Γιάννης Μακρυγιάννης

Τα κόμματα δεν αυτοκτονούν, συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί ιστορικοί, όμως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι και τόσο τυπικό κόμμα με αυτογνωσία και ρεαλιστική αντίληψη των πραγμάτων.

Επί δύο μήνες τώρα σέρνεται μία ιστορία για το πρόβλημα ηγεσίας, που σε κανονικά κόμματα δεν θα μπορούσε να τη φανταστεί κανείς.

Ας πάρουμε λοιπόν τα δεδομένα.

Δεδομένο πρώτο: ο κύκλος του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία έκλεισε. Και πολιτικά και καταστατικά και λογικά, όπως θέλει ας το πάρει κανείς.

Δεδομένο δεύτερο: Ουδείς αναντικατάστατος – ό,τι κι αν πιστεύουν οι δογματικοί παπανδρεϊκοί. Πάντα υπάρχει λύση.

Δεδομένο τρίτο: Οι εκλογές δεν θα αργήσουν – όσο κι αν λατρεύουν κάποιοι τον Παπαδήμο – άρα το κόμμα και κάθε κόμμα πρέπει και οφείλει να προετοιμαστεί καταλλήλως. Ασχέτως εάν προδιαγράφεται νίκη ή ήττα στις εκλογές.

Πολύ λογικά τίθεται ένα ερώτημα: Με ποιο τρόπο και πότε θα λυθεί το πρόβλημα ηγεσίας, ώστε να μην διαταραχθεί η πορεία της κυβέρνησης και η προσπάθεια να αποφευχθεί η χρεοκοπία;

Λογικό το ερώτημα, επιβεβλημένη η απάντηση. Γιατί στο ΠΑΣΟΚ έκαναν ένα καταστατικό και αποδέχθηκαν μία διαδικασία εκλογής αρχηγού – αποδεχόμενοι μία από τις πολλές φαεινές και καταστροφικές ιδέες του Γιώργου – που είναι δύσκολο να εφαρμοστεί σε όλες τις συνθήκες.

Μεγάλα παιδιά είναι, ας τα συζητήσουν κι ας καταλήξουν.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρέπει και οφείλουν να δώσουν Καθαρές Λύσεις. Εδώ και Τώρα. Με ισχυρό αρχηγό για να περισώσει ό,τι μπορεί να σωθεί.

Μεσοβέζικες καταστάσεις και αρχηγικοί συνεταιρισμοί δεν υπάρχουν. Πρόεδροι περιορισμένης ευθύνης, συγκεκριμένου έργου, υπό προθεσμία και υπηρεσιακοί δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί. Ούτε αρχηγοί υπό παράταση και κοντού ορίζοντα. Η ζωή μπορεί να τα φέρει όπως θέλει, τα κόμματα όμως οφείλουν  να συμπεριφέρονται καθαρά.

Στο ξεκαθάρισμα του τοπίου την κύρια ευθύνη αυτή την ώρα δεν την έχει μόνο ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Χρυσοχοίδης και όποιος άλλος ενδιαφέρεται για αρχηγός, αλλά όλα τα στελέχη.

Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ παρακολουθούσαν επί διετία την καταστροφική πορεία της χώρας ως μοιραίοι και άβουλοι, έστω κι ναν είχαν καλύτερες προθέσεις από την απραξία τους ή ευελπιστούσαν σε πιο θετικά αποτελέσματα με τις πράξεις τους. Ας μην πράξουν το ίδιο και τώρα με την παράταξη.

Όσο για τον Γιώργο, μπορεί για τη χώρα να υπήρξε μοιραίος αλλά τουλάχιστον για το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμη μία ευκαιρία. Να διευκολύνει τις διαδικασίες τώρα, όπως κάθε ηγέτης, με άδεια κλεψύδρα…