινωνία με ποσοστά γύρω στο 1-2% το πετυχαίνουν με την κυβέρνηση Σαμαρά και χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση. Στο ερώτημα αν υπάρχει σχέδιο έστω μεσοπρόθεσμα για την βελτίωση της ζωής των πολιτών και μέσα σε ποιό πλαίσιο η απάντηση είναι εκωφαντική σιωπή. 

Παρόλα αυτά οι κυβερνητικοί παράγοντες αισιοδοξούν ότι η κοινωνία την οποία εξαπάτησαν -επαναδιαπραγμάτευση κλπ- απείλησαν, εκβίασαν θα τους επιβραβεύσει με την ψήφο της. Αν το πετύχουν τότε δεν θα έχουν κανέναν φραγμό την επόμενη ημέρα, αποχαλινωμένοι πια θα συνεχίσουν να καταστρέφουν ότι έχει απομείνει. Και η κοινωνία δεν θα έχει κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρεται, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες...