Θέμος Αναστασιάδης

Τι πάει να πει, δηλαδή, ότι βασανίζουν οι ταρίφες τούς τουρίστες; Αφού ήρθαν γυρεύοντας! Ποιος ξένος στα συγκαλά του ξεκινά αυτή την εποχή να ’ρθει Ελλάδα όταν οι Ελληνες ψάχνουν να μετοικήσουν μέχρι και στην Τασμανία; Αρα ο συγκεκριμένος ψευδοτουρίστας, ενώ δήθεν δηλώνει ότι ήρθε για να δει την Ακρόπολη, στην πραγματικότητα έρχεται για να παίξει με τον πόνο μας, να διασκεδάσει με τα χάλια μας και να αγοράσει τζάμπα τα «ασημικά» μας. Πρόκειται στην ουσία για οικονομικό σεξοτουρισμό, εξ ου και έχει την αντιμετώπιση που του αξίζει. Πρώτα θα κολυμπήσει μισό μίλι για να βγει από το πλοίο στην ακτή, μετά θα πάει 500 μέτρα ελαφρύ τροχάδην με τις αποσκευές του στην πλάτη, κι όοοταν φτάσει στον αρχαιολογικό χώρο, θα πρέπει να σκάψει λαγούμι για να μπει μέσα καθότι οι υπάλληλοι θα ’χουν ήδη φύγει. Κι αν γλιτώσει την τροφική δηλητηρίαση απ’ την καντίνα του πλοίου, θα φάει τα λεφτά του στους γιατρούς κι ό,τι του περισσέψει να του τα πάρουμε ως λύτρα για να τον αφήσουμε να γυρίσει στη χώρα του. Αυτά για να μάθει να χαζολογά και να λιάζεται αντί να εργάζεται για να μας στέλνουν από την πατρίδα του επιδοτήσεις και νέα δάνεια σχεδίου Μάρσαλ! Απλό δεν είναι; Απλό και απελευθερωτικό άπαξ κι αρχίσεις να σκέφτεσαι σαν ταρίφας. Κι εδώ που τα λέμε μήπως δεν είμαστε ένα έθνος-«ταρίφας», με την τρέχουσα σημασία της λέξεως;

Δείχνουμε με το δάχτυλο τους αγανακτισμένους εκ γενετής ταξιτζήδες που τα έκαναν γης Μαδιάμ γιατί τους τρώνε «την περιουσία τους», όπως λένε την υπεραξία της κρατικής άδειας που πήραν, και δεν αναρωτιόμαστε: τι διαφορετικό κάνουμε εμείς μέχρι τώρα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Λέω για τη συνολική εθνική εικόνα που δικαίως ή αδίκως δίνουμε και όχι για τον καθένα πολίτη χωριστά. Η συνολική εθνική εικόνα λοιπόν είναι μιας χώρας-κακομαθημένου παλιόπαιδου που ’μαθε μια ζωή να κάνει Ο,ΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ με τα λεφτά των άλλων και όταν την πήραν είδηση και κόπηκε το μεροκάματο, απειλεί ότι θα τους ΠΑΡΕΙ όλους στον λαιμό της. Αυτή δεν ήταν η πεμπτουσία των ελληνικών επιχειρημάτων μέχρι πρότινος; Σώστε μας και ξανασώστε μας γιατί αν χρεοκοπήσουμε εμείς θα γίνει «αλυσίδα-ντόμινο»! Κάνω λάθος; Δεν συζητάμε ποτέ τι μπορούμε να κάνουμε για να ξαναφτιάξουμε τα πράγματα, αλλά μόνο το τι θα πάθουν οι άλλοι αν δεν μας δανείσουν και πάλι! Σε τι διαφέρει αυτό ουσιαστικά απ’ τον ταρίφα που κλείνει αεροδρόμια και λιμάνια λέγοντας ανοιχτά «αφού χάνω το μεροκάματό μου, θα τους πάρω όλους στον λαιμό μου»;

Η χώρα-«ταρίφας» οδηγεί κατά πώς της αρέσει, παρκάρει όπου της κάνει ΚΕΦΙ, γκαζώνει ή σταματάει κατά βούληση, κάνει πως είναι κουρασμένη όταν δεν τη βολεύει ένα δρομολόγιο και χρεώνει διπλά και τριπλά για άθλιες υπηρεσίες. Παίρνει δυο και τρεις κούρσες μαζί, στήνει τον κόσμο σε ραντεβού και συμπεριφέρεται σαν όλοι οι άλλοι να ’ναι γεννημένοι να τη θρέφουν και να την νταντεύουν. (Αυτή είναι η εικόνα μας, αν θέλουμε να ’μαστε ειλικρινείς, έστω κι αν έχουν τις ευθύνες τους και οι Δυτικοί. Ποιος τους είπε να μας απελευθερώσουν απ’ την Τουρκοκρατία στο κάτω-κάτω; Μη γελάτε. Οπου να ’ναι θα το ακούσουμε κι αυτό!) Ε, άπαξ κι όλη μας η συλλογιστική εξαντλείται αποκλειστικά στο τι θα μας δώσουν οι άλλοι σαν ελεημοσύνη, δανεικά κι αγύριστα, πόσο απέχουμε απ’ τον ανεύθυνο, τραμπούκο, «ξεφτίλα» συνδικαλιστή ταξιτζή (που ΣΙΓΟΥΡΑ δεν εκφράζει όλους τους ταξιτζήδες - όπως καμιά ηγεσία συντεχνίας δεν εκφράζει πια τα μέλη της); Κι αυτός εφαρμόζει στα μέτρα του ό,τι βλέπει να κάνουν οι πολιτικοί και οι πολίτες της χώρας. Ο καθένας στον τομέα του, για να καταλαβαινόμαστε.

Ολα αυτά δεν τα λέω φυσικά για να καλοπιάσω τους όποιους «τσαμπουκάδες» συνδικαλιστές αυτοκινητιστές, αλλά για να εκφράσω την υποψία μου ότι, αν δεν αλλάξουμε μυαλά, στο τέλος θα ’χουμε την τύχη τους. Μπορεί τώρα ορισμένοι τραμπούκοι της ασφάλτου να τσαμπουκαλεύονται και να εκβιάζουν με τον τουρισμό και βραχυπρόθεσμα να πετύχουν κάποια από τα «αιτήματά» τους, αλλά στο βάθος κήπος το επάγγελμά τους θα ανοίξει, θέλουν δεν θέλουν. Εχουν όλη την κοινωνία απέναντί τους και... τους την έχει στημένη. Οταν στ’ αλήθεια θα αδικούνται, κανείς δεν θα τους δώσει χείρα βοηθείας, γιατί τους σιχάθηκαν με αυτά που κάνουν. Ετσι και οι εταίροι μας μπορεί να μας βοηθούν για μία ακόμη (τελευταία;) φορά, όμως στην πραγματικότητα μας έχουν σιχαθεί όλοι: και το ΔΝΤ και η ΕΚΤ και οι καλοί Γάλλοι και οι κακοί Γερμανοί.

Στην πρώτη ευκαιρία θα μας δείξουν την έξοδο, αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε σαν έθνος-«ταρίφας». Η επόμενη φάση δεν θα ’ναι καθόλου επιλεκτική (λες κι ήταν αυτή...).