Σπύρος Γκουτζάνης

Από τη μία είναι η αδήριτη πραγματικότητα που βιώνουν τα νοικοκυριά:

σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή το τρίτο τρίμηνο του 2013 το διαθέσιμο εισόδημα μειώθηκε κατά 8% σε σχέση με πέρυσι ή 2,6 δις ευρώ. Οφείλεται αυτό στο ότι μειώθηκαν οι αποδοχές κατά 10% και οι κοινωνικές παροχές κατά 8,2%.  Η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 10,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από 36,1 δισ. ευρώ σε 32,4 δισ. ευρώ. Ήτοι τα νοικοκυρικά μείωσαν κατά 3,5 δις τις δαπάνες τους για φαγητό, ρούχα, διασκέδαση κλπ.

Μία άλλη έρευνα του Ινστιτούτου Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕ καταγράφει ότι το 90% των νοικοκυριών έχει μειώσει τις δαπάνες του για ρούχα, το 88,8 % τις δαπάνες για ταξείδια και το 88% τις δαπάνες του για καφετέριες μπαρ σινεμά. Αλλά και χειρότερα: το 63,7% έχει μειώσει τις δαπάνες για φαγητό και το 78,4% τις δαπάνες για θέρμανση. Την μικρότερη μείωση έχουν οι δαπάνες για την εκπαίδευση κατά 16,4%. Τα νούμερα των ερευνών καταγράφουν απλώς την κοινωνική ερήμωση που επέφερε η πολιτική των μνημονίων. Στο τέλος του 2013 το ένα τρίτο του πληθυσμού και τα δύο τρίτα των νέων είναι άνεργοι, η φορολογική αφαίμαξη ακόμη και όσων δεν μπορούν να ανταποκριθούν και κόβουν από το φαγητό της οικογένειας συνεχίζεται -η κυβέρνηση δεν ορρωδεί προ ουδενός, μόνο οι απατεώνες μένουν στο απυρόβλητο- ενώ πλέον απειλείται και το δικαίωματα της ιδιοκτησίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Από την άλλη υπάρχει η κυβερνητική προπαγάνδα:

success story, πρωτογενές πλεόνασμα, θετικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, έξοδος στις αγορές, κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από τους εταίρους, διαρθρωτικές αλλαγές που αλλάζουν την χώρα, αύξηση της κατανάλωσης(!). Η κρίσιμη ερώτηση είναι ακόμη κι αν είναι αλήθεια αυτά-που δεν είναι, για προπαγάνδα πρόκειται- ποιούς αφορούν; Γιατί κανένας κυβερνητικός παράγοντας -υπουργός, βουλευτής, κομματικό στέλεχος- δεν λέει καθαρά ότι θα σταματήσει η φορολογική αφαίμαξη, ότι οι οικογένειες δεν θα χρειαστεί να κόψουν κι άλλο τις δαπάνες για φαγητό, ρούχα, διασκέδαση, ότι τα παιδιά των οικογενειών θα αρχίσουν να βρίσκουν δουλειές, ότι -άλλο εύρημα αυτό- το 48,6% των νοικοκυριών θα σταματήσει να έχει ως κυριότερο εισόδημα τις συντάξεις;

Καμία ελπίδα δεν έχει να προσφέρει η κυβέρνηση στην κοινωνία και κανένα όραμα. Η κυβέρνηση έχει παραδόσει την τύχη της χώρας και του ελληνικού λαού στο Βερολίνο το οποίο ξεκαθαρίζει: η κυβέρνηση θα εφαρμόσει όλα -και όταν λέει ο κ. Σόιμπλε όλα το εννοεί- όσα περιλαμβάνει το πρόγραμμα, απαρέγγλιτα. Ο κ. Σαμαράς επίσης έχει δεσμευθεί δημοσίως.  Άλλωστε όπως λέει ο πρωθυπουργός τώρα πια δεν υπάρχει θέμα με το μνημόνιο, τα αρχικά λάθη τα διόρθωσε. Το νέο παραμύθι είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές που θα αλλάξουν την χώρα. Φυσικά. Θα ισοπεδώσουν ότι έχει απομείνει, κτηνοτρόφους, αγρότες, ασφαλιστικά ταμεία, φαρμακοποιούς, γιατρούς, δικηγόρους, προστασία από τις απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δικαίωμα αμοιβής κάτω των 25. Κάθε κοινωνικός αρμός θα διαλυθεί -φυσικά με την κατηγορία ότι είναι συντεχνιακό κεκτημένο και ότι οι αγορές απαιτούν. Η Ελλάδα θα γίνει το απόλυτο νεοφιλελεύθερο πείραμα της ΕΕ μέσα από τη γενική φτωχοποίηση, την τεράστια ανακατανομή εισοδήματος προς όφελος των πολύ λίγων και την απαραίτητη γι αυτά γενικευμένη καταστολή. Και αφού εφαρμόσουν πλήρως το πείραμά τους Βερολίνο και Βρυξέλλες σε συμμαχία με την διεθνή του Χρήματος -γιατί φυσικά ακόμη και οι ισχυρές κυβερνήσεις δεν αποφασίζουν μόνες τους- θα περιμένουν να δουν τους επιθανάτιους σπασμούς του πειραματόζωου.

Το μόνο που μένει να φανεί είναι αν ο ελληνικός λαός που μέχρι στιγμής δεν αντέδρασε στην εξαθλίωση που του επέβαλαν (400 χρόνια υποτέλειας διαμόρφωσαν το κοινωνικό DNA) θα νομιμοποιήσει με την ψήφο του στις ευρωεκλογές την συνέχιση του πειράματος ή αν θα ορθώσει ανάστημα έστω με καθυστέρηση, με μεγάλη καθυστέρηση.