Αλέξανδρος Κασιμάτης

Δεν θα μπορούσε να αποτύχει το PSI. Την αντίθετη περίπτωση δεν πρέπει ούτε να τη συζητάμε. Αν το PSI αποτύγχανε  το πρόγραμμα βοήθειας θα ματαιώνονταν, τα 30 δισ. ευρώ για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν θα ήταν  διαθέσιμα και η χώρα θα βυθίζονταν από το πρωί της Παρασκευής στη δίνη ενός ανεξέλεγκτου πανικού, ενώ θα ξεκινούσε η αντίστροφη μέτρηση  για την 20η Μαρτίου που λήγει ένα ομόλογο το οποίο η χώρα δεν θα μπορούσε να πληρώσει.

Το PSI είναι ουσιαστικά η πρώτη δημόσια  αναμέτρηση μεταξύ θεσμών -κρατικής εξουσίας  με τις αγορές. Αν ήμασταν πριν την κρίση του  2008 οι αγορές είχαν ελπίδες. Σήμερα αν κάποιος πρέπει να ποντάρει  είναι καλύτερα να το κάνει υπέρ της πλευράς της ΕΕ, του ΔΝΤ, της Μέρκελ κλπ. Τα hedge funds  που μάζευαν ελληνικά ομόλογα σε εξευτελιστικές τιμές, η κερδοσκοπία που κλιμακώθηκε πάνω στα CDSs  θα είναι οι χαμένοι της αναμέτρησης. Η Ευρώπη θα δώσει μια λύση (έστω και ημιτελή) για το ελληνικό χρέος χωρίς να επιτρέψει ένα νέο κύκλο διεθνούς οικονομικής αναταραχής. Δεν το θέλουν  ούτε οι Γάλλοι που ψηφίζουν τον Μάιο, ούτε κυρίως οι Αμερικάνοι  που έχουν εκλογές του χρόνου. Το PSI είναι μια διαδικασία που δεν την έχουμε ξαναδεί, τουλάχιστον σε αυτήν την έκταση. Υπάρχει ένα εξαιρετικά σύνθετο πλέγμα νομικών και τεχνικών λεπτομερειών που περιπλέκει την κατάσταση, αλλά την κεντρική εικόνα την ελέγχουν και τη διαμορφώνουν ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.

Χωρίς να υποβαθμίζει κανείς  την αναγκαιότητα  για τη χώρα να επιτύχει η διαδικασία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το PSI είναι ταυτόχρονα μια συναλλαγή με έντονα στοιχεία αδικίας. Για όσους  επεδίωξαν  υπερκέρδη σε σύντομο χρόνο, ήξεραν τους κινδύνους που ανέλαβαν και σήμερα δικαίως  δεν υπάρχει κανένας οίκτος. Είναι όμως μια πολύ άδικη συναλλαγή για τα φυσικά πρόσωπα που εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους στο ελληνικό δημόσιο και για τα ασφαλιστικά ταμεία που εξαναγκάζονταν με νόμο να τοποθετούν τα χρήματα τους σε ελληνικά ομόλογα. Οι δύο αυτές κατηγορίες  πληρώνουν σήμερα τη φαυλότητα του πολιτικού συστήματος  και είναι  απαραίτητο  να έχουν μια διαφορετική μεταχείριση μετά την ολοκλήρωση του PSI. Για παράδειγμα, τι χρειάζονται τα ταμεία το αγγλικό δίκαιο στα νέα ομόλογα που θα πάρουν; Θα στραφούν νομικά κατά τους κράτους  αν χρεοκοπήσει;  Θα μπορούσαν για παράδειγμα να έχουν ένα καλύτερο επιτόκιο.