Παν. Γκρουμούτης

Παν. Γκρουμούτης

Προ 75 ετών τέτοιες ημέρες η Ελλάδα ξάφνιαζε Ιταλούς, Γερμανούς, αλλά και Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους που λέει και ο λαός μας, με ένα βροντερό «Όχι» στις δυνάμεις του Άξονα και με μια περήφανη στάση στους μήνες που ακολούθησαν.

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής  Τράπεζας να μειώσει – αναπάντεχα για πολλούς – το ύψος του βασικού  επιτοκίου του ευρώ στο ιστορικό χαμηλό του 0,25% συνιστά μιαν εξίσου αναπάντεχη ευκαιρία για την Ευρωζώνη.

Στις 15 Δεκεμβρίου του τρέχοντος  σωτηρίου έτους η Ιρλανδία θα εξέλθει  του Μνημονίου. Ο πρωθυπουργός της  χώρας Έντα Κένι το δήλωσε επισήμως το Σάββατο, τόνισε πως “η περίοδος των  έκτακτων στηρίξεων και των εκτάκτων οικονομικών καταστάσεων” παρήλθε και ξεκαθάρισε πως ο δρόμος μπροστά είναι μεν δύσκολος αλλά δεν θα υπάρξει επιστροφή στο επώδυνο παρελθόν.

Έχουμε συνηθίσει  να λέμε και να ακούμε πως η Ελλάδα είναι η χώρα της υπερβολής. Πως  οι αντιδράσεις μας ως λαός είναι  υπερβολικές, είτε στη χαρά, είτε στη  λύπη, είτε στην επιδοκιμασία, είτε στην απαξίωση.

Είναι προφανές πως λίγοι Έλληνες  – αναλογικά με την “τρέλα”  παρελθόντων ετών – ασχολούνται  πλέον με τα τεκταινόμενα στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά. Μεσούσης της χειρότερης κρίσης στην σύγχρονη ιστορία της χώρας λίγοι αφιερώνουν χρόνο για να ενημερωθούν με τα του Χ.Α.

Η είδηση που κυκλοφόρησε το βράδυ  της Πέμπτης για την... “δυσφορία” των εταίρων μας και δη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σχετικά με την ΜΗ κάλυψη από τη χώρα μας του συνόλου των προαπαιτούμενων ενεργειών για την εκταμίευση της περιβόητης δόσης (εξ' ου και η εσπευσμένη κατάθεση στην ελληνική Βουλή τροπολογίας με την οποία τίθενται σε διαθεσιμότητα, εκπαιδευτικοί που κατέχουν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα), θα μπορούσε να εκληφθεί ως το ανέκδοτο του μήνα εάν δεν ήταν τόσο εξωφρενική!

Το νέο “μότο” στις συζητήσεις πολλών “ειδικών” και μη περί τα οικονομικά είναι το ότι μέχρι  τα τέλη Σεπτεμβρίου και σε κάθε περίπτωση μέχρι τη διεξαγωγή  των γερμανικών εκλογών, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, τίποτε δεν πρόκειται να “απειλήσει” την όποια σταθερότητα της οικονομίας της Ευρωζώνης. Η Μέρκελ δεν θέλει να διακινδυνεύσει την επανεκλογή της λένε οι “έξυπνοι” και έχει διατάξει “ημι-ανάς”, που λέγαμε και στο στρατό, όλη την Γηραιά Ήπειρο.

Η αναβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Fitch, το απόγευμα της Τρίτης, λίγους εξέπληξε. Όσοι είχαν “δει” τα μηνύματα των αγορών τις αμέσως προηγούμενες ημέρες καταλάβαιναν πως οι θετικές ειδήσεις για την προσπάθεια της Ελλάδας θα έρχονταν αργά ή γρήγορα.

Από το Πάσχα και μετά ουσιαστικά άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο στις τράπεζες. Ακόμα και ο ταλανισμένος τραπεζικός δείκτης, που κινείτο στο βαθύ κόκκινο από την αρχή του έτους, γύρισε σε κέρδη. Οι επαγγελματίες της αγοράς μιλούν για συνεχείς κινήσεις μεγάλων hedge funds που παίρνουν θέσεις ενόψει και των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών.

Τις τελευταίες ημέρες “έκλεισε” και η πρώτη, ουσιαστική, αποκρατικοποίηση, αυτή του ΟΠΑΠ, που λειτούργησε περισσότερο ως προπομπός μελλοντικών ανάλογων εξελίξεων και ως “κρας-τεστ” για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευθεί έναντι εταίρων και πιστωτών.

Το μεγαλύτερο λάθος που έκανε ποτέ στην καριέρα του ως πολιτικός ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ καταγράφηκε το 1987. Όταν κλήθηκε να σχολιάσει μιαν απαξιωτική δήλωση της Βρετανίδας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ για τα σχέδια – τότε – της δημιουργίας μιας ενιαίας ευρωπαϊκής οικονομικής και νομισματικής ένωσης και απάντησε επιτιμητικά: «Δεν είμαι έτοιμος να ασπαστώ την οικονομική σκέψη μιας νοικοκυράς...»!

Η Μάργκαρετ Θάτσερ, η «Σιδηρά Κυρία» της βρετανικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, καίτοι θα μείνει στην ιστορία για την «σκληρή» της οικονομική πολιτική, τις ορισμένες φορές ακραία «φιλελεύθερες» (;) επιλογές της και εν τέλει ως η πρώτη πολιτικός που εισήγαγε στην Ευρώπη την έννοια της ιδιωτικοποίησης κρατικής περιουσίας ως μοχλού οικονομικής ανάπτυξης, υπήρξε ταυτόχρονα έντονα δύσπιστη – έως «εχθρική» - στην ιδέα της δημιουργίας ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, μιας οικονομικής, επιχειρηματικής, νομισματικής και στην ουσία πολιτικής ένωσης, μιας ένωσης διαφορετικών κρατών, λαών και... προοπτικών.