Δημήτρης Δανίκας

Ανεξάρτητα από τις  χτεσινοβραδινές πολιτικές  εξελίξεις. Ανεξάρτητα από  το κλείσιμο  της  ΕΡΤ. Ανεξάρτητα από την  Τρόικα. Να τα  πούμε  αγαπητέ μου. Ολα στην   φορά. Να μην   αλληλοκοροιδευόμαστε  και αλληλογλειφόμαστε.  Με μια απλή  λέξη:  Αλήθεια.  Τα ονόματα αναρτημένα  στην  ηλεκτρονική έκδοση αυτής της εφημερίδας. Εννιά πορίσματα    από το Σώμα Επιθεωρητών και Ελεγκτών του Δημοσίου. Εννιά πορίσματα επί   δώδεκα   χρόνια. Αποτέλεσμα; Εκμαυλισμός. Με την μέθοδο των αναθέσεων και των συνεργασιών. Ελα  εσύ να  κάνεις  μια εκπομπή ώστε να εισπράττες    τρία  χιλιάρικα το μήνα.  Ελα  εσύ ως  συνεργάτης  η σύμβουλος σε κάποιο  τμήμα ώστε να εισπράττεις πέντε χιλιάρικα το μήνα

Ετσι  όχι μεράκι, αξιοσύνη και ικανότητα αλλά  γλείψιμο και κολακεία. Ετσι εκμαυλίστηκαν    συνειδήσεις. Ετσι λειτούργησε η αυτοματοποιημένη  διαδικασία της αυτολογοκρισίας.  Ετσι  κατασπαταλήθηκε δημόσιο χρήμα.  Ετσι  τα  τάχα  μου   δημόσια «Μέσα» πληροφόρησης και επικοινωνίας μετατράπηκαν  σε ανεξέλεγκτους αγωγούς κυβερνητικής προπαγάνδας και μαζικού   εκμαυλισμού.  Ετσι  στις συνειδήσεις των πολιτών κατέπεσε το  λειτούργημα του Δημοσιογράφου.  Κι έτσι ο Χ συνάδελφος,   κατέληξε  συναλλασσόμενος, διαπλεκόμενος και εμπορευόμενος.

Με απλά λόγια.  Πριν μπει το  «μαύρο»  στις  οθόνες  των  κρατικών καναλιών  είχαμε  οι ίδιοι τοποθετήσει το γκρίζο   στις ευμετάβλητες  συνειδήσεις  μας. Πως;

Ιδού  λοιπόν.  Εγώ ας πούμε. Τεμαχισμένος  εις τριπλούν.  Ο  πρώτος  επαγγελματικός  εαυτός μου  ως συνεργάτης του  «Πρώτου Θέματος».  Ο δεύτερος εαυτός μου  ως εκπομπάρχης  κάποιου κρατικού  ραδιοφώνου  η τηλεοπτικού σταθμού. Ο τρίτος  εαυτός  μου ως συνεργάτης    του Αθηναικού  Πρακτορείου η κάποιου Υπουργικού  γραφείου Τύπου. Εκ των τριών συνεργασιών λαμβάνω,  με τους πιο μέτριους  υπολογισμούς,    περί  τα τέσσερα με πέντε χιλιάρικα εκάστη πρώτη κάθε μηνός

 Ετσι πάπαλα  η ελευθερία   της γνώμης  μου. Ετσι πάπαλα  η συνείδησή μου.  Ετσι   αντιός  μουτσάτσος η    δημοσιογραφική  ηθική μου. Ετσι κι   εγώ καταλήγω φερέφωνο των κυβερνητικών   αφεντικών. Ετσι   «αυτοκτονώ»

Η ίδια  διαδικασία εκμαυλισμού  απ άκρου εις άκρον. Σε  όλο  το φάσμα  του  Δημοσίου. Με  τις στρατιές   της εκλογικής πελατείας και των δικών «μας» παιδιών. Αποτέλεσμα  τριπλό. Ευνουχισμός συνειδήσεων. Συναλλαγή   ψηφοφόρων με  βουλευτές.  Ροκάνισμα του δημόσιου  ταμείου.   Που πάει να  πει ότι τα κοροίδα  πληρώνουν την πελατεία των   πολιτικών. Τα ίδια κορόιδα στην   συνέχεια υφίστανται   ταλαιπωρία  από  την ανικανότητα αυτής της  πελατείας. Και  τα ίδια κορόιδα πληρώνουν τώρα τα σπασμένα  απ αυτή  την πρωτοφανή  οικονομική καταστροφή

Για να καταλάβετε   δηλαδή. Για ενάμιση  εκατομμύριο   συμπολίτες  μας  που  κατέληξαν  στην ανεργία, πληρώνοντας έτσι  με  την  ύπαρξή τους  ένα   βαρύ και ασήκωτο  τίμημα  στο  βωμό της καταστροφής δεν  ειπώθηκε  σχεδόν  τίποτα.  Μόνο ως   αριθμός  αναφέρεται  στα  τηλεοπτικά  δελτία.  Αριθμός συνοδευόμενος με κροκοδείλια  δάκρυα. Μόλις  όμως  ανακοινώθηκε η απόλυση     δυόμιση   χιλιάδων του   Δημοσίου προκλήθηκε  σεισμός. Οπως  πολίτες έτσι και εργαζόμενοι πρώτης και δεύτερης  κατηγορίας  . Οι  προνομιούχοι του Δημοσίου. Τα  «σκουπίδια» του Ιδιωτικού τομέα. Και ακριβώς και ο τίτλος  πασίγνωστης ταινίας: «Παιδιά ενός κατώτερου   θεού»!