Νικόλας Στράγκας: Ο Ελληνας σταρ-patissier της δανέζικης TV

Το πρώτο πράγμα που γλιστρά από τη γλώσσα του πριν ακόμη σου πει «χαίρω πολύ» είναι πως ανήκει στο κατατρεγμένο, ταλαιπωρημένο, θαλασσοδαρμένο υβρίδιο του «σεξουαλικού μετανάστη». Σε ρωτάει αν η συνέντευξη θα περιλαμβάνει ερωτήσεις σεξουαλικού περιεχομένου και προλαβαίνει να αυτοπροσδιοριστεί ως η πιο σέξι ανδρική παρουσία στη δανέζικη τηλεόραση. Ακούγεται πολύ αυθόρμητος, θερμός και άμεσος για να έχει ενσωματωθεί πλήρως στον παγωμένο, νηφάλιο, αυστηρώς ταξινομημένο σκανδιναβικό Βορρά. Κι όμως, ο Νικόλας Στράγκας τα έχει καταφέρει περίφημα. Το μικρό ζαχαροπλαστείο του στο κέντρο της Κοπεγχάγης, η ολόδική του «μπουτίκ επιδορπίων», έχει πλέον μια θέση στην καρδιά, αλλά κυρίως στον ουρανίσκο των Δανών. Επιπλέον, ο Κορυδαλλιώτης patissier εμφανίζεται δις εβδομαδιαίως στην πρωινή εκπομπή του TV2 και απλώς βλέπει τις γυναίκες να λιώνουν, όπως λέει, σε κάθε εμφάνισή του, ακριβώς δηλαδή όπως το φρέσκο βούτυρο κάτω από τα εκτυφλωτικά φώτα των τηλεοπτικών στούντιο.

«Γεννήθηκα στο Πασαλιμάνι, αλλά μεγάλωσα στον Κορυδαλλό. Μέχρι το 2001 δούλευα στην αλυσίδα ξενοδοχείων “Hilton” στη Ρόδο. Μέσω αυτής της δουλειάς κατάφερα να φύγω στο εξωτερικό. Ηθελα να δω, να μάθω, να δοκιμαστώ. Δούλεψα κάποια χρόνια στη Σκωτία, ώσπου έφυγα για τη Δανία. Ερωτεύτηκα και έμεινα εδώ», συμπυκνώνει σε λίγες προτάσεις την ιστορία της ζωής του. Και στη δική του περίπτωση η ενασχόληση με τη γαστρονομία φαίνεται πως έχει τις ρίζες της βαθιά στις παιδικές αναμνήσεις του. Αλλωστε μέχρι και σήμερα θεωρεί αξεπέραστο το κέικ πορτοκάλι της μητέρας του, στο οποίο βιαζόταν να βουτήξει με λαιμαργία τα δάχτυλά του πριν ακόμη ψηθεί. Πού τον έχανες, πού τον έβρισκες, όλο και πέριξ της κουζίνας θα κινούνταν. Στη Δανία, εκτός από τον έρωτα στο πρόσωπο της μετέπειτα συζύγου του Λότε, με την οποία έχουν αποκτήσει την οχτάχρονη σήμερα Σοφία και τον ενάμισι έτους Μάρλεϊ (από τον Μπομπ Μάρλεϊ, όπως λέει), βρήκε και μια δουλειά στην οποία, όπως έδειξε η εξέλιξη των πραγμάτων, θα μεγαλουργούσε. Δούλεψε για επτά χρόνια ως patissier στο ιταλικό εστιατόριο «Era Ora» και το 2011 ένα από τα γλυκά του βραβεύτηκε από τοπικό γαστρονομικό οδηγό. Πώς ένας μετανάστης σε μια χώρα η νοοτροπία της οποίας πόρρω απέχει από την ελληνική έφτασε να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση;

Σοκολάτες, φράουλες, μακαρόν, μπανόφι  και τιραμισού πρωταγωνιστούν στην «μπουτίκ επιδορπίων» που διατηρεί στο κέντρο της Κοπεγχάγης

«Πολύ απλά», λέει γελώντας. «Εδώ δεν χρειάζεσαι εκατοντάδες χαρτιά, σφραγίδες και εγκρίσεις για να ανοίξεις τη δική σου επιχείρηση. Η λογική είναι πολύ πιο απλή από εκείνη της Ελλάδας». Επισημαίνει μάλιστα πως είναι διαφορετικός και ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι σεφ και οι ζαχαροπλάστες. Χρησιμοποιεί με έμφαση τη λέξη «σεβασμός». Αλλωστε κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι τα τελευταία χρόνια η new nordic cuisine, όπως ονομάστηκε η αναγέννηση της γαστρονομίας των σκανδιναβικών χωρών, είναι το Αγιο Δισκοπότηρο για τους όπου γης foodies.
Τι δηλαδή; Ολα είναι τέλεια στην Κοπεγχάγη; Ο Νικόλας βάζει τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση. «Ο καιρός είναι δύσκολος. Είναι ίσως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για κάποιον Ελληνα. Συνηθίζεται δύσκολα. Από την άλλη, οι Δανοί είναι πιο κρύοι, πιο επιφυλακτικοί από εμάς όταν γνωρίζουν κάποιον. Φυλάνε τα νώτα τους. Αλλά δεν είναι δύσκολο να τους κερδίσεις. Το μεγάλο μου όνειρο, πάντως, είναι να ζω οκτώ μήνες εδώ και τέσσερις μήνες στην Ελλάδα».
Μολονότι πολυάσχολος -το αντιλαμβάνεσαι από το πλήθος των τηλεφωνημάτων που πρέπει να του κάνεις για να τον βρεις σχετικά χαλαρό και αποσυμφορημένο από δουλειά-, επιστρέφει στα πάτρια εδάφη τουλάχιστον τέσσερις φορές τον χρόνο, κάνοντας το δικό του scouting για νέες γεύσεις που αξίζεις να δοκιμάσεις - επιμένει λόγου χάρη ότι τον καλύτερο καφέ στον κόσμο τον έχει δοκιμάσει σε μαγαζί της πλατείας Αγίας Ειρήνης.



Πάθος, αγάπη και φιλοδοξία είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας του Νικόλα Στράγκα, καθώς και η επιμονή του στα οργανικά ποιοτικά υλικά: «Πρόσφατα ακύρωσα τη συμμετοχή μου σε εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης γιατί μου είπαν ότι χορηγός ήταν μια μαργαρίνη την οποία θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω. Δεν είχε νόημα να το κάνω, γιατί το άλφα και το ωμέγα για μένα είναι το υλικό με το οποίο δουλεύω»

Για τον Νικόλα Στράγκα, ο οποίος φημίζεται για τα μακαρόν του, η ζαχαροπλαστική δεν είναι βιοπορισμός ή επάγγελμα. Είναι, όπως μου λέει, πάθος, αγάπη και φιλοδοξία. «Ολες οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιώ είναι αυστηρά οργανικές. Νομίζω ότι εκείνο που πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα να έχεις στη δουλειά σου είναι ήθος και αξίες. Πριν από λίγες μέρες ακύρωσα τη συμμετοχή μου σε εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης γιατί μου είπαν ότι χορηγός της ήταν μια μαργαρίνη την οποία θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω. Δεν είχε νόημα να το κάνω, γιατί το άλφα και το ωμέγα για μένα είναι το υλικό με το οποίο δουλεύω». Ισως αυτή του η αφοσίωση είναι που τον έκανε τελικά να ξεχωρίσει και να αγαπηθεί από τους Δανούς, αλλά και το γεγονός ότι πάλεψε να καταλάβει και να ενσωματώσει τη ζαχαροπλαστική του στις συνήθειές τους. Το καταλαβαίνω όταν τον ρωτάω αν στις προθήκες του καταστήματός του θα βρει κανείς ελληνικά γλυκά και εισπράττω ένα σχεδόν κατηγορηματικό όχι. «Οι συνήθειες εδώ είναι πολύ διαφορετικές. Δεν μπορείς να έρθεις και να σερβίρεις κάτι άγνωστο και ξένο. Προσαρμόζεσαι στην κουλτούρα της χώρας και βαδίζεις ανάλογα». Αλλωστε, είπαμε, η γαστρονομία είναι τόσο στο αίμα το δικό του όσο και της οικογένειάς του. Γεγονός που αποδεικνύεται από το ότι και ο αδελφός του ασχολείται με την εστίαση, διαθέτοντας δύο εστιατόρια στην Κίνα. Για τους αδελφούς Στράγκα η ευζωία είναι καταφανώς μια οικουμενική υπόθεση, χωρίς σύνορα, γλώσσες και στεγανά.



«Oι Δανοί είναι πιο κρύοι από εμάς όταν γνωρίζουν κάποιον. Φυλάνε τα νώτα τους. Αλλά δεν είναι δύσκολο να τους κερδίσεις», λέει ο Νικόλας που απέδειξε πως τους γλύκανε και με το παραπάνω