Τη χαρακτηρίζουν συχνά σειρήνα της indie ή ξωτικό της εγχώριας αγγλόφωνης μουσικής σκηνής. Ωστόσο το πρώτο πράγμα που οφείλει κανείς να γνωρίζει για την Ειρήνη Σκυλακάκη -εκτός από τις μελωδίες και τους στίχους που χειρωνακτικά δημιουργεί- δεν είναι κάποιος προσδιορισμός βγαλμένος από τη μυθολογία ή τα παραμύθια, αλλά η παγιωμένη -όσο ταιριάζει ο συγκεκριμένος επιθετικός προσδιορισμός σε μια γυναίκα μόλις 25 ετών- αντίληψή της για τη ζωή: ότι δηλαδή τίποτα δεν είναι τυχαίο και πως, αν υπάρχει περιεχόμενο, λόγος και ουσία σε αυτό που θέλεις να πεις θα βρεις τον δίαυλο να το επικοινωνήσεις. Η ταλαντούχα τραγουδοποιός μοιάζει ζυμωμένη με τις πρώτες ύλες της πραότητας, της αθωότητας, της απλότητας. Το καταλαβαίνεις από την όψη της, το επιβεβαιώνεις με τη χειραψία της, το διπλοτσεκάρεις από τον μετρημένο λόγο της, που με έναν εξαίσιο τρόπο διαχωρίζει την έννοια του γλυκομίλητου από εκείνην του γλυκανάλατου.
Μολονότι οι υπερβολές δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα της αλλά ούτε και στο ύφος της μουσικής της, η Ειρήνη τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να μονοπωλεί το airplay των ραδιοφωνικών σταθμών, να κάνει πολύ κόσμο να αναρωτιέται για τη φιγούρα που κρύβεται πίσω από την αιθέρια φωνή της, να δίνει λίγα αλλά στοχευμένα live που φλερτάρουν με την αντίληψη περί sold out.
Στην πραγματικότητα η Ειρήνη Σκυλακάκη θα μπορούσε να συζητιέται και μόνο λόγω του επωνύμου της, αφού ο πατέρας της, Θόδωρος Σκυλακάκης, διετέλεσε ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, στενός συνεργάτης της Ντόρας Μπακογιάννη, την οποία μάλιστα ακολούθησε όταν εκείνη δημιούργησε τη Δημοκρατική Συμμαχία τον Νοέμβριο του 2010, ενώ σήμερα συμπορεύεται πολιτικά ως πρόεδρος του κόμματος Δράση με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Ομως η μουσική είναι μάλλον καλύτερη αφορμή για κουβέντα. Το μόνο που συνηθίζει να αφηγείται για εκείνον είναι πως μάλλον οι country μουσικές με τις οποίες επέλεγε να επενδύει ηχητικά τα οικογενειακά roadtrips λειτουργούν σήμερα, πολλά χρόνια μετά, ως folk αναλαμπές στη μουσική που η ίδια συνθέτει.
Πριν το χάραμα reloaded
Στα τέλη του Σεπτέμβρη που μας πέρασε η Σκυλακάκη κυκλοφόρησε το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ της, δώδεκα τραγούδια σε μουσική και στίχους της ίδιας, υπό τον τίτλο «Before Dawn» από την Cobalt Music. Η υποδοχή από τον Τύπο και τους καμιά φορά καχύποπτους σε βαθμό υψωμένου φρυδιού προς την ελληνική αγγλόφωνη indie σκηνή μουσικοκριτικούς ήταν αυτό που με ακρίβεια περιγράφει ο επιθετικός προσδιορισμός διθυραμβικές - ο Γιάννης Νένες έγραψε χαρακτηριστικά για μια καθησυχαστική ησυχία μόλις έπιασε στα χέρια του το υλικό της Σκυλακάκη. Η απήχηση των τραγουδιών στο κοινό προφανώς τους δικαίωσε. Κι ας ήταν η πρώτη φορά που η νεαρή τραγουδοποιός δούλεψε ένα άλμπουμ με όρους τής -έστω και συρρικνωμένης πια- ντόπιας μουσικής βιομηχανίας. Η Ειρήνη ήταν συνηθισμένη αλλιώς. Το πρώτο τραγούδι που κατάφερε να βγάλει στην ηλεκτρική κιθάρα που της είχαν αγοράσει οι γονείς της στα γυμνασιακά της χρόνια, αφού όπως έχει αναπολήσει σε συνέντευξή της «ήταν πολύ cool να έχεις ηλεκτρική κιθάρα τότε», ήταν το «Moonshadow» του Cat Stevens. Η βοήθεια της μητέρας της τότε ήταν καταλυτική. Οπως νευραλγικής σημασίας για τη διάπλαση του μουσικού χαρακτήρα της Ειρήνης ήταν τα είδωλα της μητέρας της. Από εκείνην έμαθε τον Λέοναρντ Κοέν, τον Μπομπ Ντίλαν, τον Τομ Γουέιτς, τον Νικ Κέιβ, τον Ντέιβιντ Μπόουι αλλά και τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Χατζιδάκι, αυτούς που επιμένει να ακούει μέχρι και σήμερα στο iPod της, το οποίο έχει εμπλουτιστεί και με σύγχρονούς της συναδέλφους, όπως λόγου χάρη τους Arcade Fire, το ντεμπούτο άλμπουμ των οποίων «Funeral» έχει δηλώσει πως «έχει λιώσει». Το γεγονός ότι μπορούσε να βγάλει δικές της μελωδίες σ’ εκείνη την ηλεκτρική κιθάρα της εφηβείας της το κατάλαβε απλώς παίζοντας με τις συγχορδίες. Παρότι στην ουσία πρόκειται για μια αυτοδίδακτη μουσικό, η Ειρήνη δεν παραγνωρίζει τον καθοριστικό ρόλο που είχε για την καριέρα της ο δάσκαλός της -και στενός συνεργάτης της ως σήμερα- Ευριπίδης Ζεμενίδης. Σε εκείνον οφείλεται εν μέρει η κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ της «Wrong Direction», αλλά και του τραγουδιού-ύμνου για το ρεπερτόριό της με τον τίτλο «In the light» που διέγραψε μια παραπάνω από επιτυχημένη πορεία επικουρούμενο και από την online πλατφόρμα Jumping Fish. Χρονικά τότε η Σκυλακάκη βρισκόταν στο μεσοδιάστημα των προπτυχιακών και των μεταπτυχιακών σπουδών της. Και ήθελε ένα διάλειμμα. Παρά το καρτέρι που της είχε στήσει η επιτυχία, λίγο αργότερα έφυγε για το Λονδίνο προκειμένου να συνεχίσει εκεί τις σπουδές της, παίρνοντας μικρές ανάσες παίζοντας live σε μικρές σκηνές και clubs, ακονίζοντας το έμφυτο ταλέντο της.
Ο πατέρας της και πρόεδρος της Δράσης Θόδωρος Σκυλακάκης ανάρτησε στο Facebook το τραγούδι της «Tonight», με την πίστη πως «τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα»
Ασκούμενη δικηγόρος, φαν του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» και του Καβάφη
Για να περάσει καλά η κοσμαγάπητη, όπως μαρτυρά τουλάχιστον η αποδοχή της μουσικής της, τραγουδοποιός δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από καλή παρέα κι ένα ποτήρι κρασί. Δηλώνει αισιόδοξη, κυκλοθυμική και ειλικρινής, ενώ δεν αποκλείεται να σου ξεδιπλώσει και το αγχώδες του χαρακτήρα της αν την πετύχεις στην πρωινή εργασία της, στο δικηγορικό γραφείο όπου κάνει την πρακτική της άσκηση. Επιστρέφει συχνά πυκνά στην ποίηση του Καβάφη, λατρεύει τις βόλτες με τον σκύλο της, ενώ εκ των ων ουκ άνευ ιεροτελεστία στην καθημερινή ρουτίνα της είναι μια επίσκεψη στο site εκλεκτικής αποδελτίωσης της επικαιρότητας αθηΝΕΑ (www.a8inea.gr) που έχει δημιουργήσει η μεγαλύτερη αδελφή της Μαριάννα.
Το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ της Ειρήνης Σκυλακάκη με δώδεκα τραγούδια σε μουσική
και στίχους της ίδιας, υπό τον τίτλο «Before Dawn», κυκλοφόρησε από την Cobalt Music
Στο σχολείο συνήθιζε να παίζει βόλεϊ, σήμερα, απογαλακτισμένη πια από την πατρογονική οικία, θέτει ως προσωπικό fitness resolution το ξεκίνημα μαθημάτων γιόγκα. Στην πιάτσα, μπορεί να ακούσεις να την αποκαλούν Μόνικα, αλλά με σωστή αγγλική προφορά, όμως αυτά είναι μάλλον αταίριαστα για το μειλίχιο προφίλ της. Την ίντριγκα προτιμά αντί να τη ζει, επιδιώκοντάς την ή απωθώντας την, να την παρακολουθεί στην αγαπημένη της τηλεοπτική σειρά «House of Cards».
