Γιάννης Μακρυγιάννης

Όλες οι κινήσεις του Γιώργου Παπανδρέου από την  ώρα, που παρέδωσε την πρωθυπουργία, αποδεικνύουν ότι θέλει να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ και να παραμείνει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή. Δεν είναι  κινήσεις ανθρώπου, που φεύγει. Όποιος είχε ή έχει την αντίληψη ότι ο  Γιώργος εγκαταλείπει κάνει τραγικό  λάθος. Όποιος νομίζει ότι τον  Μάρτιο, ή οποιαδήποτε στιγμή γίνουν διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ για  τη διαδοχή, ο Γιώργος θα είναι  απών, αυταπατάται.

Ο Γιώργος εγκλώβισε  τον Βενιζέλο τους τελευταίους μήνες  στο υπουργείο Οικονομικών, φορτώνοντάς  του την κατεστραμμένη οικονομία  και την αποτυχημένη δική του  και του Παπακωνσταντίνου, πολιτική στην οικονομία. Ο Βενιζέλος πίστεψε  από τα όσα του είπε ο Γιώργος  ότι θα του ανοίξει το δρόμο  για την ηγεσία. Φευ. Αφού κέρδισε  χρόνο μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο Γιώργος έφερε τα πράγματα σε αδιέξοδο: Φυσικά και δεν θα μπορούσε να γίνει τώρα ανοιχτή διαδικασία εκλογής προέδρου στο ΠΑΣΟΚ. Άρα, το θέμα πάει γι’ αργότερα.

Αφού παραπλάνησε  τον Βενιζέλο, ο Γιώργος εγκλωβίζει τώρα και τους άλλους δελφίνους. Τους κατάφερε να του δώσουν χρόνο και  να μην πιέζουν για άμεση αποχώρησή  του, με αντάλλαγμα να περιθωριοποιήσει τον Βενιζέλο και να υποσχεθεί  ότι η διαδικασία θα γίνει με κάλπες τον Μάρτιο.

Ποιος εγγυάται όμως ότι τον Μάρτιο θα υλοποιήσει αυτό, που υποσχέθηκε; Ποιος εγγυάται ότι  τον Μάρτιο θα επιτρέπουν οι συνθήκες να γίνουν όλα αυτά που υποσχέθηκε; Και γιατί τον Μάρτιο, ή όποτε  ξεκινήσουν οι διαδικασίες να μην  είναι υποψήφιος και ο ίδιος; Εάν πετύχει το PSI και γίνει η δανειακή σύμβαση γιατί να μην διεκδικήσει να κριθεί ο ίδιος από τον ελληνικό λαό; Τι θα του πουν οι δελφίνοι τότε; Μπορούν να του αρνηθούν το δικαίωμα να κριθεί στις κάλπες;

Ο εναγκαλισμός των  δελφίνων με τον Γιώργο είναι καταστροφικός. Ο Βενιζέλος το έκανε και τον  Ιούνιο και τον Νοέμβριο, με αποτέλεσμα σήμερα να προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει  τη στρατηγική του. Ο Λοβέρδος και ο Χρυσοχοίδης το επιχειρούν τώρα, θεωρώντας ότι ο κύριος αντίπαλός τους είναι ο Βενιζέλος και ότι ο Γιώργος είναι καμένο χαρτί, με το οποίο θα ξεμπερδέψουν πιο εύκολα. Η συμπεριφορά και τα λεγόμενα του Γιώργου όμως δεν δικαιολογούν μία τέτοια προσέγγιση.

Επί της ουσίας: Κανείς δεν πρόκειται να πάρει το ΠΑΣΟΚ  χωρίς να συγκρουστεί με τον Γιώργο. Ο Βενιζέλος φαίνεται ότι το κατάλαβε έστω και αργά. Οι άλλοι μένει να το καταλάβουν αργά ή γρήγορα. Για τον Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ δεν παραχωρείται, δεν χαρίζεται, δεν εγκαταλείπεται – από την οικογένεια. Τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες δεν μπορεί παρά να είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων. Στις οποίες πάντως καθένας έχει δικαίωμα να υποκύπτει. Αρκεί να μην έχει και αρχηγικές απαιτήσεις από πάνω…