Βασίλης Στεφανακίδης

Και λέω ανεπιτυχώς, γιατί πώς να πάρει κουράγιο ο πολίτης όταν του λες πως στο τέλος του  2014 θα δούμε το φως στο τούνελ; Και προσέξτε, φως, διότι η έξοδος από το τούνελ προφανώς αφορά  τις επερχόμενες γενιές.

Όμως, αυτό το 2014 που μπήκε χωρίς δώρα και υποσχέσεις , παρά μόνο με απαιτήσεις και νέες θυσίες, κληρονομιά από τα προηγούμενα χρόνια, πως  θα περάσει;

Πόσα αποθέματα υπομονής και αντοχής να διαθέτει η Ελληνική κοινωνία όταν για έκτο χρόνο, υπόκειται τα πάνδεινα κι έχει φτωχοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού;
Από πού να αντλήσει δύναμη όταν μόλις προχθές  εφημερίδες όπως οι FT της Γερμανίας έγραφαν σχεδόν με σιγουριά, ότι το 2014 θα είναι χρονιά εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ;
Και νάταν η μόνη «παραφωνία» στο τεχνηέντως καλλιεργούμενο κλίμα αισιοδοξίας!

Δυστυχώς έρχεται απλώς να προστεθεί σε μια σειρά εκτιμήσεων διαφόρων εγκρίτων οικονομολόγων κα αναλυτών που ξαναβλέπουν Grexit αν δεν κουρευτεί μέσα στο 14 το χρέος, πράγμα όμως διαψεύδουν κάθε δεύτερη μέρα Μέρκελ, Σόιμπλε και η παρέα τους.

Η κυβέρνηση μας βέβαια, επαίρεται για το πρωτογενές πλεόνασμα που φαίνεται να έχει πετύχει, ωσάν να πρόκειται για πανάκεια στα μυριάδες προβλήματα που μας έχει φορτώσει η πολύχρονη και εξαντλητική κρίση.

Ενώ στην ουσία πρόκειται απλώς για ένα από τα πολλά προαπαιτούμενα για να συνεχίσουν οι Ευρωπαίοι να μας δέχονται σαν συνομιλητές.

Αυτό το όποιο πλεόνασμα έχει προκύψει με πολύ πόνο και αίμα από τον ελληνικό λαό ,ο οποίος όμως, δεν πρόκειται να εισπράξει μέρισμα ούτε φέτος ούτε στα πολλά επόμενα χρόνια καθώς ό,τι περισσεύει θα πηγαίνει στην αποπληρωμή του  τεράστιου χρέους.

Κομπορρημονεί και το αρμόδιο υπουργείο εργασίας γιατί λέει υπογράφηκαν  συμβάσεις εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων που προβλέπουν αυξήσεις 1%(!) από το…2015!

Αν αυτό  τους γεμίζει αισιοδοξία, εμάς μας απογοητεύει διπλά, γιατί προφανώς και η χαρά για τους άλλους δείκτες θα πρόκειται για κάτι ανάλογο.

Πάντως, μέρες που είναι και χωρίς διάθεση μεμψιμοιρίας - κάθε άλλο μάλιστα- φρονώ ότι η χρονιά αυτή μπήκε με τους χειρότερους οιωνούς για τους περισσότερους Έλληνες, τις περισσότερες επιχειρήσεις και οι μόνοι που μπορούν ακόμα να τρέφουν ελπίδες πως δεν πρόκειται να τους πειράξει κανείς, είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι , όπως κι όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Βλέπετε οι Ινδοί για παράδειγμα έχουν τις ιερές αγελάδες και τιμωρείται σκληρά όποιος διανοηθεί να τις πειράξει ή να τις βλάψει. Εμείς εδώ  έχουμε για  ιερή αγελάδα τον Δημόσιο τομέα και λουζόμαστε τις ακαθαρσίες  του παρά τα μνημόνια και τα όσα μας έχουν επιβάλλει αυτοί που τους χρωστάμε και θέλουν να διασφαλίσουν τα λεφτά τους στραγγαλίζοντας ένα λαό και όλες τις δημιουργικές προοπτικές της χώρας.

Κάποιοι είπαν πως  αν, πριν ακόμα προστρέξουμε στις δάνειες δυνάμεις, απολύαμε 50.000 δημοσίους υπαλλήλους δεν επρόκειτο να φθάσουμε ποτέ στην πόρτα του ΔΝΤ και της Μέρκελ. Ποιος ξέρει. Και να είχαν δίκιο, τώρα είναι πού αργά και δεν θα το μάθουμε ποτέ!