Η συναίνεση, η παρανομία και η ελληνική ιδιομορφία
papageorgiou

Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Η συναίνεση, η παρανομία και η ελληνική ιδιομορφία

Η Ν.Δ. με τις προτάσεις της για επανεκκίνηση της οικονομίας φαίνεται να προσέφερε περισσότερο ένα πολιτικό πλαίσιο για «συζήτηση» με την κυβέρνηση σε μια περίοδο όπου η πίεση από την τρόικα για πολιτική συναίνεση κορυφώνεται.

Η Ν.Δ. με τις προτάσεις της για επανεκκίνηση της οικονομίας φαίνεται να προσέφερε περισσότερο ένα πολιτικό πλαίσιο για «συζήτηση» με την κυβέρνηση σε μια περίοδο όπου η πίεση από την τρόικα για πολιτική συναίνεση κορυφώνεται. Ο Αντώνης Σαμαράς πρότεινε κάποιες ενδιαφέρουσες αλλά ανέφικτες στην πλειονότητά τους ιδέες (μείωση φόρων - εισφορών) και κάποιες εφικτές (πάγωμα αντικειμενικών αξιών, τεκμαρτή φορολόγηση επαγγελματιών), οι οποίες όμως δεν αρκούν για να ανατρέψουν το κλίμα (η κυβέρνηση μάλιστα έσπευσε να πει ότι προωθεί ήδη κάποιες).

 Βασίστηκε σε υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για ταχεία επανεκκίνηση και ανάπτυξη, ενώ είπε και αρκετές γενικότητες, τις οποίες συνηθίζει κάθε φορά να υπόσχεται η εκάστοτε αντιπολίτευση, όπως η πολυθρύλητη «απλούστευση της φορολογικής νομοθεσίας» σε 50 σελίδες. (Ο επόμενος που θα το υποσχεθεί παρακαλούμε να φέρει έτοιμες αυτές τις σελίδες...)

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η Ν.Δ. υποστήριξε την αποδοχή παρανομιών έναντι μιας αποζημίωσης που θα καταβάλουν οι παραβάτες: νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, φορολογική αμνηστία στο μαύρο χρήμα που θα επιστρέψει από το εξωτερικό ή θα επενδυθεί στην οικοδομή. Και βέβαια, δεν είναι πειστικές οι διαβεβαιώσεις ότι στο εξής θα χαραχθούν «κόκκινες γραμμές» για να μη συνεχιστούν οι παρανομίες.

Κλείσιμο
Σε αυτά (όπως και στις αποκρατικοποιήσεις) δείχνει να διαμορφώνεται ένα κλίμα συναίνεσης με την κυβέρνηση. Ακόμα και η τρόικα, λένε, βλέπει θετικά τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Λογικό γι’ αυτούς, αφού η προτεραιότητά τους δεν είναι να «διορθωθεί» η χώρα, αλλά να συνεχίσουν να αποπληρώνονται τα δάνεια που μας δίνουν. Ισως αυτά τα έκτακτα μέτρα να είναι πράγματι αναγκαία και αναπόδραστα, καθώς θα φέρουν χρήμα στο ταμείο.

Είναι κατανοητό το σκεπτικό ότι την ώρα που βυθίζεσαι στην άβυσσο δεν σε νοιάζει εάν το σωσίβιο πληροί τις... περιβαλλοντικές προδιαγραφές. Ομως, με αυτό τον τρόπο η συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού συστήματος (όσο εκφράζεται από τα δύο μεγάλα κόμματα) μοιάζει να παραδέχεται ότι το σύστημα δεν μπορεί να διορθωθεί και επομένως αναγκαστικά θα κινηθούμε μέσα στα όρια της παραδοσιακής ελληνικής «ιδιομορφίας», δηλαδή της κλεπτοκρατίας, της ατιμωρησίας, της αντιπαραγωγικής μεταπρατικής οικονομίας και της λογικής «τα βολεύουμε όπως-όπως».

Επιπλέον, εδραιώνονται -και ενισχύονται με την επιβράβευση- όλες οι τάξεις που εκπροσωπούν τις παθογένειες αυτές και επανέρχονται ισχυρότερες για να προσδιορίσουν τις εξελίξεις στην επόμενη φάση. Είναι όμως επικίνδυνο να συμφωνούν όλοι ότι η «Ελλάδα δεν αλλάζει». Γιατί εάν το σύστημα δεν μπορεί να διορθωθεί, ίσως δικαιωθούν εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν μένει παρά μία λύση: να καταστραφεί για να ξαναχτιστεί από την αρχή.


Αναδημοσίευση από το Πρώτο Θέμα
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ