Δημήτρης Παγαδάκης

Η πτώση του Μπερλουσκόνι δεν θα προκύψει από το χέρι κάποιου ζηλότυπου «κερατά», έξαλλου από τα ηδονιστικά πάρτι που διοργάνωνε με τις ερωμένες τους ο μεγιστάνας πρωθυπουργός Την ευκαιρία να γίνει μελοδραματικός ήρωας ο καβαλιέρε του την αφαίρεσε άμεσα και εξευτελιστικά το αμελές ντουέτο Μερκοζί.

Ηδη τον αμφισβήτησαν προσβλητικά και δημοσίως, όχι για τα μύρια όσα ανομήματά του αλλά για την αδυναμία του να χειρισθεί τα δημοσιονομικά της χώρας του. Και ξεδιάντροπα του στέρησαν την πρωθυπουργική υποψηφιότητά του στις επόμενες εκλογές.

Αυτή η συμπεριφορά απέναντι στον εκλεγμένο ηγέτη –όποιος και να’ ναι – μιας δημοκρατίας 60 εκατ. ανθρώπων και τρίτης οικονομικής δύναμης της ευρωζώνης δεν είναι μόνο ενδεικτικά απρεπής. Αναδεικνύει το αυταρχικό πρόσωπο του γαλλογερμανικού διευθυντηρίου και το, σχεδόν, νεοαποικιοκρατικό ύφος των τοκογλυφικών αγορών.

Μη πάμε μακριά. Με παρόμοιο ιταμό ύφος συμπεριφέρθηκαν Μέρκελ, Σαρκοζί και η παρέα τους στον περισσότερο απεγνωσμένο παρά τυχοδιώκτη, Παπανδρέου στις Κάνες αποκαλύπτοντας τον διψαλέο ηγεμονισμό, τις εκβιαστικές τους μεθοδεύσεις, τις ιστορικοπολιτικές νευρώσεις αμφοτέρων. Δυστυχώς με αναξιοπρέπεια, ευτέλεια, μικροψυχία και αλαζονική επίδειξη ανωτερότητας σε ότι θεωρεί «ύβρη» η Ευρώπη των Μερκοζί δεν απαντά στα προβλήματα ως Ενωση.

Και όσο αγνοεί τη περίφημη Συνοχή, τον ακρογωνιαίο λίθο της Ε.Ε, δεν προετοιμάζει καν «κάθαρση» μέσω πρωθυπουργικών παραιτήσεων ασύμμετρων εθνικών οικονομιών.

Αντίθετα, διευρύνει το δημοκρατικό έλλειμμα επιβάλλοντας καιροσκοπικά σε κράτη παρίες οινοεί τιμωρίες και συναινέσεις με μεταβατικές κυβερνήσεις Οι τελευταίες ωστόσο μοιάζουν με τραπουλόχαρτα που αλλάζουν σε κάθε καινούργια μοιρασιά. Όπως και τα κορίτσια στα «μπούνγκα – μπούνγκα» πάρτι.