Χρ. Ι. Στεφανάδης

Η ιστορία των Τούρκων στην περιοχή μας άρχισε όταν αυτοί εκτοπίστηκαν από τους Κινέζους από την κεντρική Ασία περίπου το 700 μ.Χ. 

Στην πορεία τους προς τα δυτικά σταμάτησαν στα σύνορα της Περσίας, όπου ήρθαν σε επαφή με τους μωαμεθανούς Aραβες και έγιναν μουσουλμάνοι. Με το βλέμμα στραμμένο στο Βυζάντιο προχώρησαν με ηγέτη τον Σελτζούκ προς τη Μικρά Ασία. Το Βυζάντιο, σε αρχόμενη παρακμή λόγω των σταυροφοριών, είχε στρέψει την προσοχή του προς τη Δύση και όχι την Ανατολή. Οι Τούρκοι, λαός άγριος και σκληροί πολεμιστές, με ηγέτη τον σουλτάνο Ερτογρούλ, έφτασαν στην Προποντίδα. Η Μικρά Ασία, που ήταν η καρδιά του Βυζαντίου, είχε χαθεί.

Είναι γνωστό ότι η κυριαρχία και τα σύνορα των λαών διαμορφώνονται σχεδόν πάντα με τη δυναμική που προκύπτει από τη στρατιωτική ισχύ. Σε λίγες μόνο περιπτώσεις και κάτω από πολύ ειδικές ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να διαμορφωθούν με διπλωματικούς μόνο χειρισμούς. 

Από τη στρατιωτική δύναμη των Τούρκων διαμορφώθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, και η πατρίδα μας για τέσσερις αιώνες βρέθηκε στον τουρκικό ζυγό. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε προοδευτικά και το έθνος μας απέκτησε την ελευθερία με τα όπλα και άφθονο αίμα.

Με το σύγχρονο τουρκικό κράτος μάς χωρίζει η αρχαία ελληνική θάλασσα, το Αιγαίο πέλαγος του Ομήρου. Οι δύο λαοί είναι καταδικασμένοι να ζουν σε γειτονία και με αμοιβαία ανοχή. Οι Ελληνες, παρότι στην ψυχή τους συνεχίζει πάντα να καίει άσβεστη η λαχτάρα για τις χαμένες πατρίδες, στο πνεύμα αυτής της ανοχής ανέχονται, σιωπούν και προσπαθούν να καλλιεργήσουν επίπλαστο κλίμα φιλίας. Οι Τούρκοι, αντιθέτως, όχι. Από παλιά αλλά και πρόσφατα προκαλούν με λόγια και έργα. Απειλές, διεκδικήσεις, όπως στα Ιμια, και συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο.

Ο στόχος τους είναι προφανής και αμετακίνητος. Η κυριαρχία σε πρώτη φάση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και ο έλεγχος του υποθαλάσσιου πλούτου μας...

Σήμερα αυτός ο στόχος τους μορφοποιείται με τους ισλαμιστές στην εξουσία. 

Ο Ερντογάν, ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας, εκφράζει το σύγχρονο τουρκικό δόγμα που θέλει τη γείτονα ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου.

Δύο χαρακτηριστικές πρόσφατες ενέργειες του Τούρκου πρωθυπουργού. Η πρώτη, αν και δεν μας αφορά άμεσα, χαρακτηρίζει τις απόψεις τού εκεί καθεστώτος για την ελεύθερη έκφραση και γενικότερα τον πολιτισμό. Διαβάζω στον Τύπο:   

«Την παρέμβαση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προκάλεσε το αμφιλεγόμενο τηλεοπτικό σίριαλ για τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. ‘‘Καταγγέλλω δημόσια τον σκηνοθέτη και τον σταθμό ενώπιον του έθνους’’, είπε σε υψηλούς τόνους ο Ερντογάν σε ομιλία του»...

Ετσι, ο Ερντογάν καταγράφεται στη σύγχρονη Ιστορία ως ο πρώτος πρωθυπουργός ο οποίος κήρυξε πόλεμο κατά μιας σαπουνόπερας...

Η δεύτερη όμως πρόσφατη ενέργειά του πρέπει να μας προβληματίσει. Είπε αναφερόμενος στην αναβάθμιση της χώρας μας από οίκο αξιολόγησης: 

«Δεν είναι δυνατόν να συμφιλιωθώ με τους οίκους αυτούς. Είναι πλήρως πολιτικοποιημένοι. Η Ελλάδα έχει βουλιάξει και ανεβάζουν τη βαθμολογία της κατά 6 μονάδες, ενώ της Τουρκίας με το σταγονόμετρο... Αυξάνουν κατά 6 βαθμίδες τη βαθμολογία μιας χώρας που πουλάει τα νησιά της».

Πήρε την πρέπουσα απάντηση από την ελληνική κυβέρνηση, διά του αρμόδιου υπουργού. 

Δεν είναι όμως τυχαία, νομίζω, αυτή η δήλωση. Ο υποθαλάσσιος ορυκτός πλούτος της χώρας μας, οι υδρογονάνθρακες που φαίνεται ότι υπάρχουν και η πιθανή ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, που φαίνεται να μην αργεί, διεγείρουν τους γείτονες. 

Αλλά η Ελλάδα δεν πτοείται. Ούτε από υπεροπλίες, ούτε από κραυγές, ούτε από «κύμβαλα αλαλάζοντα».

 Αυτό, τουλάχιστον, λέει η Ιστορία μας μέχρι τώρα...