Το αχτύπητο δίδυμο της ιστιοπλοΐας

Το όνομα της ομάδας τους «Sails of Destiny» (Πανιά του Πεπρωμένου) μοιάζει άκρως συμβολικό, αφού η Σοφία Παπαδοπούλου και η Δήμητρα Παγίδα έχουν μάθει να δαμάζουν, εκτός από τα κύματα, την τύχη, αλλά κυρίως τις ατυχίες της ζωής. Η Σοφία ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον πρωταθλητισμό στα 16 της χρόνια. Διακρίθηκε στους αγώνες 420 μέτρων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών στην Πορτογαλία το 2002, κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην κατηγορία Eagling το 2007, έχει διακριθεί σε δύο βαλκανικά και δεκαπέντε πανελλήνια πρωταθλήματα, ενώ περίοπτη θέση στο παλμαρέ των επιτευγμάτων της έχει το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου με το πλήρωμα της Σοφίας Μπεκατώρου και της Βιργινίας Κραβαριώτη. Από το 2008 κι έπειτα αποφάσισε να αλλάξει κατηγορία, ώσπου το 2014 ένωσε τις δυνάμεις της με τη Δήμητρα Παγίδα. Η αθλητική πορεία της τελευταίας ήταν λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη, μια και ο πατέρας της, Σταύρος Παγίδας, υπήρξε πρωταθλητής της ιστιοπλοΐας στην κατηγορία των 470.

Οι διακρίσεις για τη Δήμητρα ήρθαν από πολύ νωρίς, αφού μόλις σε ηλικία 10 ετών ξεχώρισε στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα Optimist. Το 2005 κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ιταλία ενώ από το 2007 μέχρι και το 2011 απολάμβανε τον τίτλο της πανελλήνιας πρωταθλήτριας στην κατηγορία των 470 μέτρων. Η ίδια πιστεύει πως με τη Σοφία Παπαδοπούλου έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα αρραγές, αχτύπητο δίδυμο, γεγονός που επιβεβαίωσε η πρόσφατη επικράτησή τους στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ιστιοπλοΐας.



Οι τελευταίες λεπτομέρειες προτού ξεκινήσει ο αγώνας

- Πόσο εύκολη ήταν αυτή η νίκη σας;
Σ.Π.: Το συγκεκριμένο πρωτάθλημα είχε δύσκολες συνθήκες. Ηταν απαιτητικός αγώνας, είχε πολύ αέρα και έπρεπε να προσέχουμε την τεχνική κίνηση των σωμάτων μας ώστε να μην ανατραπεί το σκάφος μας. Απαιτούσε μεγάλη συγκέντρωση και υπομονή. Ο αγώνας διήρκεσε πέντε μέρες, κατά τις οποίες έπρεπε να διατηρούμε την ηρεμία μας, αλλά και να ξεκουραζόμαστε ώστε την επόμενη μέρα να δίνουμε το 100% του εαυτού μας.

Δ.Π.: Αισθάνομαι δικαίωση γιατί τελικά πετύχαμε τον στόχο μας, ο οποίος ήταν όχι απλώς η κατάκτηση του Πρωταθλήματος αλλά και η δυνατότητα να αγωνιστούμε κατόπιν για την πρόκριση της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. 

- Η νίκη σας συνοδεύτηκε και από κάποια χρηματοδότηση;
Σ.Π.: Οχι, δεν κερδίσαμε κάποιο χρηματικό ποσό. Ουσιαστικά πήραμε την πρώτη θέση στην εθνική ομάδα. Σε περίπτωση που έρθουν κάποια χρήματα στην ομοσπονδία, θα μας αποδοθεί ένα ποσό. 

- Με τι χρήματα θα πάτε στους αγώνες που ακολουθούν αρχικά σε Ισπανία και Γαλλία;
Δ.Π: Με την τρέλα μας και τις οικογένειές μας που μας βοηθούν οικονομικά.

Σ.Π.: Τα καλύπτουμε με δικά μας χρήματα. Η ομοσπονδία αδυνατεί να καλύψει τα έξοδά μας.

Στην πραγματικότητα έχουμε ξετινάξει τους γονείς μας. Γενικά έχουμε μια σειρά από αγώνες και αν όλα πάνε καλά, μετά την Ισπανία και τη Γαλλία, έχουμε αγώνες σε Ολλανδία, Αγγλία, Δανία για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και τον Οκτώβριο για την πρόκριση της Ελλάδας και της ομάδας μας για τους Ολυμπιακούς. Βέβαια μπορεί να κερδίσουμε την πρόκριση, αλλά τελικά να εκπροσωπήσει άλλο πλήρωμα τη χώρα στο Ρίο. Είναι στην ευχέρεια της ομοσπονδίας.



Οι ευχές των φίλων τις συνοδεύουν σε κάθε αγώνα τους

- Για να κάνει κάποιος πρωταθλητισμό στην ιστιοπλοΐα πρέπει να πληρώνει πλέον από την τσέπη του;
Σ.Π.: Οι χορηγίες πια δεν έχουν φοροαπαλλαγή, οπότε κόπηκαν. Ποιοι μας διαθέτουν χρήματα; Οσοι πιστεύουν στην τρέλα μας ή αγαπούν τρελά την ιστιοπλοΐα. Το κράτος δεν έχει χρήματα ενώ χρηματοδοτήσεις δεν έρχονται ούτε από το εξωτερικό.

- Ωστόσο τα ανδρικά πληρώματα βρίσκουν χορηγίες. Μήπως τελικά οι χορηγοί σνομπάρουν τις γυναίκες;
Σ.Π.: Μπορεί να μας θεωρούν δεύτερης κατηγορίας, αν και έχουμε αποδείξει την αξία μας γιατί έχουμε φέρει περισσότερα μετάλλια από τους άντρες στην ιστιοπλοΐα.

- Το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο δεν έκανε πιο εύκολα τα πράγματα για σένα, Σοφία;
Σ.Π.: Κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύω την αξία μου. Και από τότε που έγινα χάλκινη ολυμπιονίκης είναι ακόμη πιο δύσκολο. Για κάποιον λόγο πρέπει να αποδείξω ότι θα φτάσω ξανά εκεί ξεκινώντας από την αρχή - από το μηδέν.

- Τι χρήματα απαιτούνται για να καλύψουν τα έξοδα του πρωταθλητισμού;
Δ.Π.: Δεν θα πούμε μπάτζετ. Αλλά αν έχεις έξι αγώνες χρειάζεσαι νέα πανιά σε κάθε αγώνα και κάθε χρόνο αλλαγή σκάφους. Αν υπάρξει ζημιά στο σκάφος, τότε ανεβαίνει το μπάτζετ.

Σ.Π.: Ναι, αλλά εμείς τρέχουμε με ιδιωτικό σκάφος πενταετίας. Αν είχαμε καινούριο σκάφος, θα ήμασταν πιο ανταγωνίσιμες στο εξωτερικό. Τα νέα σκάφη σε δύσκολες συνθήκες είναι πιο γρήγορα γιατί έχουν καινούρια υλικά.

- Εχετε σκεφτεί, λόγω των δυσκολιών, να τα παρατήσετε;
Δ.Π.: Ναι, το 2013 γιατί δεν πήρα την πρόκριση για έναν αγώνα. Ελεγα ότι αυτό που αγαπώ, η θάλασσα, δεν με στήριξε για να πάω ένα βήμα παραπέρα. Αλλά μετά από λίγες μέρες επέστρεψα. Η ιστιοπλοΐα είναι ο έρωτάς μου, το πάθος μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη θάλασσα.



Η Δήμητρα Παγίδα και η Σοφία Παπαδοπούλου στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου μετά την κατάκτηση του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος στην ολυμπιακή κατηγορία των 470

Σ.Π.: Οταν έχασα την πρόκριση για δύο βαθμούς στο Λονδίνο το 2012. Απογοητεύτηκα πολύ γιατί δεν υπήρχε στήριξη από πουθενά. Τα έκανα όλα μόνη μου και τα πριμ μάς ήρθαν, αντί για το 2008, πέντε μήνες πριν από τους τελικούς αγώνες. Δεν άντεχα άλλο γιατί ό,τι βγάζω από τη δουλειά μου -και με τη βοήθεια των γονιών μου- πάνε στην ιστιοπλοΐα. Και δεν έχω πλούσιους γονείς. Ούτε εγώ, ούτε η Δήμητρα. Αλλά η ιστιοπλοΐα θέλει τρέλα και ψυχή.

- Ποιο είναι το καθημερινό πρόγραμμά σας;
Σ.Π.: Δουλεύω το πρωί στο υπουργείο Παιδείας και είμαι αποσπασμένη σε παιδικά προγράμματα. Μετά τη δουλειά, κατά τις 3.30 πηγαίνω στον Πειραιά, έχει έτοιμο το σκάφος η Δήμητρα και ξεκινάμε προπόνηση.

Δ.Π.: Σχεδόν κάθε μέρα. Κάνουμε τρεις ώρες προπόνηση την ημέρα και μετά πηγαίνουμε γυμναστήριο για τη φυσική μας κατάσταση. Και εδώ να ευχαριστήσουμε τον Γιώργο Σαραντέα που μας γυμνάζει, αλλά και τον προπονητή μας Θανάση Παχούμα. Κυρίως, όμως, τις οικογένειές μας που από το υστέρημά τους μπορούμε να κάνουμε ιστιοπλοΐα.

Σ.Π.: Νομίζουν πολλοί ότι όσοι κάνουν ιστιοπλοΐα προέρχονται από πλούσιες οικογένειες. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εμένα ο πατέρας μου είναι συνταξιούχος και η μητέρα μου ασχολείται με τα οικοκυρικά, ενώ ο μπαμπάς της Δήμητρας εργάζεται στην Ιχθυόσκαλα και η μητέρα της βοηθάει τον πατέρα της. Δυσκολεύονται, παρ’ όλα αυτά μας βοηθούν να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Η ιστιοπλοΐα, και γενικότερα ο αθλητισμός, χρειάζεται τρέλα, πάθος, ψυχή, αγάπη και απόλυτη αφοσίωση.

- Τι γίνεται όταν διαφωνείτε;
Σ.Π.: Υπάρχουν εντάσεις αλλά και ήρεμες στιγμές. Οπως συμβαίνει σε όλες τις σχέσεις. Οταν υπάρχει κοινός στόχος, αυτά τα διαγράφεις κατευθείαν. Πρέπει να υπάρχει χημεία, σεβασμός και κοινός σκοπός.

Δ.Π.: Είμαστε ομάδα. Λίγες εντάσεις έχουμε πάνω στον αγώνα, τις οποίες μετά τις ξεχνάμε. Στόχος μας είναι κάθε φορά μετά από έναν αγώνα να δούμε τα λάθη μας και να τα διορθώσουμε.
Αν μπει ο ανταγωνισμός μέσα σε μια ομάδα, τότε καλύτερα να σταματήσεις.

- Ποιοι είναι οι στόχοι σας;
Δ.Π.: Αρχικά, να προκριθούμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά να πάμε να συμμετέχουμε στο test event τον Αύγουστο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Να δούμε τα νερά, τον αέρα, γενικά τον τόπο και τις συνθήκες στις οποίες θα αγωνιστούμε. Αλλά υπάρχει περίπτωση, κι ας έχουμε προκριθεί, να μην πάμε λόγω έλλειψης χρημάτων.