Μάκης Πολλάτος

ΟΚ. Ψηφίζεται λοιπόν το μεσοπρόθεσμο. Ε, και;

Πώς θα προχωρήσουν αυτά που υποτίθεται ότι πρέπει να γίνουν για να σωθεί η χώρα; Πώς ακριβώς ερμηνεύεται η κυβερνητική θέση ότι έχουμε πατριωτικό καθήκον να σώσουμε τη χώρα; Πώς ορίζει το πολιτικό σύστημα το καθήκον αυτό; Μήπως εννοούν ότι είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε για να μειωθεί το χρέος; Πώς θα πληρώνουν τους φόρους τους οι άνεργοι; Γιατί πρέπει να πληρώνουν φόρο εργασίας όσοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν τις δουλειές τους; Τι ακριβώς εννοούσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι θα αλλάξει το μεσοπρόθεσμο; Λέτε να αυτοσαρκαζόταν και όταν έλεγε για αλλαγή του μνημονίου 2 να υπαινισσόταν ότι με την «αλλαγή» οι όροι δεν θα βελτιωθούν αλλά θα επιδεινωθούν;

Διότι αυτό ακριβώς συνέβη! Φόροι για ό, τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Φόρος επειδή έχεις παιδιά, φόρος επειδή εργάζεσαι, φόρος επειδή είσαι άνεργος αλλά είχες κληρονομήσει ένα ακίνητο από τους γονείς σου, φόροι, φόροι, φόροι.

Ο κόσμος όμως έχει ξυπνήσει. Δεν ξέρω για πόσο, δεν ξέρω πως θα διαχειριστεί το γεγονός ότι πλέον έχει επίγνωση όσων συμβαίνουν. Όμως ο πολιτικός κόσμος έχει ξεγυμνωθεί. Και μέσα στην παραζάλη τους οι βουλευτές μας δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να δείχνεις κάποιον με το δάκτυλο. Οι πολιτικοί μας δεν καταλαβαίνουν ότι απειλώντας αυτούς που δεν έχουν χρήματα και δεν έχουν προοπτική τους εξωθείς στα άκρα. Διότι όταν κάποιος σε οδηγεί στο συμπέρασμα πως ό, τι και να γίνει δεν έχεις μέλλον, εμμέσως σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις και τίποτα να χάσεις.

Διότι στο σύνολό του ο πολιτικός κόσμος απαρτίζεται από υποκριτές!

Τώρα, υποτίθεται ότι το πατριωτικό καθήκον των Ελλήνων είναι να συναινέσουν, να αποδεχθούν ή να σιωπήσουν όταν θα πουληθούν τα ασημικά του ελληνικού κράτους. Ξέρετε όμως τι λένε οι ξένοι για τις σχεδιαζόμενες αποκρατικοποιήσεις;

Οι ξένοι λένε ότι στη χώρα του ποτέ - ποτέ «εξοντώνονται» από τη γραφειοκρατία, από τα ισχυρά συνδικάτα, από τη διαφθορά και από την έλλειψη διαφάνειας. Λένε ότι δεν θέλουν να επενδύσουν σε μια χώρα που δεν υπάρχει ευελιξία στην αγορά εργασίας και όπου ξυπνάς και έχει ψηφιστεί ένας νέος νόμος ο οποίος υπονομεύει την αξία της επένδυσής σου.

Οι ξένοι επενδυτές λένε ότι δεν μπορούν να αποτιμήσουν καν τα ρίσκα που θα προκύψουν από την μεταφορά των χρημάτων τους στην Ελλάδα και άρα προβλέπουν ότι τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου θα τιμολογηθούν σε τίμημα μικρότερο από την πραγματική αξία τους, ακόμη λιγότερο απ’ όσο υπολογίζει η Αθήνα και η ΕΕ.

Άρα οι ξένε λένε με λίγα λόγια ότι ο στόχος της συγκέντρωσης 50 δισ. ευρώ από αποκρατικοποιήσεις είναι ουτοπικός.

Κι έτσι το ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν οι κυβερνώντες είναι τι θα κάνουμε χωρίς τους βαρβάρους. Τι θα κάνουμε χωρίς τους «κουτόφραγκους» αν αρνηθούν να αγοράσουν τα ελληνικά αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα σιδηροδρομικά δίκτυα, τους αυτοκινητόδρομους, τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, τις κρατικές εταιρείες ενέργειας, τις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες, τις τράπεζες, τα καζίνο, τον ΟΠΑΠ και τα χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης.

Με απλά λόγια, η χώρα βγαίνει σε πλειστηριασμό και οι ξένοι επενδυτές λένε ότι τα φιλέτα δεν τους ενδιαφέρει. Και την ίδια ώρα που οι ξένοι δανειστές επεξεργάζονται ένα σχέδιο για τον απεγκλωβισμό τους από την ελληνική κρίση, οι Έλληνες είναι εγκλωβισμένοι στη σισσύφια προσπάθεια περιορισμού του χρέους.

Ποια κατάρρευση προσπαθούμε να αποφύγουμε ακριβώς κύριε Παπανδρέου;