Βασίλης Στεφανακίδης

Εξανεμίσατε τις περιουσίες και τις αποταμιεύσεις των πολιτών σχεδόν όπως και στην Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία. Διώξατε -και συνεχίζετε να διώχνετε- χιλιάδες νέους από τον τόπο τους και τους μετατρέψατε σε οικονομικούς μετανάστες χωρίς αιδώ. Πολλές χιλιάδες ακόμα τους αναγκάσατε να κόβουν γεύματα και να στερούνται κυριολεκτικά τα στοιχειώδη. Ακόμα και παιδιά σε κάποιες περιπτώσεις περιμένουν στο σχολείο τους το σάντουιτς της ελεημοσύνης.

Ενάμισι εκατομμύριο συμπολίτες μας βολοδέρνουν άπραγοι και άνεργοι ικετεύοντας για κάποιο μεροκάματο κι ας είναι επιπέδου Μπαγκλαντές. Εξευτελίσατε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια βουτώντας από τραπεζικούς λογαριασμούς και τις τελευταίες αποταμιεύσεις προκειμένου να επιτευχθεί το φοροεισπρακτικό σας σχέδιο. Εξαφανίσατε το χαμόγελο από τα χείλη του Ελληνα και δεν του παρέχετε καν αντικαταθλιπτικά σε... καλή τιμή.

Κάνατε τα περήφανα γηρατειά καταραμένα γηρατειά και τα παιδιά τους άστοργα γιατί απλά δεν μπορούν να φροντίσουν ούτε τις δικές τους οικογένειες. Μετατρέψατε σε σύγχρονους δούλους κι αυτούς που θεωρητικά είναι τυχεροί γιατί έχουν δουλειά, καθώς τα αφεντικά, με κάθε νέα απαίτηση για υπερεργασία και περικοπή αποδοχών, υπενθυμίζουν απειλητικά την κατάσταση του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Εξαφανίσατε το όποιο κοινωνικό κράτος υπήρχε και τρέμουμε όλοι μην τυχόν και αρρωστήσουμε.

Και μετά από όλα αυτά κομπορρημονείτε γιατί οι θυσίες μας έπιασαν τόπο και η χώρα γλίτωσε τα χειρότερα από μια χρεοκοπία. Επαίρεστε για το πρωτογενές πλεόνασμα που πετύχατε και αδιαφορείτε για το έλλειμμα στοιχειώδους ευαισθησίας που δείχνετε στην αντιμετώπιση ενός ολόκληρου λαού.

Ε, λοιπόν, αρκετά με τη διάσωσή μας. Δεν αντέχουμε άλλο. Και κυρίως δεν αντέχουμε άλλο τα ψέματα και τα παραμύθια με το happy end που πλησιάζει. Αδιαφορούμε δε για το success story και τους κίβδηλους επαίνους των δανειστών για τις δήθεν επιτυχίες μας. Ούτε κρύο ούτε ζέστη αν θα μας κάνουν τη χάρη να επιμηκύνουν την αποπληρωμή του χρέους κι αν θα μειώσουν τα επιτόκια.

Κρύο όμως λόγω των φόρων στα καύσιμα και πιο πολύ κρύο στις καρδιές μας γιατί ουδείς, μηδέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαιρουμένης, μιλάει πια για ελάφρυνση των φορολογικών βαρών. Ακόμα κι αυτοί τώρα το άλλαξαν το τροπάρι και μιλούν για την αναγκαιότητα πρωτογενούς πλεονάσματος. Κι όπως μάθαμε πλέον πολύ καλά, το πρωτογενές πλεόνασμα προκύπτει μόνο με την αύξηση  των οικογενειακών ελλειμμάτων και την αύξηση του ελλείμματος κοινωνικών παροχών, μισθών, συντάξεων και υπόλοιπου αποταμίευσης.

Εξαντληθήκαμε όμως οι περισσότεροι. Χειρότερα και από τους ραγιάδες που περίμεναν πολλές άνοιξες και καλοκαίρια να ’ρθει ο Μόσκοβος με το σεφέρι. Ομοια κι εμείς, περιμένουμε τώρα άλλη μια άνοιξη, άλλο ένα καλοκαίρι. Και πέρασαν αρκετά αλλά ανάπτυξη δεν βλέπουμε. Ούτε βελτίωση στο ελάχιστο παρά μόνο επιδείνωση. Ετσι πια δεν κρεμάμε καμιά ελπίδα ούτε στην ερχόμενη άνοιξη ούτε στο καλοκαίρι με τις ευρωεκλογές.

Ακόμα και μια ενδεχόμενη αλλαγή του ρεπερτορίου και από το δράμα να περάσουμε στην κωμωδία μάς αφήνει παγερά αδιάφορους. Γιατί τώρα φαντάζει ως σίγουρο, το λένε άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις, πως σύντομα θα δούμε έναν νέο κυβερνητικό θίασο με τη φιλοδοξία να μας καταπλήξει, καθώς το έργο που θα παιχτεί, αν μη τι άλλο, θα προσφέρει κλαυσίγελο. Και μπορεί οι «σκηνές προσεχώς» επί του παρόντος να προβάλλονται από τους «ανταγωνιστές» και να χαρακτηρίζονται ως «ακατάλληλες διά ανηλίκους», εντούτοις, όπως λένε οι επαΐοντες, η πραγματικότητα θα είναι πολύ σκληρότερη. Γι’ αυτό, το τελευταίο στάδιο πριν φτάσουμε στον εθνικό κανιβαλισμό είναι το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».