Τάσος Καραμήτσος

Η προηγούμενη Τετάρτη είναι μια μέρα την οποία πολύ θα ήθελε να ξεγράψει από το ημερολόγιό του ο κ. Παπανδρέου πρωτίστως, αλλά και το κυβερνών κόμμα. Οχι μόνο δεν προσέθεσε τίποτα ως πολιτικός ελιγμός η «παραίτηση και ξεπαραίτηση» εντός πέντε ωρών του πρωθυπουργού στην πολιτική σκακιέρα, αλλά αντιθέτως αποδόμησε το προφίλ του, και φυσικά προσέθεσε πόντους στον αντίπαλό του.

Ουσιαστικά οριοθέτησε τον βραχύ βίο που θα έχει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ακόμα και η νέα που πρόκειται να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης σήμερα. Εν πάση περιπτώσει, η ζωή συνεχίζεται και γι’ αυτή την κυβέρνηση -όσο ζήσει- και για τη χώρα που διέρχεται τη μεγαλύτερη μεταπολεμική της κρίση. Από όλο αυτό το πολιτικό σφάλμα της προηγούμενης Τετάρτης, πάντως, προέκυψαν δύο καλά. Πρώτον και κυριότερον, φάνηκε καθαρά ότι οι ξένοι δανειστές μας μπροστά στην προοπτική να αποτελέσει η Ελλάδα ό,τι η υπόθεση Lehman Brothers για την Αμερική μάς εξασφαλίζουν τη συνέχιση της χρηματοδότησης, δίνουν τα λεφτά, όχι βεβαίως χωρίς όρους, αλλά όχι και με το μαχαίρι στον λαιμό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ίσχυε ο ψευτοεκβιασμός Παπακωνσταντίνου «ή υπογράφουμε το Μεσοπρόθεσμο όπως είναι ή χρεοκοπούμε».

Δεύτερον, ο ανασχηματισμός αφήνει πάντα ένα περιθώριο σε σχέση με τις προθέσεις των ξένων για βελτίωση των όρων δανεισμού, αλλά και για τον έστω και περιορισμένο ανασχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής. Ο κ. Βενιζέλος θα πρέπει να ζητήσει λίγο χρόνο για να συζητήσει και να αλλάξει ορισμένα τελείως λάθος μέτρα που σχεδίασε και συμπεριέλαβε από ανικανότητα και άγνοια ο προκάτοχός του, ώστε τουλάχιστον να μη γίνει πιο βαθιά η ύφεση. Κυρίως στα φορολογικά. Θα πρέπει επίσης να ζητήσει αναδιαπραγμάτευση του χρέους (reprofiling και μετά haircut), επικαλούμενος βέβαια τη... νέα αρχή που γίνεται στην Ελλάδα και την πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης να συναινέσει σ’ αυτό. Οχι ότι έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει πολλά, αλλά σίγουρα έχει ένα περιθώριο, αφού ας μην ξεχνάμε ότι οι δανειστές δεν επιθυμούν -για δικούς τους λόγους- να σκοτώσουν τον δανειζόμενο και μαζί και το ευρώ. Ταυτοχρόνως, οι υπόλοιποι υπουργοί θα πρέπει να σταματήσουν να λένε συνέχεια «όχι» σε όλα, γιατί απλώς... θα σκάψουν τον λάκκο της  χώρας, αλλά και τον δικό τους ακόμα πιο γρήγορα. Σε κάθε περίπτωση, τόσο επώδυνες καταστάσεις και αιματηρές παρεμβάσεις απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις. Δεν λύνονται από μια φθαρμένη κυβέρνηση, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι η παρουσία της Ν.Δ. θα αποτελούσε εγγύηση στο δραματικό πρόβλημα της χώρας. Ωστόσο, αυτή είναι σήμερα η κυβέρνηση και δεν μπορεί να περιμένει ούτε ώρα.