Χρ. Ι. Στεφανάδης

Μια μέρα στο μέλλον ο ουρανός θα φλέγεται… Ο ήλιος θα διογκωθεί και θα μετατραπεί σε πύρινη κόλαση που θα γεμίσει τον ουρανό και θα σαρώσει τα πάντα... Η θερμοκρασία της Γης θα αυξηθεί σε σημείο τέτοιο που οι θάλασσες θα εξατμιστούν. Τα βουνά θα ρευστοποιηθούν και η λάβα που θα προκύψει θα σκεπάσει τα πάντα εξαφανίζοντας κάθε ίχνος ζωής… Το απαισιόδοξο αυτό σενάριο, σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής, θα συμβεί μετά από 5 δισεκατομμύρια χρόνια… Αυτό το εφιαλτικό σενάριο περιγράφει το τέλος του κόσμου. Μέχρι τότε ο άνθρωπος και ο πολιτισμός του θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Οι κοινωνίες θα εξελίσσονται βελτιούμενες.

Η εξέλιξη αυτή προς το καλύτερο είναι υπαρκτή και ορατή σε βάθος χρόνου. Αποτελεί νομοτελειακό αποτέλεσμα της εξέλιξης του ανθρώπου. Οσο ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξελίσσεται, και εξελίσσεται, τόσο οι κοινωνίες θα βελτιώνονται σε όλες τις παραμέτρους. Αυτά ασφαλώς ισχύουν και για την ελληνική κοινωνία. Μπορεί, αν κάποιος απομονώσει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ζούμε, να βυθιστεί σε απαισιοδοξία και εν τέλει σε κατάθλιψη. Αφού παντού δεσπόζουν η ανεργία, η ανέχεια, η επιθετικότητα, ο αποπροσανατολισμός και η εσωστρέφεια. Ολα αυτά επενδύονται με αχαλίνωτη σκανδαλολογία στη βεβιασμένη προσπάθεια ταυτοποίησης των ενόχων και των υπεύθυνων της κατάστασης. Η ενοχοποίηση έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Ενοχοποιούνται πολιτικοί στους οποίους ο λαός καταλογίζει ανικανότητα, ολιγωρία ή και δόλο.

Ενοχοποιούνται επιχειρηματίες στους οποίους καταλογίζεται παράνομος πλουτισμός. Ενοχοποιούνται κρατικοί λειτουργοί για ανικανότητα ή διαφθορά.

Ενοχοποιούνται ακαδημαϊκοί, δάσκαλοι και επιστήμονες για απραξία και παράβαση καθήκοντος. Ενοχοποιούνται δημοσιογράφοι.

Ενοχοποιείται η Εκκλησία για τη μη διανομή του όποιου πλούτου της στον δοκιμαζόμενο λαό.  
Και, το πιο τραγικό, ενοχοποιείται ο λαός στο μέτρο που συμμετείχε στη σπατάλη του δανεικού χρήματος.
Τέλος, ενοχοποιούνται οι κακοί ξένοι που μας ωθούν στη δυστυχία...

Σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον δημιουργούνται φαύλοι κύκλοι. Αντιδρώντας, πολλά άτομα ή ομάδες που ενοχοποιούνται λειτουργούν ενοχικά. Δηλαδή είτε αντιδρούν επιτιθέμενοι και απειλώντας ή υπολειτουργούν υπό το κράτος του φόβου και του άγχους των κατηγοριών.

Αλλά το πλέον επικίνδυνο είναι ότι το φαινόμενο αυτό της απόλυτης εσωστρέφειας και παρακμής επεκτείνεται κάθε μέρα και περισσότερο και στον πολιτικό κόσμο της χώρας μας. Πολιτικοί παράγοντες αλληλοκατηγορούνται με επίκληση στοιχείων ή ιδεολογημάτων. Και εν τέλει ο λαός φτάνει στο σημείο να αμφισβητεί, να λοιδορεί ή ακόμα και να επιτίθεται στους πολιτικούς που ο ίδιος επέλεξε πρόσφατα με την ψήφο του. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αυτή η κρίση είναι το τέλος ή μια νέα αρχή. Πιστεύω ακράδαντα το δεύτερο. Μέσα από αυτή την ελεγχόμενη -πιστεύω- αποδόμηση παραδοσιακών αξιών, ισοπέδωση οικονομικών δομών που αστόχησαν και αμφισβήτηση μοντέλων διοίκησης που στραγγάλισε η γραφειοκρατία, θα οικοδομηθεί η νέα Ελλάδα. Με μια νέα κοινωνία όπου η αξιοκρατία θα αποτελεί θεμελιώδη αξία. Με μια εθνική παιδεία που θα προσφέρει ουσιαστική εκπαίδευση, όχι μόνο σε επιμέρους γνωστικά αντικείμενα αλλά το πλέον ουσιαστικό: συνολική μόρφωση της ψυχής των νέων Ελλήνων. Και με μια κεντρική πολιτική σκηνή που θα στελεχώνεται από τους καλύτερους που θα επιλέγουν οι πολίτες. Και μετά είναι σίγουρο ότι θα έλθει και η οικονομική ανάκαμψη. Αλλά ποια θα είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής αυτής αλλαγής; Την απάντηση μάς τη δίνει η Βιολογία. Η μεγάλη επανάσταση στην Ιατρική είναι η ανάπλαση ή η κατασκευή νέων υγιών ιστών στο ανθρώπινο σώμα από αρχέγονα κύτταρα (Stem Cells). Δηλαδή κύτταρα που δεν έχουν ακόμα εξελιχθεί σε ιστούς του σώματος.

Ποια είναι τα αρχέγονα κύτταρα της κοινωνίας;

Οι νέοι!

*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι καθηγητής Καρδιολογίας  στο Πανεπιστήμιο Αθηνών