Δημήτρης Παγαδάκης

Ας  μην γκρινιάζουν οι γονείς των μαθητών. Αν και φέτος το δώρο των εορτών τους εκλείψει, δεν υπάρχει πρόβλημα. Η πολιτεία θα το αντικαταστήσει με μια γιγαντιαία και πρωτότυπη δημόσια προσφορά. Τέτοια που θα ισοφαρίσει τις παραδοσιακές εορταστικές απαιτήσεις των ανυπόμονων νεοσσών τους. Θα τους μοιράσει ολοκληρωμένη ποιοτική σειρά εκπαιδευτικών βιβλίων να τα βάλουν κάτω από το Χριστουγεννιάτικο έλατο. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο της τμηματικής παράδοσής τους ώστε να επεκταθεί χρονικά η απόλαυση. Να μοιρασθούν, ας πούμε, μερικά τις Απόκριες, άλλα την Πρωταπριλιά, ένα ποσοστό το Πάσχα και ο μεγάλος όγκος μετά το τέλος της σχολικής περιόδου. Δεν χρειάζονται βιασύνες αν είναι να γίνει σωστά μια ευαίσθητη δουλειά. Εξάλλου το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι η NASA ώστε να εκτελεί με απόλυτη ακρίβεια τα χρονοδιαγράμματά του.

  Αν τώρα αυτά τα σχολικά βιβλία όφειλαν να βρίσκονται στα χέρια των μαθητών από χθες κιόλας,  πάλι δεν πειράζει. Πού να διαβάσουν τα παιδία με τέτοιες ζέστες; Ασε που πιάνουν χώρο και σκόνη, απορροφούν υγρασία, είναι εύφλεκτα. Η μοντέρνα Ελλάδα δεν χρειάζεται παρωχημένα, αναχρονιστικά και δύσχρηστα εργαλεία, Γουτεμβεργιανά εμπόδια στην εκπαιδευτική πρόοδο.

Πορεύεται μεγαλοπρεπώς με φωτοτυπικά, φωτοαντίγραφα, DVD, φλασάκια, e-books, κατέβασμα δεδομένων από παιδαγωγικά σάιτς. Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν στη πενόμενη Ελλάδα αλλά από παντεσπάνι τεχνολογικής ψευδαίσθησης σκίζει. Όσο κι αν κοστίζει το σύνδρομο της ψηφιακής Μαρίας Αντουανέτας.

Αν  όμως μερικοί κακομαθημένοι μαθητές ζηλέψουν που οι ευπορότεροι συμμαθητές τους τα προμηθευτούν εγκαίρως αγοράζοντάς τα από τα βιβλιοπωλεία, υπάρχουν αντεπιχειρήματα. Ας τους εξηγήσουν οι οικονομικά επιβαρυμένοι γονείς τους ότι π.χ. τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, ότι η δημόσια παιδεία δεν εμπορευματοποιείται, ή απλούστερα ότι και οι πλουσιότεροι δεν αγοράζουν κάθε χρόνο καινούργια ρούχα και αξεσουάρ. Βολεύονται και με μεταχειρισμένα. Ας είναι λοιπόν ολιγαρκείς οι οικονομικά ασθενέστεροι.

Ας εμπνευσθεί επιτέλους η μαθητιώσα νεολαία από την ολιγωρία και τις ωφέλιμες συνέπειες της ανεκτικότητας. Εδώ ολόκληρη χώρα αναμένει βασανιστικά τις τροικανές δόσεις, αργοπορεί στις μεταρρυθμίσεις, επιβραβεύει επισήμως τους ετεροχρονισμούς, εθίζεται  στις επιμηκύνσεις- μια μικροκαθυστερησούλα στη παράδοση 45 εκατομμυρίων βιβλίων θα μαράνει τα σχολεία;

 Αν πέρυσι η καθυστέρηση της διανομής τους αποδόθηκε στην απεργία των φορτηγατζήδων, φέτος φταίνε η γραφειοκρατία, οι απαράδεκτες καθυστερήσεις του ελεγκτικού συνεδρίου, η κατάργηση και ερημοποίηση του ΟΕΔΒ. Δικαίως ίσως.  Του χρόνου πάντως ας προσεύχονται όλοι να υπάρχει τουλάχιστον ρεύμα στις αίθουσες και να μην υποκατασταθούν οι ελλείψεις δασκάλων και καθηγητών από πρόθυμους κληρικούς. Ειδάλλως μετά την βιβλι(α)κη καταστροφή η χώρα θα εγκαινιάσει και το πρώτο  μεταμοντέρνο κρυφό σχολειό.

Αν, τέλος, το επίπεδο  μιας κοινωνίας μετριέται  από το μέλλον που προσφέρει στα παιδιά της, πρώτη οφείλει η πολιτική ηγεσία του τόπου να της ζητήσει συγνώμη. Κι ας μην τη τυπώσει καν σε χαρτί Α4, ας δώσει απλά το λινκ για να τη διαβάσουν σύσσωμοι γονείς και μαθητές απαξάπασας της κακοτράχαλης επικράτειας στα προσωπικά i-pad τους.