Δημήτρης Δανίκας

Πιστεύω, λοιπόν, ότι από την αρχή από το μυαλό του Ομπάμα είχε εκδιωχθεί κάθε σκέψη για αμερικανική, πολεμική, εμπλοκή. Πιστεύω ακόμα ότι τα τύμπανα του πολέμου και η εξαγγελθείσα έφοδος των πυραύλων, ήταν εντελώς σκηνοθετημένα με δύο παραλήπτες. Τα αμερικανικά γεράκια από την μια. Ετσι ώστε ο Ομπάμα να εμφανιστεί ως μέγας σκληροπυρηνικός πατριώτης. «Είμαι δικός σας παιδιά» Και από την άλλη να τρομοκρατηθεί ολόκληρος ο πλανήτης. Σαν να λέει προς όλους τους διεθνείς υπηκόους, «καθήστε καλά, εγώ είμαι το αφεντικό και όποιος αμφιβάλλει θα τον κάνω κιμά»

Πιστεύω επίσης ότι στο παρασκήνιο έδρασε με εξαιρετική δεξιοτεχνία η αμερικανική μυστική διπλωματία. Και ότι η τάχα μου ψυχρή χειραψία ανάμεσα στον πλανητάρχη και τον Πούτιν ήταν κι αυτή σκηνοθετημένη. Και τέλος πιστεύω ότι ο Ρώσος πρόεδρος έτεινε χείρα βοηθείας στον Ομπάμα με αντάλλαγμα να εμφανιστεί κι αυτός ως πανίσχυρος αρχηγός. Σε στηρίζω με στηρίζεις. Οπως στο παρελθόν με τον ελληνικό δικομματισμό. Στα λόγια εχθροί, επί της ουσίας το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο μαζί το ίδιο πρόσωπο!

Και κάτι αναφορικά με τον πέτσινο σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ. Προσέξτε μια αντιφατική λεπτομέρεια. Ο γάλλος πρόεδρος συμπεριφέρθηκε σαν η σφουγγαρίστρα της αμερικανικής, ιμπεριαλιστικής, μηχανής. Ομως ο δεξιός Ντέιβιντ Κάμερον αναγκάστηκε στο τέλος, και ύστερα από την αρνητική ψηφοφορία της βρετανικής βουλής, να κρατήσει αποστάσεις από το αφεντικό του, τον Μπάρακ Ομπάμα. Προσέξτε ακόμα ότι ο τάχα μου «Εργατικός», δηλαδή αριστερός, Τόνι Μπλερ υπήρξε, εκτός όλων των άλλων, ο φιλιππινέζος του Τζορτζ Μπους junior. Εκλανε ο Τζόρτζι, «τι ευωδιαστή μυρωδιά αμολάνε τα οπίσθιά σας» αναφωνούσε περιχαρής ο Μπλερ

Με απλά λόγια, ξεχάτε τις ταμπέλες, πετάξτε τις κομματικές ετικέτες, απαλλαχτείτε επιτέλους από τα κολλήματα και τα ιδεολογήματα του παρελθόντος. Ρίξτε στο καλάθι των αχρήστων υποσχέσεις, εξαγγελίες και σημαίες. Οπως λένε και οι κινέζοι, άσπρη γάτα, μαύρη γάτα είναι το ίδιο αρκεί να τρώει ποντίκια. Δηλαδή είτε «σοσιαλιστές» είτε «δεξιοί» είτε «κεντρώοι» είναι το ίδιο, αρκεί να «τρώνε» φτωχούς, ανυπεράσπιστους, ρακένδυτους και τριτοκοσμικούς.Το χρώμα της εξουσίας είναι μαύρο!