Δημήτρης Δανίκας

Ολα    ξεχαρβαλωμένα.  Από την  κορυφή  μέχρι τα νύχια.  Παράδειγμα;  Οι  πέτσινες   συνδικαλιστικές  κραυγές  της ηγεσίας  των  εκπαιδευτικών. Γιατί;  Ορίστε

Τι  θα περίμενε  κανείς;  Να  κινητοποιηθούν   για  την ποιοτική μετακίνηση  του  εγχώριου, τριτοκοσμικού  «αναλφαβητισμού»,   σε  κάποιον  όροφο της Ευρωπαικής Παιδείας. Με τα  εξής απλά  αιτήματα: Σύγχρονες  υποδομές. Το πρώτο.  Ξεφόρτωμα με  συνοπτικές  διαδικασίες  των άχρηστων  γνώσεων. Το   δεύτερο. Αξιολόγηση  καθηγητών και μαθητών. Οπως  σε κάθε  χώρα της Ευρωζώνης.  Το τρίτο.  Και αντιστροφή των  κριτηρίων. Πρώτα  η   κριτική  σκέψη και  η προσωπικότητα  του μαθητή και  ύστερα, πολύ ύστερα  η παπαγαλία.  Απλά  πράγματα.  Του κοινού  νου. Ετσι θα  στριμώχνανε τον κατ ευφημισμόν υπουργό της Παιδείας.  Ετσι  θα  κερδίζανε την κοινωνία. Ετσι   θα προσφέρανε έργο πολιτιστικό. Εθνικό και πατριωτικό.

Οχι σου  λέει. Εδώ είναι  Ελλάντα. Δεν είναι  παίξε  γέλασε. Πριτς!  Και  αντ αυτών όλων  των αυτονόητων   αιτημάτων,  άρχισαν να παίζουν  ως πρωταγωνιστές  της   πασίγνωστης   φαρσοκωμωδίας  με τον τίτλο «τσάμπα  μάγκες».  Πως;

Σου  λέει. Εμείς πάνω στις  εξετάσεις θα κηρρύξουμε  απεργιακές κινητοποιήσεις. Και επειδή   θα  βρούμε  απέναντί μας   ολόκληρη  την κοινωνία. Αλλά  και επειδή  η  κυβέρνηση  θα  μας επιστρατεύσει. Γι  αυτούς  τους λόγους  θα πετύχουμε  δύο πράγματα μαζί. Από  τη μια  θα  κάνουμε  το καθήκον μας  απέναντι  στους  ψηφοφόρους μας. Και από την άλλη  λόγω επιστράτευσης  θα  κάνουμε  την δουλειά  μας και  ως καθηγητές. Ως εκ τούτου μ ένα σμπάρο   δύο   τρυγόνια. Και μάγκες  του  συνδικαλισμού. Αλλά και    καθηγητές    της εξεταστικής περιόδου.

Ποιος  ο νικητής;  Και οι εργατοπατέρες.  Που παρεμπιπτόντως  προέρχονται από  ΝΔ και  ΠΑΣΟΚ.  Του Σαμαρά και  του  Βενιζέλου   παιδιά. Και   φυσικά η  κυβέρνηση  που  χύνει  κροκοδείλια  δάκρυα  καυτά.  Ποιος  οι  μονίμως  χαμένοι;  Τα παιδιά,  οι νέοι,  η κοινωνία και  η αυριανή Ελλάδα.  Οταν  τα καφενεία και οι  εργατοπατέρες ανθίζουν, ο πολιτισμός  και η  γνώση  πεθαίνουν!