Λία Βίσση: «Η μουσική είναι η ζωή μου»

Στην είσοδο του θεάτρου «Πάνθεον» περιμένει -μέσα στο τσουχτερό κρύο- ένας φωτογράφος μπας και απαθανατίσει την Αννα Βίσση. Μάταια. Στο εσωτερικό του θεάτρου, πάντως, η Λία Βίσση, λίγο πριν ξεκινήσουν οι επτάωρες πρόβες, μιλάει ήρεμα για τον ρόλο της στην παράσταση που θα ανέβει αρχές Φλεβάρη. «Τρέχουμε με χίλια αυτούς τους δύο μήνες που κάνουμε πρόβες για τις “Καμπάνες του Εντελβάις”», λέει, αλλά δεν παρατηρώ συσπάσεις αγωνίας λίγο πριν την αφετηρία. Η πείρα, βλέπετε... 

«Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με τη μουσική διδασκαλία. Από το 1998 άλλωστε διδάσκω και σύγχρονο τραγούδι στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Τα τελευταία δύο χρόνια έκανα μουσική διδασκαλία στο "Σερσέ λα φαμ" και στο "Godspell" στο ΚΘΒΕ, στο μιούζικαλ "Cabaret", στο "Θα περάσει κι αυτό" και τελευταία στην παράσταση "Ηρακλής, οι 12 άθλοι". Οι ηθοποιοί δεν οφείλουν να γνωρίζουν μουσική ή να μπορούν να διαβάσουν την παρτιτούρα. Τους διδάσκω τη μελωδία και ρυθμική αγωγή των τραγουδιών του έργου. Την τεχνική της φωνής, πώς να χτίσουν τη φωνή τους, την ερμηνεία. Γράφω και μοιράζω τις φωνές στα φωνητικά σύνολα. Θέλω ό,τι φέρει την υπογραφή μου να πλησιάζει το τέλειο». 

Τη ρωτώ αν πιστεύει ότι η περίοδος της οικονομικής κρίσης έκανε μόδα τα μιούζικαλ στα αθηναϊκά θέατρα. «Νομίζω ότι είναι συμπτωματικό το ότι εμφανίστηκαν τώρα. Εχει αναπτυχθεί το είδος,  στην Ελλάδα και οι παραγωγοί ενδιαφέρονται για παραστάσεις που καλύπτουν τον θεατή τόσο με πρόζα όσο και με μουσική και χορό. Και η Βουγιουκλάκη ανέβαζε μιούζικαλ, το "Cabaret", την "Εβίτα", το "Καμπίρια", τη "Μελωδία της Ευτυχίας". Δεν ήταν εποχή κρίσης τότε». 

Αυτές οι μεγάλες παραγωγές χρησιμοποιούν άραγε τρανταχτά πρωταγωνιστικά ονόματα ως εγγύηση για εμπορική επιτυχία; «Είθισται να συμβαίνει αυτό. Και ο “Ηρακλής” και οι “Καμπάνες” είναι μεγάλες και ακριβές παραγωγές. Σκοπός είναι να έχουν εμπορική επιτυχία, να προσελκύσουν κόσμο». 

Πρόκειται να δούμε μια ροκ όπερα; «Η όπερα έχει ταυτιστεί με την κλασική μουσική. Νομίζω ότι ο Νίκος (σ.σ.: Καρβέλας) έχει προτιμήσει αυτό τον όρο για να διαφοροποιηθεί από αυτό το είδος. Ούτε οι “Δαίμονες” ούτε οι “Καμπάνες” είναι ροκ όπερα. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μιούζικαλ».

Πώς ξεκίνησες το ταξίδι σου στη μουσική; «Ολη μου η ζωή είναι μόνο μουσική. Από τεσσάρων ετών άρχισα μαθήματα πιάνου και ήξερα τι θέλω να γίνω. Δεν μετάνιωσα ποτέ γι’ αυτή την απόφαση, ποτέ δεν αμφέβαλα για το αν ακολουθώ τον σωστό δρόμο, αφού ποτέ μου δεν φαντάστηκα ότι θα κάνω κάτι άλλο. Ημουν στο ωδείο στην Κύπρο, μάθαινα πιάνο, η Αννα τραγουδούσε. Η μητέρα μας, η Σοφούλα, η άτυπη μάνατζέρ μας, είδε μια προκήρυξη μουσικού διαγωνισμού σε μια εφημερίδα και πίστεψε ότι θα έπρεπε να λάβουμε μέρος. Πήραμε το πρώτο βραβείο. Τη θυμάμαι ακόμη να μας περιμένει στο σχόλασμα έξω από το σχολείο και να μας οδηγεί στο ΡΙΚ για να λάβουμε μέρος σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Αργότερα ξεκινήσαμε μαζί με την Αννα τις ζωντανές εμφανίσεις. Ηταν πολύ όμορφα. Υπήρχε μια εφηβική αθωότητα, χωρίς να αλλοιωθούν ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά μας. Ημασταν μελετηρές, κάναμε πολύωρες πρόβες καθημερινά. Το 1973 ήρθαμε στην Αθήνα. Εγώ τελείωνα το σχολείο και είχα ήδη πάρει το πτυχίο στο πιάνο, αλλά ήθελα να συνεχίσω για το δίπλωμα του πιάνου και ανώτερα θεωρητικά. Η Αννα είχε υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρεία Minos Μάτσας. Μετακομίσαμε όλη η οικογένεια στην Αθήνα. Για μένα ήταν το επόμενο βήμα στις σπουδές μου, για την Αννα ήταν ένα όνειρο που εκπληρωνόταν». 

Τι έχει αλλάξει από τότε στη μουσική βιομηχανία; «Τότε οι εταιρείες είχαν στο μυαλό τους το χτίσιμο μιας καριέρας διαχρονικής. Σήμερα είναι σίγουρα λιγότερες οι δισκογραφικές μιας και κυριαρχούν τα ηλεκτρονικά δισκοπωλεία και το YouTube. Οι παραγωγοί ψάχνουν παιδάκια για να τους χτίσουν μια καριέρα ενός-δύο χρόνων. Επειτα τους κάνουν στην άκρη και συνεχίζουν με άλλους. Δεν έχουν εμφανιστεί ακόμη οι τραγουδιστές με τη φωνητική δυνατότητα και την προσωπικότητα να διαδεχτούν τους παλιούς. Εχω πολύ καιρό να ακούσω μια καλή φωνή. Εξαιρέσεις είναι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η Νατάσσα Μποφίλιου. Επίσης, δεν γράφονται καλά τραγούδια πια ώστε να αξιοποιηθεί μια καλή φωνή. Αναμασώνται παλιές μουσικές συνταγές. Πιστεύω πως έχει ειπωθεί και γραφτεί ότι ήταν να ειπωθεί. Δεν μπορεί να γραφτεί κάτι καινοτόμο».

Γιατί δεν επιλέγεις να εμφανίζεσαι σε μεγάλα νυχτερινά μαγαζιά; «Μου έγιναν προτάσεις για τα μεγάλα κέντρα, αλλά δεν μου πηγαίνει. Εκανα τους δικούς μου χώρους διασκέδασης. Το “Etc” στο Νέο Ψυχικό, ένα piano-bar, το "Cinema", τις "Μάσκες", μια μουσική σκηνή στον Φάρο Ψυχικού. Πολλοί καλλιτέχνες έκαναν τα πρώτα τους βήματα και τραγούδησαν σ’ αυτούς τους χώρους. Η Ηρώ, η Αναστασία Μουτσάτου, η Λένα Αλκαίου, η Κρινιώ Νικολάου, η Μαρίνα Σκιαδαρέση. Δεν είμαι άνθρωπος της υστεροφημίας. Δεν κυνήγησα την επιτυχία, δεν προσπάθησα να κάνω πράγματα για να με θυμούνται. Δεν με απασχολεί αν θα με θυμούνται. Εγώ αγαπώ τη μουσική». 
Πέρυσι κυκλοφόρησες τον δίσκο «9 βήματα στον ορίζοντα». Μίλησέ μου γι’ αυτόν. «Είναι τραγούδια σε στίχους Αριστείδη Γιαγιάννου και δική μου μουσική. Συνθέσεις για φωνή και όρχήστρα εγχόρδων. Παίζει η Ορχήστρα Πατρών και διευθύνει ο Μίλτος Λογιάδης, αλλά και εγώ μερικά κομμάτια».

Θυμάμαι ότι ακόμη κι όταν εμφανίστηκες στο «Να η Ευκαιρία», το 2000, το έκανες χωρίς να προκαλέσεις θόρυβο. «Γιατί το έκανα; Γιατί τα παιδιά που συμμετείχαν πιστεύω ότι αξιολογούνταν σωστά. Χωρίς να τα βάζουμε σε μια διαδικασία ανταγωνισμού. Με σεβασμό». 
Ενιωσες ποτέ ενοχικά ως μητέρα; «Είμαι πολύ οργανωτική. Μπορούσα να προγραμματίζω πότε θα είμαι μαμά, πότε σύζυγος και πότε καλλιτέχνις. Εχω έναν γιο που είναι μουσικός. Σπούδασε ηχοληψία και μουσική παραγωγή στο Λονδίνο και ασχολείται με την ηλεκτρονική μουσική, είναι ο Sonic Crime. Η κόρη μου είναι γραφίστρια». 

Μπορείς να μας αποκαλύψεις μερικά στοιχεία για την υπόθεση της παράστασης: «Πρέπει να ρωτήσετε την Αννα και τον Νίκο» μου λέει και ανεβαίνει αμέσως στη σκηνή. Φεύγοντας βλέπω ξανά τον ίδιο καρτερικό φωτογράφο. Σκέφτομαι ότι μάλλον θα ξεροσταλιάσει περιμένοντας. Η Λία με την Αννα μόλις ξεκινούν μια ακόμα επτάωρη πρόβα.


Info: Ο δίσκος «9 βήματα στον ορίζοντα» κυκλοφορεί από την Aυλός Records, www.facebook.com/LiaVissiOfficialPage. «Ηρακλής, Oι 12 Αθλοι». Προπώληση εισιτηρίων στα ταμεία του θεάτρου «Πάνθεον», Πειραιώς 166, τηλ. 210.3471111, στο www.pantheontheater.gr, στα βιβλιοπωλεία «Παπασωτηρίου» και σε καταστήματα της Vodafone. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 20.00, Κυριακή στις 15.00 και στις 19.00 (Κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη στις 10.00: παραστάσεις για σχολεία)