Γιάννης Μακρυγιάννης

Υπήρχε ένα ερώτημα τις πρώτες μέρες, που κάποιοι επιχείρησαν να εξομοιώσουν την αριστερά και τις κοινωνικές κινητοποιήσεις με την ακροδεξιά και τη φασιστική, ρατσιστική δράση της Χρυσής Αυγής. Εάν πρόκειται για μία αφελή, ανιστόρητη προσπάθεια ή για ένα προβοκατόρικο, οργανωμένο σχέδιο κέντρων, που φοβούνται την κοινωνική εξέγερση ενάντια στο μνημόνιο και τα νέα μέτρα.

Η απάντηση δόθηκε γρήγορα, γιατί κάποιοι δεν συγκρατήθηκαν από τον ενθουσιασμό τους: Φυσικά και δεν πρόκειται για αφέλειες, αλλά για συντονισμένη προσπάθεια εκφοβισμού των πολιτών και ενοχοποίησης των κοινωνικών δράσεων.

Με την ενθουσιώδη αποθέωση, που επιφύλασσαν στη Χρυσή Αυγή και τα «ευχαριστώ» τους προς αυτή, απλά προδόθηκαν. Φάνηκε ότι κάποιοι έχουν κάθε λόγο να ενισχύουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Και να την εμφανίζουν μετά ως μπαμπούλα εναντίον των κοινωνικών διαμαρτυριών. Είναι όλοι αυτοί που ενοχλούνται από τις φωνές και τις κοινωνικές δράσεις, κατά του μνημονίου. Είναι όλοι αυτοί, που επιθυμούν να εφαρμοστούν οι καταστροφικές πολιτικές για τη χώρα, χωρίς αντιστάσεις. Να μην αμφισβητείται η τρόικα και οι συνταγές της. Θέλουν μία κοινωνία υπόδουλη και ευνουχισμένη. Να έχει τη λογική του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Να ζητωκραυγάζει για τους «σωτήρες» κατακτητές. Φαντασιώνονται μία κοινωνία μούγκα.

Πάνω κάτω μας λένε τα εξής: «Μην αντιδράτε δυναμικά γιατί οι αντιδράσεις είναι φασισμός»! «Η εξ αριστερών διαμαρτυρία δεν έχει καμία διαφορά από την ακροδεξιά βία». «Αριστερά και ακροδεξιά είναι το ίδιο, είναι τα δύο άκρα, που όμως ενώνονται». «Η Δημοκρατία κινδυνεύει εξίσου από τη Χρυσή Αυγή και την Αριστερά»!   

Οι συνειρμοί τους τόσο προκλητικά εκτός λογικής, που καταντούν εντελώς αστείοι: Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί βία, ο κοινωνικός ακτιβισμός εμπεριέχει βία, άρα η αριστερά, που ενισχύει τον ακτιβισμό και τις κινητοποιήσεις είναι σαν τη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, κατά το γνωστό «ο αστυφύλακας είναι όργανο, το μπουζούκι επίσης, άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι».

Τους φαντάζομαι όλους που μιλούν με τόσο πάθος κατά της «βίας», το Νοέμβριο του 1973 για παράδειγμα, να γράφουν για τους «αλήτες, που κλείνουν το πολυτεχνείο δια της βίας και δεν αφήνουν τους φοιτητές να μορφωθούν και την κυβέρνηση να ασκήσει την πολιτική της». Ή χρόνια νωρίτερα για τους «ανυπάκουους, που πήραν τα βουνά και δυναμιτίζουν, με τη βίαιη συμπεριφορά τους, την ειρηνική συμβίωση με τους φίλους μας Γερμανούς».  

Όσοι επικαλούνται τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ανάγκη να προστατευτεί από τη βία, ξεχνούν, προφανώς επίτηδες, τρία πράγματα:

Πρώτον, ότι στη χώρα μας και αλλού η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ εγκαθιδρύθηκε ΚΑΙ μέσα από τη βία. Εκείνη τη βία, με την οποία εκδηλώνονται οι κοινωνικοί αγώνες και η πολιτική δράση ενάντια στα δικτατορικά καθεστώτα.  

Δεύτερον ότι η Αριστερά βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων, πληρώνοντας ακριβά, ακόμη και με αίμα την πίστη της στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Βρέθηκε πάντοτε απέναντι στον φασισμό και το πλήρωσε.

Και τρίτον ότι σήμερα η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν κινδυνεύει από τη βία των κοινωνικών αγώνων, αλλά από την καταρράκωση των θεσμών, από την καταστρατήγηση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, από την αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων και τη υφαρπαγή της ψήφου, από την νομοθέτηση πραγμάτων υπό την απειλή αόρατων εχθρών και από την αυτόκλητη δράση «σωτήρων», που συμπεριφέρονται πατερναλιστικά, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα!

Ας μην έχουν αυταπάτες. Όσοι εξομοιώνουν τη Χρυσή Αυγή με την Αριστερά και τις κοινωνικές κινητοποιήσεις δεν ενοχοποιούν τελικά την Αριστερά. Αυτό δεν μπορούν να το καταφέρουν. Πάνω στην αγωνία τους να «λερώσουν» την Αριστερά, ξεπλένουν τη Χρυσή Αυγή, τον φασισμό, το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Κι αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Εγώ τους ευχαριστώ πάντως. Για να φτάσουν να λένε τέτοιες ανοησίες φανερώνουν αφελώς την παραφροσύνη στην οποία βρίσκονται, το φόβο, που τους διακατέχει και τη γελοιότητα, που τους χαρακτηρίζει… Καθιστούν το λόγο τους εντελώς αναξιόπιστο και την προσπάθειά τους αναποτελεσματική…