Βασ. Αναστασόπουλος

Θείο δώρο, νέκταρ που το πίνεις μονορούφι, όπως θέλετε πείτε το... Αυτό το ντέρμπι, πραγματικά άξιο να φέρει τον επιθετικό προσδιορισμό «αιώνιο», η ποδοσφαιρική Ελλάδα το απόλαυσε επιτέλους, μακριά από το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, έτσι ακριβώς όπως θα απολάμβανε ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό ντέρμπι στην Ισπανία ή την Αγγλία π.χ.

Το πιο θετικό από τα -πολλά- συμπεράσματα του ντέρμπι του Σαββάτου είναι ότι, τελικά, όταν και οι δύο αντίπαλοι έχουν σπουδαίο έμψυχο υλικό και βρίσκονται σε φόρμα, τα στοιχεία αυτά μπορούν να υπερβούν όλη αυτήν τη «μουρμούρα» και τη μιζέρια που περιβάλλει συνήθως το ελληνικό «clasico».

Όλο αυτό το κλίμα που καλλιεργήθηκε στη διάρκεια της εβδομάδας με τα περί του διαιτητή Γιάχου ή με το ποιους κάλεσε ο Σάντος στα φιλικά της Εθνικής, δεν επηρέασε το ντέρμπι, άφησε ανέγγιχτους όσους πάτησαν στο χορτάρι. Το μυαλό και των δύο αντιπάλων ήταν στον αγώνα και στην επικράτηση μόνο, ο πήχης δικαίως μπήκε ψηλά κι εκείνοι κατάφεραν να τον φτάσουν -και να τον υπερπηδήσουν κιόλας.

Μπορεί το τελικό 1-1 να αδικεί, φαινομενικά, τον Ολυμπιακό, που είχε τον έλεγχο του αγώνα και τις περισσότερες ευκαιρίες μετά το 30ό λεπτό, όμως και ο Παναθηναϊκός, που προηγήθηκε νωρίς και ήταν «φαρμάκι» στις αντεπιθέσεις, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πετύχει τη νίκη που χρόνια αναζητά μέσα στο «Καραϊσκάκη».

Για όσους λοιπόν διαγκωνίζονται για το ποιος θα «πουλήσει» περισσότερη «Ολυμπιακο-σύνη» ή «Παναθηναϊκο-σύνη» (συγχωρήστε μου τους αδόκιμους όρους, αλλά περιγράφουν αυτό ακριβώς που θέλω να πω), το ισόπαλο αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά είναι ικανοποιητικό, αφού ο πολυπόθητος «εξευτελισμός» του αντιπάλου δεν επετεύχθη. Για όλους τους άλλους, που αγαπούν το ποδόσφαιρο χωρίς παρωπίδες, το 1-1 μπορεί να ήταν «φτωχό», με βάση τον αριθμό των ευκαιριών των δύο ομάδων, αλλά ήταν αρκούντως «χορταστικό». Αυτό το ποδόσφαιρο θέλουμε να βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα και το ντέρμπι του Σαββάτου απέδειξε ότι, πέρα από ευχολόγια, μπορούμε να το έχουμε.

Καλύτερη «πάσα», λοιπόν, για το μπασκετικό ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, την Κυριακή, δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τους ποδοσφαιρικούς τους συλλόγους, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός καλούνται να κρατήσουν ψηλά το ενδιαφέρον και το γόητρο του μπάσκετ, στην πιο δύσκολη από κάθε άποψη σεζόν για το άθλημα, όσον αφορά στην Ελλάδα του Μνημονίου και της κρίσης. Σε αντίθεση, βέβαια, με το ποδοσφαιρικό ματς, ο κυριακάτικος αγώνας στο κλειστό του ΟΑΚΑ έχει ξεκάθαρο φαβορί (τον Παναθηναϊκό) και ξεκάθαρο αουτσάιντερ (τον Ολυμπιακό).

Έτσι όπως εμφανίζονται οι δύο ομάδες στην αρχή των αγωνιστικών τους υποχρεώσεων, μέχρι στιγμής, οι γηπεδούχοι έχουν μεγαλύτερη ποιότητα και περισσότερες λύσεις στο ρόστερ τους από τους φιλοξενούμενους, που «χτίζουν» ένα νεανικό σύνολο, με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από την περασμένη χρονιά. Το κίνητρο, βέβαια, του Βασίλη Σπανούλη να αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί του Ολυμπιακού κόντρα στην πρώην ομάδα του, είναι υψηλό, αλλά εκτιμώ ότι δεν είναι αρκετό από μόνο του, ειδικά σε έναν τέτοιο αγώνα. Με τα προγνωστικά να «δείχνουν» Παναθηναϊκό, ας ελπίσουμε ότι στο παρκέ του ΟΑΚΑ, όπως συνέβη και με το χορτάρι του «Καραϊσκάκη», θα δούμε θέαμα αντάξιο των ονομάτων και της αξίας των δύο αντιπάλων. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι δεν θα έχουμε ισοπαλία!