Δημήτρης Γκουτζαμάνης: «Οι Ελληνες ηθοποιοί είμαστε λοκατζήδες»

«Πού πας να κάνεις καριέρα με αυτό το επίθετο;» έλεγαν στον Δημήτρη Γκουτζαμάνη όσο ήταν ακόμα φοιτητής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. «Γιατί, το Σβαρτσενέγκερ καλύτερο είναι;» εξακολουθεί ν' απαντά γελώντας ο 32χρονος ηθοποιός που υποδύεται τον Χρήστο Ρήγα στην καθημερινή σειρά «Δικαίωση». 




Το γέλιο του είναι μεταδοτικό. Δεν το χάνει ούτε στα δύσκολα. Οπως δεν το έχασε ούτε το 2011, όταν είχε απολυθεί από φαντάρος και μετακόμισε στην Αθήνα για μια παράσταση στο θέατρο, στην οποία τελικά δεν έπαιξε ποτέ. «Οσο ήμουν φαντάρος, μου έγινε μια πολύ καλή πρόταση για δουλειά. Να κάνω τα “Χάρτινα λουλούδια” με την Παναγιώτα Βλαντή στο Θέατρο Χώρα. Το έχεις δει; Είναι η παράσταση που τελικά έκανε η Κατερίνα Λέχου με τον Αρη Σερβετάλη. Αρχικά ήταν να γίνει με τη Βλαντή κι εμένα. Βλαντή - Γκουτζαμάνης. (γελάει) Για να σοβαρευτώ, τελικά δεν έπαιξα στην παράσταση. Δύο εβδομάδες πριν από την πρεμιέρα! Αμα δεις, είχαν κυκλοφορήσει και δελτία Τύπου και φωτογραφίες». 

Χωρίς ίχνος πικρίας, ο Δήμητρης εξηγεί στο «thema people» γιατί δεν ευόδωσε τελικά αυτή η συνεργασία: «Εγώ μετακόμισα στην Αθήνα γι’ αυτή τη δουλειά. Με την άδεια απολύσεως στο χέρι, να καταλάβεις. Νοίκιασα και σπίτι στα Εξάρχεια. Πριν μπω στον στρατό σπούδαζα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας στη Θεσσαλονίκη. Η οικογένειά μου ζει στην Εδεσσα. Η παράσταση ήταν συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας με το Θέατρο Χώρα. Το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, λόγω "Καλλικράτη" τότε, δεν μπόρεσε να μας κάνει πρόσληψη. Φιάσκο! Αλλά, να σου πω κάτι, ουδέν κακό αμιγές καλού». Δεν πανικοβλήθηκε; «Πανικός με πιάνει στις χαζομάρες. Οταν είναι μια δύσκολη στιγμή, γειώνομαι. Για μικρά και απλά πράγματα μπορώ να ταραχτώ πολύ. Οταν καλούμαι, όμως, να αντιμετωπίσω κάτι δύσκολο, διατηρώ την ψυχραιμία μου», απαντά στο «thema people».

Το πείσμα του για να τα καταφέρει τον κράτησε στην Αθήνα: «Ηθελα να έρθω στην Αθήνα γιατί σου ανοίγονται νέες πόρτες. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από όπου ξεκίνησα, ανεβάζει υπέροχες παραστάσεις, αλλά δυστυχώς, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, το θέατρο στη Θεσσαλονίκη αφορά μόνο τη Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς». Στη συνέχεια στάθηκε πιο τυχερός και η μια δουλειά έφερε την άλλη. Δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη στην «Απολυμένη» με τη Μαρία Γεωργιάδου, έπαιξε στο «Ημερολόγιο της Αννας Φρανκ» σε σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ, παρουσίασε το ενημερωτικό μαγκαζίνο για την τέχνη και τον πολιτισμό «Spirto.net», έκανε ένα πέρασμα από τη σειρά του MEGA, «Με τα παντελόνια κάτω». Χρειάστηκε ποτέ να κάνει παράλληλα και κάποια άλλη δουλειά; «Μόνο πέρυσι. Ζορίστηκα οικονομικά και άρχισα να δουλεύω σ’ ένα μπαράκι στα Εξάρχεια για να τα βγάλω πέρα», μας λέει.

Η μεγάλη ευκαιρία ήρθε μέσα από μια οντισιόν που έκανε ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αρβανίτης για τη νέα καθημερινή σειρά του MEGA «Δικαίωση». Πήρε τον ρόλο του δικηγόρου Χρήστου Ρήγα, τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στη μικρή οθόνη. «Ημουν πολύ άπειρος όταν ξεκίνησα στη “Δικαίωση”. Ο χώρος της τηλεόρασης μου έμοιαζε πολύ ξένος. Στο θέατρο, για παράδειγμα, είχα συνηθίσει να κάνω 15 ώρες πρόβα σ’ ένα κείμενο. Να μαθαίνω τα λόγια μου με την ησυχία μου. Ξαφνικά βρέθηκα στη σειρά και έπρεπε να μάθω να είμαι γρήγορος και ευέλικτος.  Θεωρώ ότι η “Δικαίωση” είναι μια πολύ καλή εκπαίδευση για μένα». 
Τι απαντά σε όσους βρίσκουν ότι οι ελληνικές καθημερινές σειρές είναι λίγο τραβηγμένες; «Και το “Κάτω Παρτάλι” τραβηγμένο είναι - όταν, για παράδειγμα, είχε βγει η Βίκυ Σταυροπούλου με το κλουβί στο κεφάλι. Και τα “Εγκλήματα” τραβηγμένα ήταν. Σου λέω δύο σειρές που αγαπώ πολύ. Ισως το πρόβλημα στις καθημερινές σειρές είναι ότι δεν υπάρχει ο χρόνος να μπορέσεις να δώσεις το βάθος που θες στον ρόλο σου. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί και σε μια εβδομαδιαία σειρά. Οι χρόνοι είναι πολύ γρήγοροι και εμείς οι Ελληνες ηθοποιοί είμαστε λίγο λοκατζήδες. (γελάει) Ακόμα θυμάμαι μια σκηνή που είχαμε να γυρίσουμε μπροστά από ένα πλοίο. Μέσα στη φασαρία  και στον πανικό και εμείς να έχουμε στο μυαλό μας να προλάβουμε πριν φύγει το πλοίο!».

Στη σειρά βρίσκεται ανάμεσα σε δύο γυναίκες, τη Βίκυ Κάβουρα (Κλαίρη Γεωργαντά) και την Κωνσταντίνα Κλαψινού (Μυρτώ Βαρνέζη). Παντρεύτηκε την πρώτη, χωρίς να θέλει, όταν εκείνη έμεινε έγκυος στο παιδί τους, και διατηρεί παράλληλη σχέση με τη δεύτερη, που είναι ο παιδικός του έρωτας. Εκείνος ποια θα διάλεγε; «Εγώ προσωπικά δεν θα παντρευόμουν ποτέ με συναισθηματικό εκβιασμό. Θα ακολουθούσα την καρδιά μου», απαντά χωρίς καν να σκεφτεί. Εχει στα πλάνα του τον γάμο; «Με εκβιασμό; (γελάει) Οχι γιατί δεν είμαι σε θέση να συντηρήσω μια οικογένεια. Είναι και πρακτικό το θέμα. Aν είσαι με έναν άνθρωπο για τέσσερα και πέντε χρόνια, αυτή η γυναίκα γίνεται οικογένειά σου. Τώρα, να μπω σε μια διαδικασία να κάνω ένα παιδί, να αγοράσω και ένα σπίτι, μου φαίνεται λίγο μακρινό. Θεωρώ ότι ο γάμος είναι μια κοινωνική σύμβαση. Παίζουν ρόλο και οι συνθήκες  όμως. Εγώ τώρα μπορεί να τρέχω σαν τον Βέγγο για δουλειές και αύριο να είμαι πιο χαλαρός και να επικεντρωθώ στο να κάνω οικογένεια».

Στο δικηγορικό γραφείο που διατηρεί στη «Δικαίωση», ο Δημήτρης Γκουτζαμάνης δέχτηκε μια αναπάντεχη επίσκεψη. Ο Γιάννης Μπέζος κάνει ένα απολαυστικό guest στη σειρά, υποδυόμενος έναν παράξενο άνθρωπο που έχει δεχτεί μήνυση από τον υπουργό γιατί τον αποκάλεσε δημόσια «ηλίθιο». Τον άγχωσε η τηλεοπτική του συνύπαρξη με τον Γιάννη Μπέζο; «Ναι! Πριν ακόμα τον γνωρίσω, έλεγα στον εαυτό μου: “θα παίξω με τον Μπέζο”. Φοβόμουν ότι στη σκηνή θα ξεχνούσα να πω τα λόγια μου γιατί απλά θα τον έβλεπα να παίζει. Αλλά μετά την πρώτη γνωριμία μαζί του, ένιωσα πολύ άνετα. Δεν με άφησε να αισθανθώ εκτεθειμένος απέναντί του», απαντά ο Δημήτρης Γκουτζαμάνης. 

Εχει αισθανθεί ποτέ ότι τον σνομπάρουν συνάδελφοί του επειδή παίζει σε μία καθημερινή σειρά; «Κι εγώ πριν δουλέψω στην τηλεόραση ήμουν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στα κουλτουριάρικα δηλαδή. Μπορώ να σου πω ότι έχω δει απαίσιες δουλειές στο θέατρο, όπως επίσης και απαίσιες δουλειές στην τηλεόραση. Δεν καθορίζει το μέσο την ποιότητα του αποτελέσματος. Καλές δουλειές μπορείς να κάνεις παντού! Η “Δικαίωση” είναι κάτι διαφορετικό από τις καθημερινές σειρές που έχουμε δει. Η σειρά ήταν να γίνει εβδομαδιαία, στα πρότυπα των σειρών του εξωτερικού, εννοώ με κινηματογραφικές προδιαγραφές. Ωστόσο η ελληνική πραγματικότητα μας οδήγησε αλλού. Πάντως είναι μια δεμένη σειρά, με πολλές ανατροπές και γρήγορο σενάριο». 

Τον αναγνωρίζουν στον δρόμο; «Ναι, και μου αρέσει πολύ!» απαντά. «Βλέπουμε πολλούς ηθοποιούς που βγαίνουν στην τηλεόραση και νιώθουν τόσο άβολα με την αναγνωρισιμότητα», προσθέτω. «Γιατί βγαίνουν τότε στην τηλεόραση; Εμένα είναι χαρά μου να έρχεται ο άλλος και να μου λέει: "Αγόρι μου, σε βλέπω στη "Δικαίωση" ή στο θέατρο!" Η δουλειά μου αυτή είναι. Να επικοινωνώ με τον κόσμο. Μόνο χαρούμενος μπορώ να είμαι. Τίποτε άλλο!», τονίζει στο «thema people». Να υποθέσουμε ότι το ελάττωμά του δεν είναι η ειλικρίνειά του... «Καλά, αυτά είναι σαχλαμάρες. Να κάτσω να σου πω τι καλός που είμαι, τι σεμνός, τι ειλικρινής που είμαι και αυτό είναι το ελάττωμά μου; (γελάει) Να σ’ το λέω εγώ; Είναι σαχλό. Που είμαι ειλικρινής. Το πετάω εγώ το βατράχι μου. Το έχω κάτω από τη γλώσσα μου και με γαργαλάει. Εχω πολύ μαύρο και βιτριολικό χιούμορ. Ειδικά στα δύσκολα. Θα σου πετάξω τις πιο απίστευτες ατάκες εκεί πέρα».

Εχει κάνει φίλους στη σειρά; «Εχω πολύ καλή σχέση με όλους. Νομίζω όμως ότι ο χώρος μας έχει μια ιδιαιτερότητα. Οταν είσαι σε μια δουλειά, όσο είσαι σε αυτή, κάνεις παρέα και δένεσαι με τα παιδιά που δουλεύεις μαζί. Οταν αλλάζεις όμως δουλειά, χάνεσαι με πολλούς από τους συναδέλφους σου. Τώρα, τι θα κρατήσεις και τι όχι, δεν μπορείς να το ξέρεις».