Δημήτρης Δανίκας

Ανεξάρτητα από το ακριβές ποσό. Ανεξάρτητα από το παρασκήνιο των διαδρομών και των διαπραγματεύσεων. Ανεξάρτητα από το φάκελο της υπόθεσης. Δεν έχω κάνει ρεπορτάζ. Δεν ξέρω. Και εν τέλει η ουσία είναι αλλού.

Ας πούμε. Η ομαδάρα μου η ΑΕΚάρα λοιπόν. Καταχρεωμένη μέχρι τ αυτιά. Και ίσως πιο πάνω. Με προέδρους όλους αυτούς τους απίστευτους που διαχειρίστηκαν το ταμείο της σαν να πρόκειται για λεφτά κάποιων άλλων. Που εξ αιτίας τους η ομάδα γκρεμίστηκε στα τάρταρα. Και που προκειμένου να διαγραφούν τα χρέη της, κατέληξε στην Γ Ερασιστεχνική. Το ερώτημα απλό. Ποιος θα πληρώσει; Σάμπως η Μέρκελ και ο Σόιμπλε; Φυσικά τα συνήθη υποζύγια

Ξέρετε ποιο το χειρότερο; Οτι ακόμα και ο πιο ρακένδυτος ΑΕΚτζής αντί να θυμώσει και να εξεγερθεί είναι ικανοποιημένος μ αυτή την λύση. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Αρη Θεσσαλονίκης. Το ίδιο συμβαίνει με τις περισσότερες ομάδες όλων των κατηγοριών. Τα λεφτά εξανεμίζονται και στην συνέχεια το σύστημα διαγράφει η ξεχνάει τον λογαριασμό

Μιλάει κανείς γι αυτό το τερατώδες σκάνδαλο; Ουδείς. Why?Τρεις οι λόγοι. Ο πρώτος έχει να κάνει με το συνδρομητικό κανάλι και με το ΠΡΟ ΠΟ. Τα συμφέροντα πολλά. Τα χρήματα που επενδύονται επίσης πολλά. Αρα κάτσε φρόνιμα. Μην μιλάς.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το πλήθος των οπαδών. Πόσοι κόβουν εισιτήριο για να παρακολουθήσουν μια συναυλία με έργα Μότσαρτ; Αντε καμμιά χιλιάδα. Ισως δύο χιλιάδες. Μπορεί και τρεις. Συνήθως απ αυτούς που παριστάνουν τους μυημένους και που λένε στις παρέες τους «πήγα κι εγώ στο Μέγαρο». Μαζί με τον παίδαρο.

Πόσοι οι οπαδοί και οι φίλαθλοι όλων των ποδοσφαιρικών ομάδων. Να μην είναι ο μισός πληθυσμός της χώρας; Ισως και παραπάνω. Επομένως ποιος κυβερνητικός αξιωματούχος θα τολμήσει να τα βάλει με τους ΑΕΚτζήδες, τους Αρειανούς και τους βάζελους; Ο κανείς. Και κανένα κόμμα. Από την Χρυσή Αυγή μέχρι τον Κουτσούμπα. Το μέγεθος μετράει

Και τρίτος και τελευταίος λόγος, ο γνωστός. Πολιτισμός εν Ελλάδι σημαίνει κουλτούρα. Και κουλτουριάρης είναι κάποιος μακάκας, κάποιος γραφικός και κάποιος εξωγήινος. Το ξέρουμε. Το καλλιεργούμε. Το πριμοδοτούμε

Και που σαι αγαπητέ μου. Το κάθε Μουσικό Μέγαρο σε οποιαδήποτε χώρα της Οικουμένης, χρηματοδοτείται από το κράτος και τους μαικήνες. Για κάθε χώρα είναι σύμβολο προόδου, παιδείας και πολιτισμού. Κάποτε είχα διαβάσει από έρευνα του Γιώργου Λεωτσάκου, φανατικού επαίοντα της Κλασικής μουσικής, ότι στην διπλανή χώρα του δικτατορίσκου Εμβέρ Χότζα λειτουργούσαν δέκα συμφωνικές ορχήστρες και άλλες τόσες χορωδίες. Οταν στην δική μας την ευρωπαική μετά βίας υπολειτουργούσαν δύο. Ενδιαφέρθηκε κανείς; Φυσικά. Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης και μερικοί ακόμα «περίεργοι» και «τρελοί»

Με ένα λόγο. Η κατρακύλα της χώρας δεν είναι τόσο οικονομική όσο πολιτιστική. Δηλαδή τι να περιμένεις από κάποιον που το κεφάλι του είναι μπάλα; Μα φυσικά να καταντήσει κλωτσοσκούφι των δυνατών!