Δωροθέα Μερκούρη: «Ψάχνω συνεχώς μια νέα περιπέτεια»

Το ελαφρύ αεράκι που μπαίνει από τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες δίνει όγκο στις κουρτίνες και απελευθερώνει από το χρωματιστό μπουκέτο λουλουδιών τα αρώματα στο living room του νεοκλασικού διαμερίσματος της Δωροθέας Μερκούρη. Φοράει μια maxi λουλουδάτη φούστα, ένα λευκό πουκάμισο και ένα μόνιμο χαμόγελο. Είναι ενθουσιασμένη που το καλοκαίρι είναι εδώ και θέλει να μιλήσει για αυτό. «Τα πιο όμορφα καλοκαίρια ήταν εκείνα που αρχίσαμε να πηγαίνουμε μόνοι μας διακοπές» μου λέει και τα μάτια της λάμπουν. «Τότε, στα 16-17 μας, που ήμασταν σε ένα νησί, παίρναμε το λεωφορείο, τα βαρκάκια για να πάμε στις απομονωμένες παραλίες. Τα νοσταλγώ. Τότε που δεν είχαμε αυτοκίνητο, μηχανάκι, χρήματα, ούτε καν,  ένα πρόγραμμα. Τα καλοκαίρια που πήγαινες με τον πρώτο έρωτά σου ή την παρέα σου και δεν ήξερες τι θα συναντήσεις, τι θα ανακαλύψεις…  Υπήρχε μια ελκυστική αποδιοργάνωση».

Πώς ήταν τότε το κορίτσι Δωροθέα τότε;
Δεν έχει αλλάξει πολύ, παρόλο που έχει δύο παιδιά και έχει μεγαλώσει. Απέκτησα κάποιες ευθύνες, που πάντα είχα από μικρή. Προσπαθούσα πάντα να είμαι υπεύθυνη. Ήμουν η πιο υπεύθυνη της παρέας, δηλαδή μαζευόμουν εγώ πρώτη στο σπίτι.

Ατίθαση ήσουν;
Βέβαια. Και είχα και κακές παρέες. Καλά παιδιά, αλλά σαν επιρροή… Δεν ήμασταν ήσυχοι, ψάχναμε συνεχώς κάτι καινούργιο, μια νέα περιπέτεια. Και αυτό ακόμη το ψάχνω στη ζωή μου.

Αυτό το κάνεις συνειδητά ή ενστικτωδώς;
Είμαι έτσι. Αλλιώς βαριέμαι. Υπάρχει πρόβλημα. Το δουλεύω όμως και μου αρέσει όταν είμαι και μόνη μου και προσπαθώ να βρίσκω νέες ασχολίες. Δεν το παθαίνω συχνά στη ζωή μου, να πω «βαριέμαι». Με το που θα το σκεφτώ, όμως, την επόμενη στιγμή θα βρω κάτι νέο να ασχοληθώ. Στη δουλειά μου, για παράδειγμα, όταν κάνω θέατρο, κινηματογράφο, πρόβες ή όταν φωτογραφίζω, ακόμη και όταν μαγειρεύω, δεν βαριέμαι στιγμή. Αλλά με αυτά που συμβαίνουν, έχει λιγοστέψει και η δουλειά μας. Και αυτό με στεναχωρεί. Δεν είναι εύκολο, γιατί οι Έλληνες επενδυτές δεν πιστεύουν πολύ στο όραμα του ελληνικού κινηματογράφου. Οπότε αυτοί που μπορούν, δεν βάζουν τα χρήματα. Άρα η δημιουργία σταματά εκεί στην Ελλάδα. Φτάνω στο σημείο να κάνω κάτι από μόνη μου, με τους φίλους μου. Να στήσουμε από μόνοι μας μια παραγωγή. Το έχω κάνει και στο παρελθόν. Είμαι χαρούμενη όταν βρίσκομαι σε δημιουργικό οίστρο.

Πότε βαρέθηκες για τελευταία φορά;
Όταν βαριέμαι πολύ και μου φταίει πλέον, η χώρα που μένω, σηκώνομαι και φεύγω. Όταν βλέπω πως τα πράγματα βαλτώνουν και δεν πηγαίνουν πουθενά, τότε θέλω να φύγω από εκεί που ζω. Το κάνω και δεν το μετανιώνω.

Για ποια πράγματα έχεις μετανιώσει;
Μετάνιωσα που δεν συνέχισα τη μουσική και το χoρό, όταν ήμουν μικρή. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Μπορώ να το κάνω ακόμη και τώρα. Μπορεί να ξεκινήσω να μάθω μια νέα γλώσσα. Επειδή θέλω εκεί που πηγαίνω να επικοινωνώ με τη γλώσσα τους. Μιλάω ιταλικά και ελληνικά, σαν μητρικές γλώσσες. Τα αγγλικά είναι η οικογενειακή μας γλώσσα, αφού στο σπίτι έτσι επικοινωνούσαμε. Μιλάω επίσης γαλλικά και ισπανικά και η τελευταία γλώσσα που έχω μάθει είναι τα Πορτογαλικά. Μου αρέσει η Βραζιλία, την επισκέπτομαι συχνά, έχω φίλους, εκεί.



Ποιες θεωρείς τις συμπτώσεις που σου άλλαξαν τη ζωή;
Δεν υπάρχουν συμπτώσεις.

Πιστεύεις στο κάρμα;
Ναι. Δεν είναι συμπτώσεις οι έρωτες που περνάνε από τη ζωή σου, οι άνδρες, οι φίλοι, αλλά και η οικογένεια. Δεν «πέφτεις» από σύμπτωση σε μια οικογένεια, γίνεται για κάποιο λόγο. Η μεγαλύτερη «σύμπτωση» είναι η γνωριμία με τον άνδρα που έκανα δύο παιδιά. Και όλο αυτό, έτσι όπως συνέβη, ήταν περίεργο. Τον γνώρισα, μετά τον είδα ξανά μετά από πολύ καιρό. Ήταν σαν να μην ήθελε να φύγει από τη ζωή μου. Ήταν σαν να έπεφτε συνεχώς μπροστά μου, σαν να έπρεπε να γίνει. Τον γνώρισα για να κάνω δύο παιδιά και να μάθω πράγματα από εκείνον. Τα παιδιά μου τα έκανα όταν ήμουν μικρή. Δεν ήξερα τι μου γινόταν τότε. Δεν ήξερα τι πάει να πει σχέση, οικογένεια. Το είχαμε κάνει λίγο σαν «ναι, είμαστε μια οικογένεια, αλλά δεν είμαστε κιόλας», ταξιδεύαμε και οι δύο, φεύγαμε, ερχόμασταν. Δεν ήμασταν η παραδοσιακή οικογένεια. Αλλά έτσι ήταν και η οικογένεια στην οποία μεγάλωσα κι εγώ. Δεν ήταν η κλασική ιταλική ή ελληνική οικογένεια. Βέβαια έχουμε μια οικογενειακή συνεξάρτηση, ξέρει ο καθένας τι κάνει ο άλλος. Ξέρεις,  αυτό που μας έχει διαλύσει δυστυχώς στη Μεσόγειο.  Είναι ωραίο, αλλά φτάνει. Είναι αυτό το «μεσογειακό πρόβλημά» μας, αν και νομίζω πως είναι το πιο ωραίο μας πρόβλημα. Έτσι, επειδή είχα ήδη μια στενή οικογενειακή σχέση, δεν δημιούργησα μια δεύτερη οικογένεια στη Νέα Υόρκη. Υπήρχε μια αστάθεια για το ποια είναι η οικογένειά μου. Είχα τον μπαμπά μου, τη μαμά μου, την οικογένειά μου στην Ιταλία και μετά είχα την οικογένεια του άνδρα μου, στην Ολλανδία. Πού να συνεννοηθείς; Γινόταν χαμός γιατί είχαμε βάση τη Νέα Υόρκη. Τώρα τα σκέφτομαι και γελάω.

Ο γάμος και τα παιδιά πώς προέκυψαν;
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Αυτό που λέμε «μπουμ».

Σου αρέσουν αυτά;
Ναι, μέχρι τώρα έχω λειτουργήσει έτσι. Και τώρα προσπαθώ να μην το κάνω πια.

Γιατί;
Δεν είμαι 25. Θέλω να δω κάτι διαφορετικό. Να δω σιγά σιγά ποιος είναι ο άλλος, να δω πως είμαι εγώ.  Το «σιγά σιγά» δεν σημαίνει χρόνια, απλά δεν σημαίνει πως αποφασίζω κάτι «από τη μια μέρα στην άλλη». Μπορεί το δικό μου «σιγά σιγά» να είναι και πάλι «γρήγορα» για τους ρυθμούς κάποιου άλλου. Μπορεί για άλλους να είμαι παρορμητική. Είναι σαν να κρατάω το τιμόνι και να μην πατάω τόσο δυνατά το γκάζι.

Θες να πατήσεις το γκάζι εσύ;
Αν το πατήσω, άσε. Δεν μαζεύομαι.

Νιώθεις πως πηγαίνοντας γρήγορα, θα αναγκαστεί κι ο άλλος να αντιμετωπίσει τα πράγματα όπως έρχονται; Αυτό που κάνεις κι εσύ, δηλαδή…
Είμαι αυτή που είμαι. Δεν νομίζω πως οι άνθρωποι αλλάζουν. Καλυτερεύουν λίγο,  αλλά μένουν αυτό που είναι, έχοντας  γνώση για αυτό που είναι. Και αυτό είναι μεγάλο βήμα. Αυτό συμβαίνει σε κοινωνίες πιο προηγμένες από την ελληνική, που δεν σκέφτονται όπως σκέφτονταν οι γιαγιάδες μας.



Δικαιολογείς όλες τις επιλογές σου που έκανες σε σχέση με ανθρώπους;
Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι ήρθαν στη ζωή μου για να πάρω ένα μάθημα από αυτούς. Πήρα πολλά σκληρά μαθήματα και υπήρχε λόγος. Δεν μετανιώνω για καμία επιλογή. Από τις επιλογές αυτές δεν φεύγεις αμέσως. Έχεις μια ελπίδα πως θα τον αλλάξεις τον άλλον. Έτσι δεν κάνουμε όλοι; Έχουμε μια μικρή ελπίδα πως θα αλλάξουμε τους άλλους. Αλλά δεν γίνεται.

Οι γυναίκες φίλες σου, δεν σε ζηλεύουν;
Είναι πολύ ωραίες οι φίλες μου, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από εμένα.

Δεν υπάρχει ο γυναικείος ανταγωνισμός;
Μου αρέσει που οι άνδρες δεν το έχουν αυτό. Μου αρέσει η απλότητά τους, που δεν μπορούν καν, να τον δουν. Αλλά περνάω ωραία με τις φίλες μου, τις έχω ανάγκη και επιδιώκω να είμαι μαζί τους.

Ποιο ελάττωμά σου δουλεύεις αυτόν τον καιρό;
Πλέον αποφεύγω να απαντώ αμέσως. Αν μου βάλεις ένα σημαντικό ερώτημα, η απάντηση είναι:  «Θα σου απαντήσω αύριο». Αυτό το κάνω κυρίως στα επαγγελματικά μου, εκτός από τη φορά που μου πρότεινε να κάνω το Martini και τη Lexus, o Jonas Akerlund. Είμαι παρορμητική και μπορεί να πάρω μια απόφαση που να μην είναι σωστή για μένα και τα παιδιά μου. Ακόμη και την ώρα που κοιμάμαι, μπορεί να ονειρευτώ κάτι και αυτό να είναι ένα σημάδι. Αν λειτουργήσω σωστά το ένστικτό μου, αντιλαμβάνομαι τι είναι σωστό και τι όχι. Άλλωστε, μου αρέσει και να απομονώνομαι. Το χρειάζομαι. Μπορεί να θέλω μόνο μισή ημέρα.

Δεν είχες θέμα με τη μοναχικότητά σου, σε σχέση με τους συντρόφους σου; Όταν τους ζητούσες χώρο και χρόνο;
Αν δεν μου δίνουν το χώρο μου, δεν μπορώ να συνυπάρξω με τίποτε. Όλοι οι υγιείς άνθρωποι τον χρειάζονται. Φυσικά και μου αρέσει πολύ να περνάω χρόνο με τον άνδρα που αγαπάω.

Οι περισσότεροι φίλοι σου είναι άνδρες ή γυναίκες;
Δεν πιστεύω στη φιλία ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες. Σίγουρα υποβόσκει κάτι, μια άλλη δύναμη, αν και μπορεί και να μην συμβεί τίποτε, ποτέ.

Διατηρείς τους πρώην στη ζωή σου;
Όχι, ποτέ. Το καλύτερο είναι να μην υπάρχουν. Δεν θα ήθελα να μιλάω με έναν πρώην μου, από σεβασμό στη σχέση που μπορεί να είσαι εκείνη τη στιγμή. Αυτή είναι μια σκέψη που κάνω τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι πιο υγιές. Το κατάλαβα μεγαλώνοντας, ότι δεν είναι ωραίο για τον άνθρωπο που έχεις σχέση. Μπορεί να μην σου πει τίποτε, αλλά δεν είναι ωραίο. Ο πρώην είναι ο πρώην. Πλέον κάνει μια άλλη ζωή. Και επειδή έχεις υπάρξει σε μια σχέση, συναισθήματα, τσακωμοί, χαρές, κλάματα, όλα αυτά τα συναισθήματα, το μόνο που απομένει είναι να απλά βάζεις τέλος σε αυτό το κεφάλαιο.

Ζηλεύεις;
Δεν ζηλεύω πολύ, αν έχω εμπιστοσύνη στον άλλο. Αλλά και η λίγη ζήλεια είναι και μέρος της αγάπης. Αν δεν ζηλεύεις λίγο, δεν είσαι ερωτευμένος.

Τι πρέπει να διαθέτει ένας άνδρας για να σε βάλει σε μια διαδικασία να σκεφτείς και πάλι τον γάμο;
Να του αρέσει η οικογένεια, τα φαγητά μου -γιατί μου αρέσει να μαγειρεύω- και να αναγνωρίζει τις σκληρές απαιτήσεις της δουλειάς μου. Ότι μπορεί να ταξιδέψω για τη δουλειά μου, να λείψω ακόμη και ένα μήνα. Θα πρέπει να αποδεχθεί αυτό το μειονέκτημα, που πολλοί άνδρες δεν το κάνουν. Και βέβαια το γεγονός πως δεν θα υπάρχει καθημερινότητα. Η καθημερινότητά μας διαρκεί περίπου 10 ημέρες. Μόνο στις διακοπές έχουμε καθημερινότητα. Βέβαια, για να κρατήσει μια σχέση θέλει πρόγραμμα. Να ξέρεις πότε θα πάτε για φαγητό μόνοι σας, πότε σινεμά… Δυσκολεύομαι με το αυστηρό πρόγραμμα, αλλά είναι σημαντικό. Στην Ελλάδα θα το λέγαμε αυτό «μοντέρνο», αλλά δεν πρέπει. Πολλές φορές ξεχνάμε πως υπάρχει ένας σύζυγος, μια γυναίκα, που έχουν και εκείνοι τις ανάγκες τους.

Σου έχει συμβεί;
Βέβαια. Μου έχει συμβεί στο γάμο μου. Πολλές φορές έβαζα τον άλλο σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Και το έκανε και ο πρώην μου σύζυγος.

Θα ήθελες να παντρευτείς ξανά;
Ναι, πολύ. Όχι για το τελετουργικό, το νυφικό, αυτό το έχω κάνει. Μπορεί να είμαι με έναν άνθρωπο και να μην τον παντρευτώ ποτέ. Αλλά θα ήθελα ένα σύντροφο ζωής. Δεν ξέρω όμως αν θα τα καταφέρω.

Ποιος είναι ο πιο δύσκολος ρόλος; Γυναίκα, μαμά, επαγγελματίας;
Γυναίκα και μητέρα είναι οι πιο δύσκολοι ρόλοι, ο πιο δύσκολος συνδυασμός..

Πότε σε έφερε τελευταία φορά σε δύσκολη θέση η κόρη σου;
Η μεγάλη μου κόρη μου τώρα είναι 15,5. Αυτή η ηλικία είναι δύσκολη. Όμως, και οι δύο κόρες μου προσπαθούν να μην με δυσκολεύουν. Και μπράβο τους που ανέχονται τους γονείς που έχουν. Είναι καλύτερες από εμένα και από τον μπαμπά τους. Εάν τα παιδιά δεν είναι το εξελιγμένο μας «μοντέλο», κάτι έχει πάει λάθος. Εκείνες για παράδειγμα, είναι καλές μαθήτριες, σε αντίθεση με εμένα. Δεν είμαι από τις μητέρες που κάθονται να διαβάσουν το παιδί τους. Αν χρειάζονται βοήθεια με φωνάζουν. Τις περισσότερες φορές, όμως, δεν έχω ιδέα. Αν μου δείξει τα μαθηματικά, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Στα καλλιτεχνικά μπορώ να βοηθήσω –η κόρη μου πηγαίνει σε ένα σχολείο που κάνει Θέατρο, Τέχνες. Είναι τυχερές γιατί πηγαίνουν σε ένα σχολείο  που έχουν βοήθεια και μπορούν να κάνουν τα μαθήματα μόνες τους. Αισθάνομαι τυχερή που μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Βλέπω πολλά παιδιά να πηγαίνουν μετά το σχολείο φροντιστήριο. Είναι τρελό. Είναι όλη μέρα σχολείο και μετά φροντιστήριο.

Νιώθεις να σε ανταγωνίζεται η κόρη σου;
Η μητέρα είναι η πρώτη γυναίκα με την οποία έχεις μια σχέση. Με αυτήν μαθαίνεις να αποκτάς σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες. Πρέπει να τα αφήνουμε τα παιδιά να έχουν αυτόν τον ανταγωνισμό, να τα αφήνουμε να τον υποφέρουν γιατί έτσι θα το ξεπεράσουν, κιόλας. Θα ήθελα να κάνουν περισσότερα και καλύτερα πράγματα από εμένα. Τις λέω «είσαι καλύτερη από εμένα, πιο όμορφη, πιο έξυπνη». Πολλές φορές, βέβαια, άλλα λέει η μαμά και άλλα ο μπαμπάς. Και τα παιδιά παίρνουν αντίθετες πληροφορίες. Αλλά επιμένω: «Να κάνετε τα πράγματα καλύτερα από εμάς». Δεν είμαστε κακοί γονείς, αλλά και ούτε οι καλύτεροι του κόσμου. «Καλύτεροι γονείς του κόσμου», δεν υπάρχει πουθενά.

Πήρες αποφάσεις που σου στέρησαν επαγγελματικές ευκαιρίες;
Πολλές. Τα παιδιά για παράδειγμα, δεν μπορείς να πεις πως είναι εμπόδιο. Αλλά μια οικογενειακή ζωή με πολλές εντάσεις, είναι. Για αυτό και χώρισα,  επειδή το οικογενειακό περιβάλλον δεν ήταν και τόσο υγιές. Και ευτυχώς χωρίσαμε, γιατί πολλά ζευγάρια μένουν έτσι, για το υπόλοιπο της ζωής τους. Το είχα παλέψει όσο μπορούσα. Και όταν το οικογενειακό περιβάλλον είναι έντονο, δεν μπορείς εσύ να σκέφτεσαι τη δουλειά.

Σε δυσκολεύουν ακόμη οι άνδρες;
Είναι ό, τι τους έρθει. Οι γυναίκες κάνουμε σκέψεις του στιλ, «μα δεν το σκέφθηκε αυτό;». Καμία σχέση. Οι άνδρες είναι απλοί. Αυτό είναι το ωραίο των ανδρών. Ευτυχώς. Φαντάσου να ήταν τόσο πολύπλοκοι, όσο οι γυναίκες. Για αυτό μου αρέσει να κάνω παρέα και με άνδρες. Θα σου πουν κάτι και «αυτό είναι, τέλος». Οι gay άνδρες είναι διαφορετικοί, είναι πιο πολύπλοκοι. Το ξέρω γιατί έχω καλούς φίλους gay. Όταν καταλάβουμε οι γυναίκες την απλότητα των ανδρών, θα υποφέρουμε και λιγότερο.

Από την άλλη, αυτό σε κάνει να τσουβαλιάζεις κάποιους άνδρες, νομίζοντας πως τους ξέρεις;
Αυτή είναι η πρόκληση. Ένας πολύ έξυπνος άνδρας μπορεί να σε κατευθύνει κάπου. Αυτό που ένας άνδρας μπορεί να κρύβει κάτι και στο τέλος να με κατακτήσει. Εμένα μου αρέσουν οι πιο απλοί. Μου αρέσει το παιχνίδι, αλλά ακόμη και ένας έξυπνος άνδρας, δεν θα μπορέσει να προφτάσει το μυαλό μιας γυναίκας. Δεν φτάνει κανένας άνδρας εκεί.

Εκτός και αν παίξει «εκτός πλαισίου»;
Ναι. Και αυτό είναι το ωραίο. Αυτό σε κρατάει σε έναν άνδρα.

Έχεις μετανιώσει για κάποιο χωρισμό σου; Μήπως το είδες πιο ψύχραιμα μετά;
Δεν θα μπορούσα να μείνω με κανέναν από αυτούς με τους οποίους ήμουν. Δεν μπορούσα και δεν μπορούσαν.

Πώς χωρίζεις;
Γίνεται χαμός. Και έτσι πρέπει να χωρίζουμε. Δεν τελειώνουν ωραία. Είναι καλό γιατί κόβεις οριστικά. Είναι τελειωτικό. Και όταν μια κοπέλα που είναι πιτσιρίκι, κάνει δεύτερες σκέψεις και επιστρέφει σε μια σχέση, είναι και αυτό μέρος της μάθησης.

Στον επαγγελματικό κόσμο που κινείσαι συναντάς πολύ όμορφες γυναίκες. Τι χρειάζεται να διαθέτει μια κοπέλα για να ξεχωρίσει;
Ταμπεραμέντο. Εξυπνάδα. Όλες οι επιτυχημένες γυναίκες είναι έξυπνες. Και τύχη, βέβαια. Πιστεύω πως έχουν άστρο.

Κατεβαίνεις σε συγκεντρώσεις και μέσω των social media τοποθετείσαι πολιτικά… Θα έμπαινες στην πολιτική;
Είμαι καλλιτέχνης. Είναι άλλη η φύση μου. Δεν διαθέτω πολιτική φύση. Αυτό που κάνω είναι να προσφέρω κοινωνικά, μέσω πράξεων που δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς άλλος. Και θα μου άρεσε να συνεισφέρω πολύ παραπάνω, όταν μεγαλώσουν οι κόρες μου και κάνουν τη ζωή τους. Να είμαι κοντά σε πρόσφυγες, για παράδειγμα. Έχω ταξιδέψει σε τριτοκοσμικές χώρες, ξέρω τι συμβαίνει. Αυτή την κοινωνική συνείδηση  προσπαθώ να τη μεταφέρω και στα παιδιά μου. Θέλω να ξέρουν τι γίνεται και πόσο τυχερά είναι. Τους το λέω καθημερινά. Δεν έγινε και κάτι, αν δεν έχουν τα παπούτσια ή το φόρεμα που θέλουν. Τα έχω κόψει αυτά , δεν σπαταλάω χρήματα. Έχω μάθει από αυτό που συνέβη στην Ελλάδα. Από μικρή να βοηθάω. Όταν ήμουν μικρή έκλεβα τα κουλουράκια που έφτιαχνε η γιαγιά μου να τα πηγαίνω στους Ρωμά που ζούσαν κοντά στο σπίτι μας.

Ποια ήταν η γνωριμία εκείνη που έκανες και σου άλλαξε επίπεδο επαγγελματικά;
Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο. Έχω πάρει από αυτούς πάρα πολλά. Με άλλους έγινα φίλη, άλλους τους συνάντησα τυχαία. Και είμαι της λογικής, «όσο πιο πολύ ψάχνεις, βρίσκεις». Και διψάω να μάθω, να γνωρίσω, να δω.

Ποιος είναι ο άνθρωπος που θαύμαζες και όταν τον συνάντησες ένιωσες υπέροχα;
Δεν έχω συναντήσει κάποιον από τους συγγραφείς που θαυμάζω. Μου αρέσει ο Σαβιάνο, ο Καλβίνο, ο Καζαντζάκης, ο Γουάιλντ, αλλά και θεατρικοί συγγραφείς, όπως ο Τένεσι Ουίλιαμς. Μου είχε κάνει εντύπωση, ο William Klein, ένας τεράστιος φωτογράφος. Όπως ήμουν γοητευμένη όταν γνώρισα την Ειρήνη Παππά. Υπάρχουν διάσημοι που είναι τόσο απλοί στην επικοινωνία, που απομυθοποιούνται από μόνοι τους. Όχι με την αρνητική έννοια. Είναι απλοί και καταλαβαίνω γιατί έχουν φτάσει τόσο ψηλά και παραμένουν εκεί. Έχουν άστρο, εξυπνάδα, γνώσεις και ευγένεια. Θα ήθελα να είχα γνωρίσει τη Μελίνα Μερκούρη, να της είχα σφίξει το χέρι, είμαι σίγουρη πως θα έκανε δυνατή χειραψία και μέσω αυτού, καταλαβαίνω πολλά για τον άλλον. Όπως επίσης και τον Φελίνι – τι κρίμα που δεν τον γνώρισα. Αλλά και τον Γούντι Άλεν.

Ποια είναι η διαδικασία σου με το που πάρεις ένα ρόλο στα χέρια σου;
Παθιάζομαι. Διαβάζω συνεχώς και ονειρεύομαι.

Πες μου και για τον τελευταίο ρόλο σου, στην ταινία Christ the Lord: Out of Egypt…
Υποδύομαι μια μητέρα που χάνει το παιδί της, πεθαίνει σχεδόν μπροστά στα μάτια της. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Είναι ρόλος πολύ δυνατός. Όταν το έπαιξα, μου ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος υποκριτικά. Είχαν πιστέψει σε εμένα, με ήθελαν για αυτό το ρόλο.

Πώς αποβάλλεις το ρόλο από μέσα σου;
Δεν είναι εύκολο. Θέλει καιρό. Αναλόγως πόσο καιρό το δουλεύεις. Κάθομαι σπίτι, κάνω γυμναστική, πάω στη θάλασσα.

Πότε θα δούμε την ταινία;
Το Πάσχα του 2016.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.