Βασίλης Στεφανακίδης

Χρόνια τώρα, όλοι λίγο πολύ γνώριζαν ή υπαινίσσονταν αυτό το τρελό πάρτι που είχε στηθεί από επιτήδειους της παραεξουσίας και -γιατί όχι- σε συνεργασία με την εξουσία, μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, με τον «αγνό» και «οραματικό» σκοπό της ενθυλάκωσης τεράστιων ποσών δημοσίου χρήματος.

Κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα, καθώς δεν έχω πειστεί πως υπάρχει η πολιτική βούληση να βγουν όλα στο φως και γι’ αυτόν τον λόγο προφανώς οι έρευνες σέρνονται για χρόνια ολόκληρα από υπουργείο σε υπουργείο και από υπηρεσία σε υπηρεσία.

Βλέπετε, καταφανώς βολεύει την κάθε εξουσία να διαχειρίζεται τέτοιου είδους κονδύλια και να τα μοιράζει σε ημετέρους. Το δυστύχημα όμως είναι ότι με τις τελευταίες εξελίξεις συκοφαντούνται και οργανώσεις οι οποίες επιτελούν πραγματικό έργο άξιο επιβράβευσης και ενίσχυσης, όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κ.λπ., και είναι άδικο να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με οργανώσεις τύπου προστασίας της χλωρίδας και της πανίδας του Αμαζονίου!

Ανεξάρτητα πάντως από την τελική έκβαση των όψιμων και βραδυπορούντων ελέγχων στις ΜΚΟ, το όλο θέμα έρχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο διαφθοράς και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος για δεκαετίες, έτσι που να αναρωτιόμαστε μήπως τελικά ως χώρα υπάρχουμε ακόμα από σύμπτωση.

Μα να μην υπάρχει ένας, έστω ένας, τομέας του Δημοσίου που να δούλευε ρολόι και να τιμούσε τα λεφτά των φορολογουμένων! Ολα σάπια και εστίες αρπαχτής; Ολα λαθραία και αυθαίρετα; Παντού λαμόγια και κλεφτοκοτάδες; Ολοι μέσα στη μίζα και το λάδωμα; Ολοι μέσα στην κλεψιά και τη ρεμούλα;

Μήπως τελικά έχουν δίκιο κάποιοι με μαύρο χιούμορ που λένε ότι ο βασικός λόγος της οικονομικής κρίσης και ύφεσης είναι ότι το μαύρο χρήμα κρύφτηκε και δεν κυκλοφορεί και γι’ αυτό γονάτισαν η κατανάλωση και η αγορά;

Ειλικρινά προσπαθώ να καταλάβω τι έχει γίνει σε αυτή τη χώρα και παράγει μόνο αρνητικές ειδήσεις. Πού είναι όλοι αυτοί οι υπέροχοι Ελληνες τους οποίους υμνούσαμε και καμαρώναμε για την ηθική και πνευματική τους υπεροχή; Πού εξαφανίστηκαν όλες εκείνες οι αρετές με τις οποίες μεγάλωσαν γενιές και γενιές, όπως η τιμιότητα, η περηφάνια, η αξιοπρέπεια, ο πατριωτισμός, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια; Ποιοι είναι αυτοί που μετέτρεψαν τη δημιουργικότητα, την εργατικότητα και το φιλότιμο των Ελλήνων σε άρπα κόλα, οκνηρία και δε βαριέσαι;

Κι εκεί που φτάσαμε, πώς μπορεί να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία, να μηδενίσουμε το κοντέρ και να κάνουμε μια καινούρια αρχή πάνω σε νέες βάσεις; Από πού μπορεί να προέλθει η έμπνευση και το όραμα για μια νέα Ελλάδα απαλλαγμένη από όλους αυτούς που μας πλήγωσαν και μας πληγώνουν;

Σίγουρα όχι από αυτούς που δημιούργησαν και ανέχτηκαν  όλη αυτή τη σαπίλα και τη δυσοσμία.

Δεν αρκούν οι μεγαλοστομίες οψέποτε δημιουργείται κάποιο σκάνδαλο ή αποκαλύπτεται κάποια κλεψιά, ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο και οι υπαίτιοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, θα πληρώσουν. Την έχουμε ακούσει αυτή τη φράση μυριάδες φορές, αλλά ούτε καν το μαχαίρι δεν είδαμε. Δεν αρκούν κάποιοι Ακηδες και Σμπώκοι που μπήκαν φυλακή για να πούμε ότι πατάξαμε τη διαφθορά.

Οσο οι δομές και οι μηχανισμοί που φτιάχτηκαν για να προαγάγουν τη διαφθορά βρίσκονται εν λειτουργία, τόσο θα γεννιούνται νέοι Ακηδες και διάφορα άλλα μικρολαμόγια. Ας κλείσουν πρώτα όλα τα παράθυρα και τις χαραμάδες που αφήνουν οι νομοθέτες στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, και ύστερα ας θριαμβολογούμε γιατί πιάσαμε τον απίθανο τύπο που τσέπωσε τα λεφτά από την αποναρκοθέτηση του Ιράκ!