Χρήστος Ράπτης

Ενα σχόλιο που έγραψα στο iefimerida.gr, συμφωνώντας με τον αποκλεισμό της Βούλας Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και ορισμένους ακραίους χαρακτηρισμούς.

Στο σχόλιο αυτό υποστήριξα ότι η Πολιτεία για να αντιμετωπίσει την ακροδεξιά δημαγωγία που ενθαρρύνει απροκάλυπτα ρατσιστικές συμπεριφορές και απαράδεκτα σχόλια σε βάρος της διαφορετικότητας ίσως θα πρέπει να τις ποινικοποιήσει. Πριν από εμάς και άλλες κοινωνίες αντέδρασαν ανάλογα για να προστατεύσουν τον δημόσιο διάλογο από το δηλητήριο του φυλετικού μίσους που οδήγησε σε ακραίες συμπεριφορές σε βάρος μεταναστών, αλλά και πολιτών τους που προέρχονται από διαφορετικές θρησκευτικές και φυλετικές κοινότητες. Συχνά η ρατσιστική βία εκδηλώθηκε απειλητικά και προς άλλες ιδιαιτερότητες. Μια κοινωνία που σιωπά, που κάνει τα στραβά μάτια και ανέχεται τη βία προς «τον άλλον», στο τέλος πέφτει και η ίδια θύμα της αυταρχικότητας και της βαρβαρότητας. Ο παραλογισμός στη Γερμανία του Χίτλερ ξεκίνησε εναντίον των Εβραίων και τελικά συμπεριέλαβε τους πάντες: τους φιλελεύθερους, τους προοδευτικούς αστούς, τους κομμουνιστές, τους σοσιαλιστές, τους ομοφυλόφιλους, τους Τσιγγάνους και πάει λέγοντας. Οι ναζί στράφηκαν και εναντίον μας. Μολονότι αναγνώριζαν τη συμμετοχή μας στην Αρία φυλή, ωστόσο προκάλεσαν τον λιμό του 1941-1942 που έστειλε στον άλλο κόσμο ομαδικά εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες. Δεν χρειάζεται να αναφέρω τις εκτελέσεις, τα πογκρόμ και τα συναφή εγκλήματα της γερμανικής κατοχής.

Κάποιος αναγνώστης έγραψε ότι είναι απαράδεκτο να ποινικοποιείς τη σκέψη. Ποια σκέψη; Τη σκέψη να θέλεις «να κατουρήσεις το Τείχος των δακρύων», σύμφωνα με τη δήλωση βουλευτή της Χρυσής Αυγής, ή τη σκέψη ότι τα κρεματόρια του Αουσβιτς και η Τρεμπλίνκα δεν υπήρξαν ποτέ, παρά στη φαντασία των ιστορικών του Σιωνισμού και των Αμερικανοεβραίων καπιταλιστών. Αύριο οι νοσταλγοί της «τελικής λύσης» στην Ελλάδα μπορεί να σκεφτούν ότι οι μετανάστες θα πρέπει να εκτελούνται αν κυκλοφορούν στους δρόμους μετά τις 7 το βράδυ. Τι θα πρέπει να σκεφτεί η Πολιτεία; Οτι δεν γίνεται να ποινικοποιηθεί η βαθυστόχαστη αυτή σκέψη του κάθε ακροδεξιού; Δεν χρειάζεται, νομίζω, να καταναλώσουμε περισσότερη φαιά ουσία για να καταδείξουμε τον παραλογισμό αντίστοιχων «επιχειρημάτων».

Πάμε τώρα στο συγκεκριμένο θέμα, το σχόλιο της Παπαχρήστου, που προκάλεσε τον αποκλεισμό της από τους Αγώνες. Αν δεν κάνω λάθος, η κυρία Παπαχρήστου πληρώνεται -δεν ξέρω αν είναι και αυτή αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, όπως η κυρία Θάνου- για να κάνει πρωταθλητισμό και να δίνει το παράδειγμα, αφού ένας πρωταθλητής αποτελεί πρότυπο. Αυτή τη δουλειά επέλεξε, αυτό της αρέσει και η κοινωνία οφείλει να της εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για να το κάνει καλύτερα! Κανείς δεν εμπόδισε την κυρία Παπαχρήστου να ψηφίσει ό,τι θέλει. Τον Μιχαλολιάκο, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Τζήμερο ή ακόμα και τον Φουμαντσού.

Ιδιωτικώς μπορεί να σκέφτεται ό,τι θέλει. Δημοσίως όμως υπάρχουν όρια. Δεν μπορεί, ας πούμε, ένας αθλητής που ετοιμάζεται να πάρει μέρος σε μια Ολυμπιάδα να λέει την παραμονή της έναρξής της να πεθάνουν όλοι οι μαύροι ή οι κίτρινοι αθλητές. Οταν μάλιστα το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η υπέρβαση των κάθε είδους διακρίσεων και της συμφιλίωσης των εθνών. Σε καμία περίπτωση δεν είναι δουλειά του κάθε πρωταθλητή να αναδημοσιεύει κακόγουστα και εμφανώς ρατσιστικά δήθεν αστεία που κατά σύμπτωση κυκλοφορούσαν στα Twitter σεσημασμένων χρυσαυγιτών.

Ακούστηκαν και άλλα παράλογα επιχειρήματα υπέρ του δικαιώματος της Παπαχρήστου να πει αυτό που είπε. Οτι δηλαδή με τόσα προβλήματα που έχουμε και με ένα τόσο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά, είναι φαρισαϊσμός να «διώκεται» μια αθλήτρια επειδή έγραψε ένα αστείο. Καταλαβαίνω ότι τα «αναβολικά» αλλοιώνουν την ικανότητα της κρίσης, αλλά μένω έκπληκτος με τέτοια επιχειρήματα. Αφού λοιπόν ζούμε σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε δικαιούμαι να πάρω ένα μπαζούκας και όποιον πάρει ο χάρος. Και αν τολμήσει η Πολιτεία να με δικάσει, θα χρησιμοποιήσω ένα αντίστοιχο επιχείρημα. Εδώ ο Ακης έκλεψε το σύμπαν, εμένα βρήκατε να δικάσετε. Υποθέτω ότι θα αθωωνόμουν πανηγυρικά!

craptis@mnm.gr