Τάσος Καραμήτσος

Οταν ο κ. Παπανδρέου προ ολίγων ημερών έλεγε ότι «η χώρα μπορεί να χρεοκοπήσει και να φύγει από το ευρώ από ατύχημα» δεν μας είχε πει ότι το ατύχημα θα το προκαλούσε αυτός. Εν πάση περιπτώσει, το συμπέρασμα αλλά και το αποτέλεσμα που βγαίνει μετά τις εξελίξεις των τελευταίων πέντε ημερών είναι:

Πρώτον, η χώρα, με τους χειρισμούς Παπανδρέου, βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού και θα μπορέσει πλέον να ξεφύγει από το δυστύχημα (και όχι το ατύχημα) δυσκολότερα απ’ ό,τι πριν από τα γεγονότα της εβδομάδας που πέρασε. Ο διεθνής παράγοντας πλέον επείσθη ότι έχει να κάνει με ένα σύνολο ανεύθυνων και επικίνδυνων πολιτικών. Και ο κ. Παπανδρέου να μην υπάρχει στην εικόνα, δύσκολα θα πειστούν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Δεύτερον, η πολυπόθητη συναίνεση, που θα διευκόλυνε τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων στην οικονομία, δεν επετεύχθη. Κυβέρνησε ο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο, τώρα άντε να κυβερνάει ο Βενιζέλος. Αυτός μάλιστα θα είναι υποχρεωμένος να κρατάει και τις ισορροπίες στο κόμμα του -της εύθραυστης πλειοψηφίας των 153 βουλευτών- για να μην τον ρίξουν. Δηλαδή ακόμα και όλους εκείνους τους παπανδρεϊκούς φωστήρες που αλάλαζαν και επευφημούσαν τον αρχηγό για τη φαεινή ιδέα που είχε με το δημοψήφισμα. Χάος!

 Τρίτον, ο κ. Σαμαράς κυριολεκτικά δεν κρατιέται να γίνει πρωθυπουργός. Εκανε κατά λάθος ένα σωστό βήμα, να συμφωνήσει για τη δανειακή σύμβαση, και... του βγήκε ξινό. Αρα συναίνεση δεν υπάρχει, απλώς επιμένει μανιωδώς να πάρει μια εξουσία που όσο πιο γρήγορα την αποκτήσει τόσο πιο γρήγορα θα τη χάσει.
Τέταρτον, δυστυχώς το σενάριο της δραχμής καθίσταται για την ώρα το πιθανότερο. Μόνο με πολλή τύχη και λόγω διεθνών συγκυριών μπορεί να αποφευχθεί, και υπό μία προϋπόθεση πάντα: ότι έστω και τώρα θα… μας αγγίξει ως έθνος ένα καλό μαγικό ραβδί και θα δουλέψουμε όλοι μαζί για να συμμαζέψουμε τα σπασμένα 40 ετών. Μάλλον, όμως, είναι πιο εύκολο να βρεθεί ένα μαγικό ραβδί παρά πολιτικοί που θα δουλέψουν για να σωθεί έστω και τώρα η Ελλάδα.