Από μόνη της η ιστορία της E.Λ. Τζέιμς ξεπερνάει κάθε φαντασία: μια Βρετανίδα μεσήλικας, κυρία του σπιτιού, που άρχισε να γράφει με ψευδώνυμο διάφορες εκδοχές γνωστών τηλεοπτικών σειρών στο Ιντερνετ, κατάφερε με το πρώτο της κιόλας βιβλίο να γίνει η απόλυτη συγγραφέας μπεστ σέλερ. Λανσάροντας τη συνταγή που καμία δεν κατάφερε να κοπιάρει με την ίδια επιτυχία, η Τζέιμς μίλησε για σεξουαλικές φαντασιώσεις, ρομαντικές εμμονές, πάμπλουτους εραστές και ελικόπτερα, για όλα όσα, τέλος πάντων, ονειρεύεται μια γυναίκα και αρνείται να το ομολογήσει. Η ίδια λέει πως «ονειρευόμουν από παιδί να γράφω ιστορίες που οι αναγνώστες θα ερωτεύονταν». Το όνειρό της σίγουρα πραγματοποιήθηκε με τις «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», αφού έγινε το απόλυτο μπεστ σέλερ σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Το δεύτερο και το τρίτο βιβλίο της τριλογίας κυκλοφόρησαν στα ελληνικά τον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2012 από τις εκδόσεις Πατάκη. Η τριλογία έγινε και κινηματογραφική επιτυχία με την ίδια πάντα ανταπόκριση, ενώ κινηματογραφικές μεταφορές αναμένεται να γίνουν και τα υπόλοιπα βιβλία.
Αυτή τη φορά η Τζέιμς αποφάσισε να επιστρέψει στην ιστορία που λάτρεψαν εκατοντάδες αναγνώστες και αναγνώστριες, αλλά από την ανάποδη: αποφάσισε να αφηγηθεί την ιστορία από την πλευρά του κυρίου Γκρέυ. Με τα λόγια του Κρίστιαν, η Τζέιμς αφηγείται όλα όσα συνέβησαν από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας στο γραφείο, τις ερωτικές σκηνές, τις παρεξηγήσεις, δίνοντας τη δική του οπτική στο βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο «Γκρέυ» από τις εκδόσεις Πατάκη. Εκεί μιλάει για τα ψυχικά του τραύματα, για τη μανία του νεαρού πολυεκατομμυριούχου να έχει τον πλήρη έλεγχο και να επιδίδεται ως αντιστάθμισμα σε σαδομαζοχιστικά παιχνίδια. Πιστεύει μάλιστα ότι η ζωή του σημαίνει μόνο σεξ και επαγγελματικές κατακτήσεις, έως ότου η αθώα και ευαίσθητη Αναστάζια Στιλ προσγειώνεται στο γραφείο του. Παρότι προσπαθεί να της επιβληθεί, να την ξεχάσει και να της αντισταθεί, υποκύπτει ολοένα περισσότερο σε μια ιστορία πάθους, που θα αποδειχτεί παράλληλα και μια πετυχημένη ιστορία αγάπης. Πώς όμως θα καταφέρει η Ανα να βοηθήσει τον εραστή της να ξεπεράσει τα ψυχικά του τραύματα; Ή μήπως οι σκοτεινές σεξουαλικές ορέξεις του και η καταπιεστική παρόρμηση θα καταστρέψουν την ελπίδα;
Πάντως, παρά τα ερωτήματα που μένουν ανοιχτά μέχρι το τέλος, οι ερωτικές περιγραφές αποζημιώνουν τους αναγνώστες με το παραπάνω. Είναι μάλιστα -καθώς καταγράφονται σύμφωνα με την αντρική ματιά- ακόμα πιο τολμηρές και ακόμα πιο «ενισχυμένες» όσον αφορά το σεξουαλικό στοιχείο. Το «thema people» παραθέτει μερικές σκηνές από το βιβλίο:
Το απόσπασμα είναι από τις πρώτες συναντήσεις τους
«"Αχ, Ανα... Εχεις το πιο όμορφο δέρμα, ωχρό και άψογο. Θέλω να φιλήσω κάθε εκατοστό του”. Δεν υπάρχει πάνω της ούτε ένα σημάδι. Η σκέψη είναι ανησυχαστική. Τη θέλω σημαδεμένη... κοκκινισμένη... με μικροσκοπικά, λεπτά αυλάκια από ένα κυνηγετικό μαστίγιο ίσως.
Παίρνει ένα υπέροχο ροζ χρώμα - από αμηχανία, αναμφίβολα. Εστω κι αν είναι το μόνο πράγμα που θα κάνω, θα τη μάθω να μην ντρέπεται για το σώμα της. Απλώνω το χέρι μου και τραβάω το πιαστράκι από τα μαλλιά της. Ξεχύνονται πλούσια και καστανά γύρω από το πρόσωπό της έως το στήθος της.
“Μ’ αρέσουν οι καστανές”. Είναι όμορφη, μοναδική, ένα κόσμημα.
Κρατώντας το κεφάλι της, περνάω τα δάχτυλά μου μέσα από τα μαλλιά της και την τραβάω πάνω μου, φιλώντας τη. Βογκάει πάνω μου και ανοίγει τα χείλη της, δίνοντάς μου πρόσβαση στο ζεστό υγρό στόμα της. Ο γλυκός εκδηλωτικός ήχος αντηχεί μέσα μου - έως την άκρη του πουλιού μου. Η γλώσσα της συναντάει ντροπαλά τη δική μου, εξερευνώντας διστακτικά το στόμα μου, και για κάποιον λόγο η διερευνητική αδεξιότητά της είναι... σέξι.
Η γεύση της είναι αισθησιακή. Κρασί, σταφύλια και αθωότητα - ένα πανίσχυρο μεθυστικό μείγμα. Τυλίγω σφιχτά τα χέρια μου γύρω της, ανακουφισμένος που με αρπάζει μόνο από το πάνω μέρος των μπράτσων. Με το ένα χέρι στα μαλλιά της, κρατώντας την ακίνητη, περνάω το άλλο μου χέρι πάνω από τη ραχοκοκαλιά της και τη σπρώχνω πάνω μου, στη στύση μου. Βογκάει ξανά. Συνεχίζω να τη φιλάω, καλοπιάνοντας την άμαθη γλώσσα της να εξερευνήσει το στόμα μου όπως εξερευνώ το δικό της. Το σώμα μου τσιτώνεται όταν μετακινεί τα χέρια της στα μπράτσα μου - και προς στιγμήν ανησυχώ για το πού θα με αγγίξει μετά. Μου χαϊδεύει το μάγουλο, ύστερα τα μαλλιά. Μου προκαλεί έναν ελαφρύ πανικό. Οταν, όμως, τυλίγει τα δάχτυλά της μέσα στα μαλλιά μου, τραβώντας ελαφρά...
Να πάρει, η αίσθηση είναι ωραία.
Αντιδρώ βογκώντας, αλλά δεν μπορώ να την αφήσω να συνεχίσει. Πριν προλάβει να με αγγίξει ξανά, τη σπρώχνω επάνω στο κρεβάτι και πέφτω στα γόνατα. Θέλω να της βγάλω αυτό το τζιν - θέλω να τη γδύσω, να την ερεθίσω κι άλλο και... να κρατήσω τα χέρια της μακριά μου. Αρπάζοντας τους γοφούς της, περνάω τη γλώσσα μου λίγο πάνω από τη μέση της έως τον αφαλό της. Τσιτώνεται και παίρνει απότομη ανάσα. Γαμώτο, πόσο ωραία είναι η μυρωδιά και η γεύση της, ένας δεντρόκηπος την άνοιξη, και θέλω να τη χορτάσω. Τα χέρια της χώνονται πάλι στα μαλλιά μου: αυτό δεν με πειράζει - για την ακρίβεια μου αρέσει. Δαγκώνω απαλά το γοφό της, και η λαβή της στα μαλλιά μου σφίγγει. Τα μάτια της είναι κλειστά, το στόμα της χαλαρό και η ανάσα της λαχανιασμένη. Απλώνω το χέρι μου να ξεκουμπώσω το τζιν της, και ανοίγει τα μάτια. Μελετάμε ο ένας τον άλλο. Κατεβάζω αργά το φερμουάρ και μετακινώ τα χέρια μου γύρω από τον κώλο της. Γλιστρώντας τα χέρια μου μέσα από το ζωνάρι, με τις παλάμες μου πάνω στα απαλά μάγουλα των γλουτών της, της βγάζω το τζιν».
Η συνέχεια είναι αρκούντως αποκαλυπτική, καθώς ο Γκρέυ μαθαίνει στη μικρή ερωμένη του τα σεξουαλικά παιχνίδια, την απελευθερώνει και την καθορίζει. Οσο απελευθερώνονται μάλιστα οι ερωτικές συνευρέσεις τους, απελευθερώνεται και η φαντασία της συγγραφέως, η οποία εδώ έχει βάλει τα δυνατά της: μαστίγια, πεολειχίες, σαδομαζοχιστικά παιχνίδια και κρυφά δωμάτια -όπως το Κόκκινο Δωμάτιο του Πόνου- δίνουν και παίρνουν, αλλά και σκόρπιες αναφορές σε μουσικές και βιβλία όπως «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά. Και μουσικές που ακούγονται παντού όταν συμβαίνουν διάφορες αποκαλυπτικές πράξεις όπως αυτή προς το τέλος του βιβλίου:
«Ανεβαίνω στο κρεβάτι ανάμεσα στα πόδια της και σέρνομαι στο κορμί της, κρατώντας το σώμα μου από πάνω της. Οταν η μουσική αρχίζει πάλι, με μια μοναδική φωνή να τραγουδάει μια γλυκιά αγγελική νότα, ακολουθώ την ίδια διαδρομή όπως με το γάντι και το μαστίγιο ρουφώντας και λατρεύοντας κάθε εκατοστό του κορμιού της. Διεγείρω τις ρώγες της, ώσπου γυαλίζουν από το σάλιο μου και στέκονται όρθιες. Σπαρταράει όσο της επιτρέπουν τα δεσμά της και βογκάει από κάτω μου. Η γλώσσα μου κατεβαίνει στην κοιλιά της, γύρω από τον αφαλό της, βρέχοντάς τη. Δοκιμάζοντας τη γεύση της. Τιμώντας την. Κατηφορίζοντας μέσα από τις τρίχες του εφηβαίου της προς τη γλυκιά εκτεθειμένη κλειτορίδα της που εκλιπαρεί για το άγγιγμα της γλώσσας μου. Στριφογυρίζω γύρω-γύρω, απολαμβάνοντας τη μυρωδιά της, απολαμβάνοντας την αντίδρασή της, ώσπου νιώθω να τρεμουλιάζει από κάτω μου».
Η συνέχεια αναμένεται εξίσου καυτή και απ’ ό,τι εικάζουμε, θα υπάρχει κι άλλο μέρος. Προς το παρόν, απολαμβάνοντας τη φήμη της και την ανάδειξή της ανάμεσα στους «Ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο», σύμφωνα με το περιοδικό «Time», η Τζέιμς μπορεί να απολαμβάνει τη συζυγική της ζωή στο δυτικό Λονδίνο παρέα με τον άνδρα της σεναριογράφο Νάιλ Λέοναρντ και τους δύο γιους της ενόσω οι αναγνώστριές της θα ονειρεύονται σεξουαλικές σκηνές και ερωτικά μεγαλεία. Αναμφίβολα η κυρία Τζέιμς τα έχει καταφέρει ακόμα καλύτερα και από τους ήρωές της.
