Τάσος Καραμήτσος

Μέχρι τα µέσα του καλοκαιριού στην Ελλάδα δεν θέλαµε να ακούµε τη λέξη «χρεοκοπία» γιατί -λογικό είναι- τροµάζαµε στην ιδέα. Από τις 21 Ιουλίου και µετά τη Σύνοδο Κορυφής... πανηγυρίσαµε όλοι µαζί την επιλεκτική χρεοκοπία της χώρας, την εξασφάλιση της χρηµατοδότησής µας από τους δανειστές και φυσικά την παραµονή µας στο ευρώ. Σήµερα βρισκόµαστε σε νέα δεδοµένα, µια και από τότε η µεν δική µας κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες, οι δε ξένοι δεν εφήρµοσαν τίποτα από όσα είπαν στην τελευταία αυτή Σύνοδο Κορυφής.

Οι συνθήκες αλλάζουν µε αστραπιαία ταχύτητα και σηµασία πλέον έχει η επόµενη φάση, που δεν είναι άλλη από το να θεωρείται πλέον ως καλό σενάριο η συντεταγµένη χρεοκοπία. Για τους Ελληνες το... καλό σενάριο είναι ό,τι άλλο εκτός από το να επιστρέψουµε στη δραχµή, κι αυτό είναι η συντεταγµένη χρεοκοπία εντός της ζώνης του ευρώ. Για το τι σηµαίνει η µορφή αυτή της χρεοκοπίας επακριβώς, θα ενηµερωθείτε σε ειδικά ρεπορτάζ που έχει σήµερα το «ΘΕΜΑ».

Το ζήτηµα όµως αυτή την ώρα δεν είναι αυτό, αλλά, για να είµαστε ρεαλιστές, στον νου κάθε Ελληνα στριφογυρνάει ένα και µοναδικό ερώτηµα: µήπως έτσι όπως πήγαµε από το µνηµόνιο και τη διάσωση στην επιλεκτική χρεοκοπία και από αυτήν στη συντεταγµένη χρεοκοπία, καταλήξουµε στην κανονική χρεοκοπία και στη δραχµή;

Για όσους δεν αντιλαµβάνονται τι σηµαίνει δραχµή, ας συγκρατήσουν στο µυαλό τους ότι θα πρέπει να ζουν χοντρικά µε το ένα τρίτο των χρηµάτων που ζουν σήµερα, χωρίς να αλλάξουν και πολλά στο κόστος ζωής, αφού σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα είναι εισαγόµενα. Υπάρχει... περιθώριο να πάµε ακόµα πιο κάτω, δηλαδή στη δραχµή; Κατά τη γνώµη µου, δυστυχώς ναι. Ας µη γελιόµαστε, η αιτία είναι αµιγώς πολιτική, όπως ήταν βέβαια από την αρχή αυτής της τεράστιας εθνικής κρίσης.

Ενα απλό παράδειγµα: προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται και κάνοντας ρεπορτάζ αυτές τις ηµέρες είδα µε τα µάτια µου δεκάδες... µυστήριους κοµµατικούς να τηλεφωνούν ή και να πιέζουν διά της παρουσίας τους υπουργούς να µη διώξουν µε την εφεδρεία δικά τους διορισµένα στο Δηµόσιο παιδιά, αλλά τους απέναντι.

Εχετε καµιά αµφιβολία ότι µε τέτοια νοοτροπία ακόµα και τώρα... µας πάνε στα βράχια; Ή µήπως πιστεύετε ότι δεν θα έκαναν το ίδιο οι γαλάζιοι αρουραίοι αν ήταν στα πράγµατα; Εχουν άδικο που αποκαλούν γαργαντούες του κράτους τους Ελληνες πολιτικούς οι «Financial Times»;

Λύσεις εύκολες δεν υπάρχουν, αλλά τώρα, έστω και την τελευταία στιγµή, ας κάνουν όλοι µαζί κάτι. Η κυβέρνηση αυτή δεν µπορεί πλέον και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα µπορεί µόνος του και ο κ. Σαµαράς. Εστω κι αν δεν δοκιµάστηκε. Τα ζητήµατα είναι τόσο δύσκολα και µεγάλα που ξεπερνούν τις κοµµατικές γραµµές.

Μόνο ένα σχήµα ευρύτερης αποδοχής θα µπορούσε να επιβάλει άλλα και να εφαρµόσει τα µέτρα περικοπής του Δηµοσίου που θα σταµατήσουν την πορεία προς τη δραχµή και την καταστροφή.