Γιάννης Γιοκαρίνης: Ο «Νοσταλγός του rock ’n’ roll» στο «Voice»

Γιάννης Γιοκαρίνης: Ο «Νοσταλγός του rock ’n’ roll» στο «Voice»

Γέννημα θρέμμα Κοκκινιώτης, στιχουργός με χιούμορ και σπουδαίος μουσικός, μια μορφή βγαλμένη από τα 80s, που διατηρεί στο διενεκές την πίστη του στο rock ’n’ roll

Γιάννης Γιοκαρίνης: Ο «Νοσταλγός του rock ’n’ roll» στο «Voice»
Ο Γιάννης Γιοκαρίνης είναι σπάνια περίπτωση. Δεν είναι μόνο το χαρακτηριστικό μαλλί που διατηρεί από τότε που πρωτοξεκίνησε να παίζει σε μπαράκια στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Διατηρεί στο ακέραιο την παιδική του αθωότητα και την αγάπη του για τον συνάνθρωπο. Σε σημείο μάλιστα που θα έδινε ένα φιλί στον οδηγό αυτοκινήτου που τον χτύπησε και τον εγκατέλειψε στον δρόμο πέρυσι την Πρωτοχρονιά. «Πέθανα και ζωντάνεψα. Οπως το λέω! Πέθανα και ζωντάνεψα. Ενιωσα ότι πέθανα. Στην Εντατική την έβγαλα εκείνη την Πρωτοχρονιά. Ημουν με τη μηχανή, βλέπεις. Αν και έχω κινδυνέψει πολλές φορές, δεν μπορώ να την αποχωριστώ. Ηρθε ένας μπαγάσας, έπεσε πάνω μου με το αμάξι και με έστειλε. Πάει αυτός, έφυγε! Με εγκατέλειψε. Νιώθω εγκαταλειμμένος (γελάει). Με έστειλε αλλά δεν με θέλανε εκεί πάνω και ξαναγύρισα! Αυτή ήταν η πιο δύσκολη εμπειρία που έχω περάσει στη ζωή μου», εξομολογείται ο Γιάννης Γιοκαρίνης στο «thema people». Αν τον έβρισκε, τι θα έκανε; «Ενα φιλάκι θα του έδινα και θα του έλεγα να τον έχει ο Θεός καλά. Ενα φιλάκι και θα του έλεγα ότι αυτό που έκανε και με εγκατέλειψε ήταν κουταμάρα»!



Κλείσιμο
Ο Γιάννης Γιοκαρίνης με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον αξέχαστο Σάκη Μπουλά και τον σκηνοθέτη Νίκο Ζερβό σε διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας «Τηλεκανίβαλοι» (1986) 

Εχει μάθει όμως και να δέχεται φιλιά. Από τους Ιούδες που συνάντησε στη ζωή του. Να τα δέχεται όχι γιατί δεν καταλαβαίνει τι γίνεται, αλλά γιατί έχει βαθιά κατανόηση στο ανθρώπινο λάθος. «Την έχω δει την προδοσία στον κύκλο μου. Αυτό με έκανε να σταματήσω και να κάτσω για πολλά χρόνια έξω από τον χώρο. Γιατί τους είδα τους Ιούδες. Με φιλήσανε οι Ιούδες. Οχι ένας, αλλά πολλοί. Τους αγαπώ όμως», δηλώνει.

Ο,τι δίνει παίρνει κανείς και ο Γιάννης Γιοκαρίνης εισπράττει καθημερινά την αγάπη του κόσμου, ακούει τα καλά τους λόγια και αισθάνεται σαν να βρίσκεται σε μια μεγάλη αγκαλιά: «Το ξέρω ότι ο κόσμος με αγαπάει. Το αισθάνομαι. Και ξέρετε τι αγαπούν σε μένα; Την αλήθεια μου», λέει εμφατικά.

Παραμένει γοητευμένος με την ατμόσφαιρα του Woodstock, δεν μπορεί να ξεχάσει τα χρώματα των χίπις και νιώθει συνεπαρμένος κάθε φορά που ακούει Led Zeppelin, Rolling Stones και Deep Purple. Με τους ανέμελους σκοπούς και στίχους του, ο Γιάννης Γιοκαρίνης αφηγείται ουσιαστικά τη ζωή του. «Ολα τα τραγούδια μου είμαι εγώ. Για παράδειγμα, στην “Ευλαμπία”. Μπορεί να μην είχα γνωρίσει την Ευλαμπία γιατί δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, αλλά στην ουρά του ΙΚΑ έχω σταθεί. Την ουρά του ΙΚΑ την έχω βιώσει. Από την Κοκκινιά είμαι και είδα τι θα πει ουρά, φτώχεια, ταλαιπωρία του λαού. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει η ταλαιπωρία. Επειτα, μου αρέσει να έχουν ιστορίες τα τραγούδια μου. Να μη λένε απλά ένα “σ’ αγαπώ” ή ένα “γεια χαρά”», τονίζει. Και χιούμορ, προσθέτω. «Α, ναι. Η σοβαροφάνεια δεν μου άρεσε ποτέ. Η σοβαρότητα μου αρέσει. Το χιούμορ με τρελαίνει. Πάντα βγαίνει το χιούμορ στα τραγούδια μου, ακόμα και αν δεν το θέλω. Μέσα από το καλαμπουράκι μας λέμε τα πιο σοβαρά πράγματα. Και ηχούν και καλύτερα στα αυτιά μας. Ετσι δεν είναι;».



Για να γράψει ένα τραγούδι θέλει τη στιγμούλα του, όπως λέει. Αδυνατεί να γράψει κατόπιν παραγγελίας. «Οταν είχα πίεση από τη δισκογραφική που μου έλεγε: “Να κάνουμε έναν δίσκο, Γιάννη, να κάνουμε επιτυχία”, δεν μου έβγαινε. Και όχι καμία ιδιαίτερη πίεση, για να μην είμαι υπερβολικός και ψεύτης. Θέλω να έχω τη στιγμούλα μου και την εμπνευσούλα μου. Δεν μπορώ να κουρδιστώ», αναφέρει ο Γιάννης Γιοκαρίνης στο «thema people».

Εμπνευση της στιγμής ήταν και το «Αχ, Ευλαμπία», μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του που πριν λίγα χρόνια τραγούδησε ξανά ο Νίνο. «Για πλάκα την έγραψα την “Ευλαμπία”. Το 1982 ήμουν στο στούντιο και περίμενα τους μουσικούς. Μου ήρθε στο μυαλό ξαφνικά. Πήρα μία κιθάρα και άρχισα να το γράφω πάνω στο πακέτο με τα τσιγάρα μου. Εγώ δεν ήθελα ποτέ να κυκλοφορήσω το συγκεκριμένο τραγούδι γιατί το θεώρησα χιουμοριστική στιγμή. Ελα όμως που το άκουσε ο φίλος μου, ο κύριος Διονύσης Σαββόπουλος. Ετσι ευχαριστιέμαι να τον λέω, κύριο Διονύση! Και μου είπε: “Θα το βάλεις στον δίσκο σου”», θυμάται χαρακτηριστικά.

Του ζητώ να μου περιγράψει το κλίμα στα πάρτυ και τις συναυλίες που έδινε μαζί με τους φίλους του Βαγγέλη Γερμανό, Σάκη Μπουλά, Λουκιανό Κηλαηδόνη και Λάκη Παπαδόπουλο και να γυρίσει τρεις δεκαετίες πίσω. «Ημασταν μια παρέα, αλλά το καλύτερο παιδί της ήταν ο Σάκης. Ηταν μια καταπληκτική φυσιογνωμία. Το ταλέντο ξεχείλιζε από μέσα του. Οταν ήταν ο Σάκης στην παρέα, ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι. Γελούσαμε και στα καλά και στα δύσκολα. Είχε τον τρόπο του να σε κάνει να χαίρεσαι και στην πίκρα». Του λείπει; «Μου λείπει από όταν ζούσε και μου είπε με λεπτομέρειες ότι θα έφευγε από τη ζωή. Ο Σάκης ήξερε τα πάντα. Από τη στιγμή που μου είπε “Γιάννη, φεύγω” μου λείπει.  Και του το είπα. Πήρα το θάρρος από το θάρρος του και του είπα: “Θα μου λείψεις”. Τέτοια επαφή και επικοινωνία είχαμε με τον Σάκη. Οχι παραμύθι, αγάπες και λουλούδια. Αληθινή φιλία».



«Οταν ο Μιχάλης (Κουινέλης) μου πρότεινε να γίνω βοηθός του στο “The Voice 2” δεν σου κρύβω ότι κώλωσα! Εγώ δεν είμαι κριτής. Στην αρχή εγώ έτρεμα πιο πολύ από τα παιδιά γιατί είχα να κάνω με καταπληκτικά παιδιά, με ωραίους ανθρώπους», τολμάει να πει ο Γιάννης Γιοκαρίνης

Από τα νεανικά του χρόνια οι αναμνήσεις μπερδεύονται με εικόνες και γεύσεις: «Θυμάμαι έντονα τα πάρτυ στα οποία έπαιζα για πρώτη φορά μουσική, στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Παιδάκι εγώ. Αυτές ήταν οι πρώτες μου εμφανίσεις σε κόσμο. Ακόμα έχω στο στόμα μου τη γεύση του βερμούτ και των φιστικιών. Βερμουτάκι με την νταμιτζάνα από την κάβα και φιστικάκια που μας έφερναν οι μανάδες μας. Πού να βρούμε τα λεφτά εμείς; Αυτές οι μνήμες είναι τα πλούτη μου. Γιατί τα πλούτη δεν είναι στην τσέπη μας αλλά στην ψυχή μας. Ασε τα λεφτά. Είναι για να περνάμε! Κρίμα στους ανθρώπους που έχουν βάλει στόχο τα χρήματα. Και δεν φιλοσοφώ τώρα. Από μικρός το έχω μέσα μου αυτό. Μπορώ να ζήσω με εκατομμύρια και χωρίς μία. Το έχω αποδείξει αυτό». Τι εννοεί; «Υπήρξε μια εποχή που τα λεφτά με βρήκανε. Δεν τα κυνήγησα. Κάποια στιγμή, όμως, ένιωσα ότι έχασα τον εαυτό μου. Είχα ενοχληθεί και από κάποιους ανθρώπους γύρω μου. Είδα ότι ο ένας πήγαινε να φάει τον άλλον και άρχισα να μαζεύομαι. Είδα όμως ότι χάνω και τον εαυτό μου. Και εκεί δυσκολεύτηκα. Είπα στον εαυτό μου: “Στοπ, Γιάννη. Αν χάσω εμένα, τι θα κάνω; Θα ζήσω παρέα με τα εκατομμύρια; Οχι”».

«Μου είπανε, μην μπλέξεις τα σκυλιά με τους ροκάδες μα έτσι και δεν δούλευα θα τρώγαμε παπάδες», γράφει στον «Νοσταλγό του rock ’n’ roll». Εχει κάνει ποτέ δουλειές για βιοποριστικούς λόγους, τις οποίες ίσως δεν πίστευε; «Αυτά τα στιχάκια ήταν μια πραγματικότητα για μένα. Εχω δουλέψει ως εργάτης μουσικός. Και ήμουν καλός εργάτης. Εχω συνεργαστεί με όλους τους Ελληνες τραγουδιστές. Τους έχω συνοδέψει», απαντά. Οταν κόπασε ο απόηχος της μεγάλης επιτυχίας και λιγόστεψαν τα λεφτά, έφυγαν άνθρωποι από κοντά του; «Από κοντά μου έφυγαν οι δήθεν φίλοι. Να σου πω, όμως, κάτι; Από τη συμπεριφορά μου γλύκαινε η πονηριά τους. Τελικά τους κέρδιζα».

Από το πλευρό του δεν έλειψε στιγμή η σύζυγός του Σοφία. «Με τη Σοφία είμαστε 11 χρόνια μαζί. Και έχει αποδείξει ότι μπορεί να είναι στα δύσκολα. Ξέρεις τι μου αρέσει περισσότερο σε εκείνη; Οτι θα μου πει την αλήθεια ακόμα και αν ξέρει ότι θα με ενοχλήσει. Λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους». Ηταν εκείνη που σήκωσε τον καθρέφτη και του έδειξε τον εθισμό που είχε με το αλκοόλ. «Με βοήθησε πολύ η γυναίκα μου να καταλάβω. Γιατί εγώ ήμουν της άποψης “παν μέτρον άχρηστον”! (γελάει) Τυχερός είμαι και κάνω τον σταυρό μου που το ξεπέρασα. Το πιο σημαντικό είναι να πάρεις χαμπάρι τι σου συμβαίνει. Οτι η εξάρτηση μόνο κακό σου κάνει».

Αυτά ανήκουν όμως στο παρελθόν. Ο Γιάννης Γιοκαρίνης αυτή την περίοδο προσπαθεί να συγκεντρώσει κάποια από τα αμέτρητα, όπως τονίζει, ακυκλοφόρητα τραγούδια του και να τα συμπεριλάβει σε κάποια νέα δισκογραφική δουλειά. Στις ελεύθερες ώρες του βοηθά τον coach Μιχάλη Κουινέλη στο «The Voice 2» να συγκρίνει τις φωνές που έχει στην ομάδα του. «Ο Μιχάλης μού το πρότεινε να γίνω βοηθός του και δεν σου κρύβω ότι στην αρχή κώλωσα! Εγώ δεν είμαι κριτής. Είναι δύσκολο να κάνεις κριτική. Πήρα όμως την απόφαση να σταθώ στο πλευρό του και να είμαι όσο πιο δίκαιος γινόταν. Στην αρχή έτρεμα πιο πολύ από τα παιδιά. Είχα μεγαλύτερο φόβο από εκείνα γιατί είχα να κάνω με καταπληκτικά παιδιά, με ωραίους ανθρώπους», παραδέχεται.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δείτε Επίσης