Βασίλης Στεφανακίδης

Με αφορμή λοιπόν την τελευταία συνάντηση του Σαμαρά με τον Πούτιν και το κάλεσμα  για Ρωσικές επενδύσεις θυμήθηκα αυτή την πονεμένη ιστορία με τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες μας επιπλήττουν κάθε μέρα οι τροικανοί και απαιτούν συνεχώς επίσπευση τους καθώς πρόκειται  για δέσμευση.

Κι εδώ αρχίζει  ο φαρισαϊσμός τους. Αλήθεια ποιος  τίναξε στην αέρα την ώριμη συμμετοχή της Gasprom  στο διαγωνισμό  της πώλησης της ΔΕΠΑ;

Η Ελληνική πλευρά  ή οι Ευρωπαίοι που απείλησαν με την ισχυρή Επιτροπή Ανταγωνισμού τον Ρωσικό ενεργειακό  γίγαντα, υποχρεώνοντας τον σε άτακτη υποχώρηση υπό την απειλή να χάσει την μεγάλη Ευρωπαϊκή αγορά;

Κι έρχονται στη συνέχεια και κουνάνε το δάκτυλο γιατί δεν προχωρά η ιδιωτικοποίηση,  λες και υπάρχουν πολλές εταιρείες  στον κόσμο που θα μπορούσαν να επενδύσουν στο φυσικό αέριο της ΔΕΠΑ. Κι αν υπάρχει ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για το οποίο δεν θα είχαν αντίρρηση οι δυνάστες δανειστές μας, γιατί δεν το βλέπουμε σε κανένα  διαγωνισμό από όσους έχει ετοιμάσει το ΤΑΙΠΕΔ;

 Τα ίδια όμως δεν έκαναν  και με το λιμάνι του Πειραιά; Οι Κινέζοι της Cosco  εμφανίζονται “ζεστοί” να επεκτείνουν τη δραστηριότητα τους στον Πειραιά αγοράζοντας και τον προβλήτα 

2. Κυριολεκτικά με τα λεφτά στο χέρι.

Νάσου  όμως πάλι αυτή η φοβερή Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ και θέτει veto για τους Κινέζους. Για την προστασία του υγιούς ανταγωνισμού; Μπα, μάλλον για την προστασία των λιμανιών του Ρότερνταμ , της Αμβέρσας και του Αμβούργου. Τόσο απλά  και κυνικά. Όλα τα άλλα στην προσπάθεια  να ντύσουν με νομιμότητα τις αποφάσεις τους, τ' ακούμε βερεσέ.
Όχι λοιπόν στου Ρώσους, όχι στους Κινέζους, όχι στους Αμερικανούς, τελικά σε ποιόν να πουλήσουμε αφού διακαώς επιμένετε να πουλήσουμε; Βρείτε εσείς αγοραστές που θα προσφέρουν ένα  δίκαιο τίμημα κι ας πάει και το παλιάμπελο.

Όχι όμως να μας χρεώνετε καθυστερήσεις όταν αυτές δεν οφείλονται σε δική μας ολιγωρία αλλά αποκλειστικά στη δική σας μοχθηρία.

Τώρα ο πρωθυπουργός επιχειρεί να αναθερμάνει τις σχέσεις με τη Ρωσία και “στρώνει κόκκινο χαλί” για ΟΣΕ και λιμάνια. Ακόμα κι αν πεισθούν οι Ρώσοι και  ενεργοποιηθούν, υπάρχει κάποια εξασφάλιση ότι δεν θα  παρέμβουν οι  “καλοί” μας  εταίροι; Προφανώς όχι. Όπως δεν υπάρχει εμφανώς και καμιά ιδέα για το τί στην πραγματικότητα επιδιώκουν οι Ευρωπαίοι με την περίπτωση μας, πέραν της οφθαλμοφανούς πλέον υποκρισίας ότι μας σώζουν.

 Διότι αυτή η διάσωση γίνεται με όρους νταβατζή.