Δημήτρης Δανίκας

Ηρωίδα  ο  κορίτσαρος  των  είκοσι Μαίων. Που περιφρονεί  τα πορτοφόλια  των   φαλακρών  και  των πουράκλων  των   ευτραφών. Που  έτσι  για την μαγκιά της,  αρνείται να εκπορνεύσει  την ομορφιά  της. Που  δεν  πολυχρησιμοποιεί την  κορμάρα της για να εμπλουτίσει την ντουλάπα της. Που πορεύεται με την καρδιά της. Και που  βγάζει το μεροκάματο με την   δουλειά της. Κόντρα  στην  εικονική πραγματικότητα  των  τηλε-προαγωγών. Κόντρα  στις  Σειρήνες  των υποψηφίων «πελατών». Κόντρα  σε  όλα  όπως ο τελευταίος  των Μοικανών!

Ηρωας ο  φτωχός μικρός. Που ονειρεύεται έναν κόσμο  διαφορετικό. Που μισεί  την γκρίνια και  την  μουρμούρα γονιών και  συγγενών.  Που νυχθημερόν  βγάζει τα  μάτια του    σκαλίζοντας και   ξεσκονίζοντας  τα  βιβλία   του και τα μαθήματά του. Που η  μπάλα και  το καφενείο  δεν είναι  στις προτεραιότητές  του. Και που  κόντρα στις    συμβουλές  και τις παροτρύνσεις των  δικών του αρνείται  να εκποιήσει  την  ζωή του  για μια θεσούλα  σε  κάποιο   δημόσιο κρατικοδιαίτο οργανισμό. Κόντρα σε  όλα  όπως  ο τελευταίος των Μοικανών!

Ηρωας ο νέος παραγωγός. Που με τον μόχθο, τον ιδρώτα και το αίμα του πορεύεται σε μονοπάτι  δύσκολο, ανοργάνωτο  και από   τους  κυβερνητικούς  εντελώς  εχθρικό. Που  με τα χέρια του  και με τις  τεχνολογικές  γνώσεις του παράγει την  πρώτη  ύλη για τον επιούσιο του ίδιου αλλά και των ελληνικών  εξαγωγών. Και  που αρνείται να ταυτιστεί με  το  μοντέλο του παμπόνηρου  νεοέλληνα πρωταθλητή  στην απάτη και την   φοροκλοπή. Κόντρα  σε όλα όπως  ο τελευταίος  των Μοικανών!

Ηρωας ο  καθημερινός  αγωνιστής. Ηρωας ο μισθοσυντήρητος και  σκληρά εργαζόμενος λαός.  Ηρωας  ο κάθε «ανώνυμος» συνειδητοποιημένος  φτωχός.  Ηρωας  γιατί  δεν είναι  οπαδός. Ηρωας  γιατί αρνείται να  ακολουθήσει το ρεύμα όλων   των ελληνικών  εποχών. Πιστεύοντας  ακράδαντα πως  η  αλλαγή  τόσο  στην  προσωπική του  ζωή όσο και  στην πατρίδα του  την διακορευμένη και   δυστυχή, η  βελτίωση  θα προκύψει  πρώτα   με την  δική του  αλλαγή. Κόντρα   σε όλα  όπως  ο  τελευταίος Μοικανός!

Εχετε  διαβάσει, έχετε ακούσει για όλους αυτούς μισή κουβέντα καλή; Εστω ένα κιχ; Ακρα  του  τάφου σιωπή. Never mind. Οπως έλεγε μια ψυχή μέσα στην Βουλή, θα ρθει η μέρα  που θα λάμψει η πραγματική αλλαγή. Και θα ναι  ντάλα μεσημέρι. Είναι νομοτέλεια ακατανίκητη και    φυσική. Οι έσχατοι   θα  αναδειχθούν  πρώτοι και οι σημερινοί πρώτοι τελευταίοι!