Σπύρος Γκουτζάνης

Πρώτος ο επίσης αντικομμουνιστής υπουργός Υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος βγήκε χθες το πρωί σε τηλεοπτικές εκπομπές, περισσότερο για να υπερασπιστεί τον Τάκη Μπαλτάκο και λιγότερο τον πρωθυπουργό.

Για την ακρίβεια ο κ. Γεωργιάδης έπλεξε το εγκώμιο του ανδρός: “είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος ο κ. Μπαλτάκος, με αξιοσημείωτη διαδρομή και ήταν συνεπής γενικός γραμματέας της κυβέρνησης. Τον αγαπώ. Έκανε μια ανοησία και εξετέθη». Η δε ανοησία δεν έγκειται στο περιεχόμενο των όσων είπε ο κ. Μπαλτάκος, ούτε στο ότι έκανε προσωπικό παιχνίδι εν αγνοία και εις βάρος του πρωθυπουργού, αλλά στο ότι “δεν έπρεπε να συνομιλεί με αλήτες του πεζοδρομίου όπως είναι οι χρυσαυγίτες”. Είχε κατανόηση ο κ. Γεωργιάδης και για τον υιό Μπαλτάκο ο οποίος πλάκωσε τους Χρυσαυγίτες στο ξύλο.

Φαίνεται ότι ο κ. Γεωργιάδης “καταδικάζει την βία από όπου κι αν προέρχεται” εκτός αν προέρχεται από τον υιό του κ. Μπαλτάκου οπότε δείχνει κατανόηση. Για τα παιδιά των ανέργων όμως που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα δεν έχει αντίστοιχη κατανόηση ο κ. Γεωργιάδης όταν εκφράζουν την απελπισία τους.

Έκανε δε τις δηλώσεις αυτές ο κ. Γεωργιάδης την ώρα που ο αντιπρόεδος της κυβέρνησης κ. Βαγγέλης Βενιζέλος δήλωνε ότι “πρέπει να ξεριζωθούν οι ακροδεξιοί θύλακοι στην κυβέρνηση”. Προφανώς ο κ. Γεωργιάδης τον έχει γραμμένο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τις όψιμες ευαισθησίες του.

Προ δεκαημέρου ο κ. Γεωργιάδης είχε υπερασπιστεί ξανά τον κ. Μπαλτάκο όταν είχε κάνει την καταπληκτική δήλωση ότι “εγώ αντικομμουνιστής γεννήθηκα και αντικομμουνιστής θα πεθάνω”. “Αφήστε ήσυχο τον κ. Μπαλτάκο” είχε πει τότε ο κ. Γεωργιάδης και πράγματι τον άφησαν όλοι ήσυχο και τώρα τρέχουν και δεν φθάνουν.

Ειρρήσθω εν παρόδω την δήλωση αυτή “κατάπιε αμάσητη” τότε ο κ. Βενιζέλος. Για τον πρωθυπουργό τον “Αντώνη” όπως τον αποκαλεί ακόμη και τώρα ο κ. Μπαλτάκος δεν τίθεται θέμα, γνωρίζει εδώ και 35 χρόνια ότι ο στενός του φίλος και συνεργάτης είναι ακροδεξιός και αντικομμουνιστής αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να του δώσει την κομβικής σημασίας θέση του γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου. Αλλά ο κ. Βενιζέλος; Ας δεχθούμε ότι δεν μπορούσε να ζητήσει την παραίτηση του “αντικομμουνιστή” Μπαλτάκου δημοσίως, είχε όμως θέσει το ζήτημα στον πρωθυπουργό; Του είχε πει ότι δεν μπορεί η κυβέρνηση στη οποία μετέχει και ο ίδιος να έχει “αντικομμουνιστή” γραμματέα και ότι από την στιγμή που ξέφυγε και το είπε δημοσίως οφείλει να τον απομακρύνει;

Τελικά αυτή η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν έχει πρόβλημα με τους αντικομμουνιστές ακροδεξιούς τύπου Μπαλτάκου ή Γεωργιάδη.