Ανθρώπινη αλυσίδα ανεργίας Αθήνα - Βερολίνο
anastasiadis_themos

Θέμος Αναστασιάδης

Ανθρώπινη αλυσίδα ανεργίας Αθήνα - Βερολίνο

Από εδώ μέχρι την πρωτεύουσα της Γερμανίας φτάνει η ουρά το 1.500.000 Ελλήνων ανέργων, πιασμένων χέρι-χέρι

Πώς λέμε «συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες»; Πώς λέμε «μια μεγάλη οικογένεια είμαστε όλοι»; Πώς κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ της Βενετίας η ταινία «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά με θέμα... μια γερμανοελληνική αιμομικτική οικογένεια στην εποχή της κρίσης; Ε, κάπως έτσι είναι και η οικονομία μας με την κυρία Μέρκελ στον ρόλο της αυστηρής μητέρας και της λιτότητας μαζί, δύο σε ένα, στον ρόλο της Miss Violence. Διότι χειρότερη ΒΙΑ από την τεχνητή λιτότητα δεν υπάρχει!

Και αυτό ακριβώς που έκαναν συστηματικά οι Γερμανοί σε εμάς ξεπερνάει κάθε αρρωστημένο σενάριο απ’ αυτά που κερδίζουν τα βραβεία σε φεστιβάλ. Βλέποντας το ντιμπέιτ της Μέρκελ με τον Στάινμπρουκ, όπου αφιέρωσαν αρκετά λεπτά από τον περισσευούμενο χρόνο τους στην αφεντιά μας, αυτό που σου έμενε ήταν η ψυχομανιακή εμμονή της Καγκελαρίου για ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΛΙΤΟΤΗΤΑ. Η υστερική πεποίθηση ότι η συνταγή της ΒΙΑΣ, με την περικοπή των εισοδημάτων, την υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας και την εξίσωση των πάντων προς τα κάτω, θα επιφέρει στο τέλος, μέσω μιας μεταφυσικής καλβινιστικής κάθαρσης, την ανόρθωση και την ανάπτυξη! Δεν ξέρω πού τα είδε όλα αυτά να ’ρχονται. Πάντως όχι στην Ελλάδα. Εδώ η μοναδική ομοιότητα που υπάρχει με την ταινία είναι ότι η συνταγή της Miss Violence Γερμα­νίας οδηγεί στο ίδιο φινάλε με το ξεκίνημα του έργου: ο πιο αθώος αυτοκτονεί.

Αυτό που συνέβη στην πατρίδα μας, με τις ευλογίες της πολιτισμένης Ευρώπης, υπό τον χλευασμό των προηγμένων, υποτίθεται, λαών, θα καταγραφεί σύντομα στην Ιστορία ως η μεγαλύτερη και πιο αιματηρή βλακεία στη Βίβλο της Παγκόσμιας Οικονομίας. Ο ένας μετά τον άλλον, οι διεθνείς οργανισμοί αρχίζουν να ψιθυρίζουν -ή και να κραυγάζουν- ότι πρόκειται για λάθος συνταγή. Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες πάνε και στο άλλο άκρο μιλώντας ανοιχτά για ό,τι λένε εδώ και καιρό οι Αμερικανοί: ένα νέο ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ, που πάει να πει «ρίξτε λεφτά στην Ελλάδα, ΜΗΝ ΤΗ ΓΔΕΡΝΕΤΕ άλλο, γιατί δεν οδηγεί που-θε-νά!». Αρα αργά ή γρήγορα αυτό που είπε μ’ άλλα λόγια ο Σαμαράς, ότι δηλαδή το Μνημόνιο τελειώνει, όντως συμβαίνει. Το Μνημόνιο τελειώνει από μόνο του γιατί δεν έχει τίποτ’ άλλο να καταστρέψει, όπως τέλειωσε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος όταν πέσαν και οι τελευταίες εστίες αντίστασης. Πράγματι, ένα νέο κεφάλαιο ξεκίνησε. Από πού όμως; Από ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ!

Κλείσιμο
 Αρα; Αν θέλουμε όντως να μιλήσουμε για τη μετά Μνημόνιο εποχή, κάτι που πολιτικά και ψυχολογικά δεν είναι καθόλου κακή ιδέα (τι είχαμε, τι χάσαμε;), πρέπει να ’χουμε στο μυαλό μας ότι η αληθινή εικόνα της Ελλάδας ελάχιστα διαφέρει από εκείνη της ηττημένης Γερμανίας του ’45. Ερείπια παντού! Οι εταιρείες που έσφυζαν από ζωή και έτρεφαν τρία καφέ η καθεμία τριγύρω, κλειστές και σκοτεινές σαν φαντάσματα. Οι άνθρωποι σκυφτοί και σκυθρωποί. Οι ουρές των νέων ανέργων αρκετές για να φτάσουν χέρι-χέρι σε μια ανθρώπινη αλυσίδα από δω ως το Βερολίνο. (Εκανα και τον λογαριασμό: ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι επί ενάμισι μέτρο άνοιγμα χειρός ο καθένας, ίσον τα 2.300 περίπου χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από τη σύγχρονη γερμανική πρωτεύουσα.) Ναι, μια ανθρώπινη αλυσίδα από δω ως την καρδιά της Γερμανίας για να δουν με τα μάτια τους όλοι οι Ευρωπαίοι το έργο τους. Η ιδέα δεν είναι νέα, μόλις προχθές στην Καταλονία έκαναν αλυσίδα 400 χλμ. για να απαιτήσουν ανεξαρτησία από τη Μαδρίτη. (Τι να την κάνουν; Με την Μπαρτσελόνα είναι ήδη κράτος εν κράτει.)

Η ανθρώπινη αλυσίδα ανεργίας Αθήνα - Γερμανία θα πρέπει να αφιερωθεί στην Καγκελάριο της Βίας, στη Μiss Violence Ανγκελα Μέρκελ, και σ’ όλους τους Γερμανούς -και όχι μόνο- που αποφάσισαν ότι μέσω της παραδειγματικής τιμωρίας θα έρθει, υποτίθεται, και η σωτηρία μας. Να, λοιπόν, τώρα, ας πάρουν το 1.500.000 «τιμωρημένους» Ελληνες και να μας πουν τι θα τους κάνουν. Πώς θα τους αξιοποιήσουν;... Οι άνθρωποι έγιναν όσο πιο ανταγωνιστικοί γίνεται. Και για 300 ευρώ θα σου δουλέψουν, χερ Σόιμπλε. Και για 200, αν βάλεις και τα παιδάκια, τα ανήλικα, να κάνουν κάνα μεροκάματο στη ζούλα, όπως τα χαϊδεύει ο παιδεραστής πατέρας στο «Miss Violence». Ε, λοιπόν; Πού είναι οι δουλειές για να δουλέψουν όλοι αυτοί ΟΙ ΚΑΡΓΑ ανταγωνιστικοί; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ; Ούτε ένας Ευρωπαίος δεν εμφανίστηκε. Ούτε μια μεγάλη γερμανική εταιρεία απ’ αυτές που ξεσκόνιζαν όλα μας τα περιουσιακά στοιχεία.

Ούτε για το Ελληνικό, ούτε για... γερμανικό φούρνο, που λέει ο λόγος. Ποια είναι η τρανότερη απόδειξη ότι εξαρχής δεν υπήρχε ολοκληρωμένο πρόγραμμα με στόχο τη σωτηρία της Ελλάδας, αλλά μπαλώματα για να διασωθεί η Ευρώπη από το καταστροφικό ντόμινο και να κυριαρχήσει η Γερμανία; Ολα αυτά τα λέμε χωρίς εμπάθεια και χωρίς καμία διάθεση δημαγωγίας. Η ζωή μιλάει από μόνη της. Τον ΟΠΑΠ τον αγοράσαμε μεταξύ μας και ένας Κινέζος πήρε μια μεζονέτα, απ’ ό,τι θυμάμαι. Αρα δεν ενδιαφέρονται για επενδύσεις. Οπότε από πού θα έρθει η ανάπτυξη; Από... τον Ελληνα επενδυτή; Αυτός είναι χειρότερος κι από τον Σύρο χρηματιστή τη σήμερον ημέρα. Αρα ποιος μας απέμεινε; Αν λοιπόν θέλουμε ανάπτυξη, θα πρέπει να την κάνουμε μόνοι μας, κι απ’ τα ερείπια. Αυτή η ταινία μας, «miss Violence Merkel» με φουλ τεχνοκρατική, κοινoτική και κερδοσκοπική αιμομιξία και φινάλε τους Ελληνες που αυτοκτονούν, πράγματι θα σάρωνε κάθε φεστιβάλ τρόμου και φρίκης.

ΥΓ.: Αφιερωμένο στην Τρόικα που μας ξανάρχεται ξεδιάντροπα: πρώτη φορά στην ιστορία του σινεμά δολοφόνοι επισκέπτονται τόσες φορές τον τόπο του εγκλήματος για να ξαφρίσουν το πτώμα!

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα