Βασίλης Στεφανακίδης

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το αν η τρόικα γίνει ντουέτο, ανεξάρτητα από το αν η Ελλάδα, με δικές της δυνάμεις, δοκιμάσει την τύχη της στις αγορές και ανεξάρτητα από πλεονάσματα και ελαφρύνσεις χρέους, η τρόικα και κυρίως αυτό το οποίο αντιπροσώπευε οδηγούνται στο τέλος.
Ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν θα έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός από τους πονεμένους αναστεναγμούς των Ελλήνων, θα κρίνει νηφαλιότερα τον ρόλο της, τα λάθη της και τα θετικά της - αν υπάρχουν.

Σήμερα, όμως, αυτό που, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι οφθαλμοφανές είναι μόνο τα λάθη και οι παραλείψεις της.

Ναι, θα συμφωνήσουμε ότι όταν ικέτες προστρέξαμε για βοήθεια σε Ευρώπη και ΔΝΤ ήδη είχε σκάσει η φούσκα του «ελληνικού θαύματος» και μαζί το προβληματικό μοντέλο  οικονομικής λειτουργίας της Μεταπολίτευσης.

Ενα μοντέλο που είχε μετατρέψει το κράτος σε λάφυρο μιας πολιτικοοικονομικής κάστας που μοίραζε δανεικό χρήμα σε ομάδες συμφερόντων, συντεχνίες και ψίχουλα στους πολλούς που βρίσκονταν έξω από τα πάσης φύσεως κυκλώματα.
Οι έμπειροι τεχνοκράτες που ήρθαν να μας συνδράμουν, όμως, δούλεψαν και δουλεύουν με ένα απαρχαιωμένο  manual που είχε φτιαχτεί για άλλου τύπου χώρες και οικονομίες, αν και γι’ αυτές η επιτυχία του είναι συζητήσιμη.

Ξεκίνησαν λοιπόν με τα εύκολα (γι’ αυτούς) και επώδυνα για τον λαό. Περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων και φόροι -φόροι όσο δεν πάει άλλο-, μέχρι που στο τέλος διαπίστωσαν (αυτά τα αστροπελέκια) πως με την πολυετή λιτότητα και εξαθλίωση βάθαινε η ύφεση και καθίστατο αδύνατη η ανάπτυξη, που είναι το μείζον ζητούμενο για την ανάκαμψη. Δυστυχώς, όμως, τώρα που το κατάλαβαν είναι αργά.

Σύμφωνοι, είχαμε δημιουργήσει (πληθυντικός συνευθύνης κατά το «μαζί τα φάγαμε») ένα κράτος-τέρας που ήταν σχεδόν αδύνατον να ανεχθεί οποιαδήποτε κίνηση εκσυγχρονισμού, λειτουργικότητας, αποτελεσματικότητας και λιγότερων δαπανών.

Ηρθε, λοιπόν, η τρόικα και ανέτρεψε τα πάντα εκτός από τις σάπιες δομές του κράτους. Ξέχασε εντελώς τον εκσυγχρονισμό και βέβαια σ’ αυτό συνέβαλε και συμβάλλει με άοκνες προσπάθειες το πολιτικό μας σύστημα.

Το πελατειακό κράτος, το οποίο οι πάντες καταγγέλλουν και θέλουν να πατάξουν, ζει και βασιλεύει. Τελευταία απόδειξη, η παραδοσιακή χειμωνιάτικη εξέγερση των τρακτέρ, που λαμβάνει χώρα στους εθνικούς δρόμους ανελλιπώς τα τελευταία 15 χρόνια.

Με τα πρώτα μπλόκα έσπευσαν να πάρουν πίσω τους φόρους και τις επιβαρύνσεις στους αγρότες. Οι υπόλοιποι πολίτες, όμως, που δεν έχουν τρακτέρ θα συνεχίσουν να υπόκεινται στη βάσανο των όποιων μέτρων, θύματα ενός καθυστερημένου τριτοκοσμικού κράτους, που το λυμαίνονται οι συντεχνίες και οι πάσης φύσεως λαϊκιστές και εκβιαστές.

Ετσι, παρά τα όσα έχουν υποσχεθεί, κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμιά αγορά δεν απελευθερώθηκε, καμιά γραφειοκρατία δεν πατάχθηκε και η διαφθορά απλώς μεταλλάχθηκε.
Στον τομέα αυτόν, λοιπόν, η τρόικα, η Task Force και οι λοιποί Ευρωπαίοι ειδήμονες που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα απέτυχαν παταγωδώς, κι ας μη ρίχνουν το φταίξιμο μόνο στους Ελληνες συνεργάτες τους.

Στον τελικό ισολογισμό, επομένως, το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο θα παρουσιάσουν και είναι αποτέλεσμα των αμέτρητων θυσιών του λαού, δεν μπορεί να ισοσκελιστεί με τη φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων. Θα φύγουν και θα αφήσουν πίσω τους φτώχεια και δυστυχία, αλλά και ένα κράτος χειρότερο απ’ ό,τι το βρήκαν και, επομένως, με ελάχιστες ελπίδες να γίνουμε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα έστω μετά από χρόνια.