Δημήτρης Δανίκας

Σύννεφα καπνού καλύπτουν την φαιά ουσία του κρανίου μου. Κάθομαι και λέω στον εαυτό μου. Ρε μπαγάσα τα χεις όλα. Επώνυμος είσαι. Επιθετικός είσαι. Αιρετικός είσαι. Αδιάφθορος είσαι. Αποψάτος είσαι. Ψαγμένος είσαι. Αρα;

 Ας πούμε να βάλεις υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή! Τρελός είσαι; Ρωτάει το ένα μισό το άλλο μισό. Καθόλου! Ακου με. Κάτι ξέρω. Βάζεις υποψηφιότητα. Fifty-fifty να εκλεγείς. Γιατί δηλαδή οι άλλοι καλύτεροι είναι;

Για προχώρα. Λέει το διστακτικό μισό το άλλο, το φουριόζικο μισό. Βάζεις, βγαίνεις, κερδίζεις. Τι ακριβώς; Θα σου πω. Πρώτα λοιπόν. Η αποζημίωση-έτσι το λένε-επί πέντε συναπτά έτη. Γιατί εδώ οι εθνικές εκλογές μπορεί να προκηρύσσονται κάθε έξι μήνες. Ομως οι ευρωεκλογές κάθε πέντε τέρμινα. Πάμε παρακάτω. Στο ψητό

Θα εισπράττεις καμιά δεκαριά χιλιάρικα. Μηνιαίως. Τα μισά στην μπάντα. Το σύνολο διακόσια χιλιάρικα. Να τα ζεσταίνεις για τις δύσκολες μέρες. Επειτα θα πηγαινοέρχεσαι σε business class. Λίγο το χεις. Επειτα θα μπαινοβγαίνεις σε άφθονες κοσμικές συναθροίσεις. Ως σπουδαίος. Ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού. Μεγάλη ιστορία. Ασε το άλλο. Ποιο; Ρωτάει το ένα μισό το άλλο μισό. Ετσι τάχα μου ανυποψίαστα

Θα σε καλούν στα τηλεοπτικά πάνελ και εσύ θα αμολάς τις σοφίες σου. Ως πολιτικός ταγός. Ασε το άλλο. Θα γνωρίσεις κόσμο και κοσμάκη. Απ όλες τις χώρες. Θα φορτώσεις τον τηλεφωνικό σου κατάλογο με άφθονα κονέ. Για τις δύσκολες στιγμές. Ανθρωποι είμαστε. Ποτέ δεν ξέρεις πως θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. Ασε το άλλο

Αφού ολοκληρωθεί η πρώτη θητεία και σε περίπτωση που δεν εκλεγείς για την δεύτερη, θα εισπράττεις για τα επόμενα δύο χρόνια το εβδομήντα τοις εκατό της κανονικής αποζημίωσης. Μπορεί και να εξασφαλίσεις παχυλή σύνταξη. Αντε προχώρα. Σε θέλει όλη η χώρα

Μα εγώ δεν είμαι διαπλεκόμενος! Και ποιος σου είπε να γίνεις; Μακριά από επιχειρηματίες και καρχαρίες, Θα το παίζεις αιάφθορος και άμεμπτος. Ούτε καφεδάκι. Ούτε καναπεδάκι. Ετσι κανείς δεν θα τολμήσει να σε βγάλει στην σέντρα. Επομένως. Ολοκληρώνω. Και λεφτά και γνωριμίες και ταξίδια και κοσμοπολίτικες ξεναγήσεις και αδιάφθορος. Το δέκα το καλό. Τι περιμένεις; Βουρ!

Σηκώθηκα. Ανοιξα τα παράθυρα. Εδιωξα τον καπνό που είχε καλύψει την φαιά ουσία του κρανίου μου. Και έτρεξα στον πλησιέστερο καθρέφτη. Και με κοίταξα. Και πριν με μουτζώσω είπα:

«Εγώ απρόσωπος εκπρόσωπος; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Και πριν φύγω πέταξα τους πειρασμούς να τους πάρει και να πνιγούν στο θολό ποτάμι!