Μαθαίνοντας σκοποβολή στον Ασπρόπυργο

Δίπλα στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου, σε ένα πλήρως βιομηχανικό τοπίο, βρίσκεται το κλειστό σκοπευτήριο του Αθλητικού Σκοπευτικού Ομίλου Ελίτ.

Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς μπαίνοντας στο κτίριο, που εξωτερικά μοιάζει με τεράστια αποθήκη, βρίσκεται μπροστά σε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις. Πίσω από αλεξίσφαιρα τζάμια, αθλητές συγκεντρώνονται και πυροβολούν στόχους με περίστροφο, ενώ από την άλλη πλευρά κάποιοι απολαμβάνουν τον καφέ τους, κοιτώντας τους.

Ο Δημήτρης Χατζηνικολαΐδης, εμπνευστής της προσπάθειας, αναλαμβάνει την ξενάγησή μας. «Είμαι αστυνομικός εν ενεργεία, υπηρέτησα σε ειδικές υπηρεσίες και έκανα και μία σειρά εκπαιδεύσεων στο εξωτερικό. Βλέποντας τα σκοπευτήρια εκεί, έγινε όνειρό μου η δημιουργία ενός αντίστοιχου στην Ελλάδα» αναφέρει.

Για να τα καταφέρει δημιούργησε αρχικά τον όμιλο το 2012, αφού πρώτα εργάστηκε στις ελεύθερες ώρες του σε άλλους ομίλους, για να μάθει τα μυστικά της δουλειάς. Σειρά πήρε μετά η εύρεση της κατάλληλης τοποθεσίας. «Ο χώρος έπρεπε αναγκαστικά να βρίσκεται εκτός πόλης λόγω ηχορρύπανσης. Τελικά καταλήξαμε εδώ, γιατί είναι εύκολα προσβάσιμος από την Αθήνα, και σταδιακά φτιάξαμε το σκοπευτήριο».

Επιθυμία τους, εξηγεί, ήταν εξ αρχής να γίνει μία πολύ σοβαρή προσπάθεια χωρίς ελλείψεις. Έτσι, ο επισκέπτης βρίσκει 15 θυρίδες σκοποβολής, ξεκάθαρα διαχωρισμένες μεταξύ τους, με τον προσωπικό τους εξαερισμό και με ατομική οθόνη για να κοιτά τον στόχο που βρίσκεται σε απόσταση 25 μέτρων: «Σε ένα ανοιχτό σκοπευτήριο για παράδειγμα πρέπει να χρησιμοποιείς κιάλια για να δεις που καταλήγουν οι βολές σου. Εδώ έχεις όλες τις απαιτούμενες ανέσεις. Επιπλέον υπάρχουν παροχές όπως αποδυτήρια, μπάνια με ντουζιέρες, αίθουσα σεμιναρίων και ιατρείο».



Όποιος θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα, επισκέπτεται το χώρο, κάνει την απαιτούμενη εγγραφή και αποκτά, συμπληρώνοντας τα κατάλληλα έντυπα, δελτίο αθλητή. Μόλις βγάλει και τη σκοπευτική ταυτότητα, ξεκινά η εκπαίδευση: σε συνεργασία με τον εκπαιδευτή επιλέγει τη διάμετρο της σφαίρας, μαθαίνει πώς να κρατά σωστά το όπλο του, καθώς και τη στάση του σώματος και την αναπνοή του. Έπειτα ξεκινούν οι βολές σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο και ασφαλές περιβάλλον: «Ο εκπαιδευτής συνεχίζει να σε επιβλέπει μέχρι να αποφασίσει ότι είσαι έτοιμος για να εξασκηθείς μόνος σου».



Το συχνότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι στην αρχή των μαθημάτων είναι ο φόβος από την ανάκρουση του όπλου. Γρήγορα όμως το ξεπερνούν. Εκεί που οι εκπαιδευτές είναι απόλυτα αυστηροί, είναι όταν κάποιος θέλει να εγγραφεί, όχι επειδή ενδιαφέρεται για το αθλητικό κομμάτι, αλλά γιατί θέλει να αποκτήσει το δικό του όπλο. «Αν διαπιστώσουμε ότι κάποιον δεν τον ενδιαφέρει η σκοποβολή ως άθληση, απλά δεν συνεργαζόμαστε μαζί του», ξεκαθαρίζει με απόλυτα σοβαρό ύφος ο Δημήτρης.



Η νόμιμη ηλικία για να αρχίσει κανείς μαθήματα είναι τα 12 χρόνια. Το παιδί πηγαίνει με τους γονείς του στον όμιλο και κάνει την εγγραφή. Οι νεώτεροι όμως που ξεκινούν το άθλημα είναι συνήθως 15 με 16 χρονών. Στον αντίποδα, ο μεγαλύτερος ηλιακά εγγεγραμμένος είναι 75 ετών, ενώ φυσικά δεν λείπουν και οι γυναίκες.

  «Οι περισσότερες που ξεκινούν τη σκοποβολή είναι σύζυγοι σκοπευτών και αρχικά το κάνουν από περιέργεια. Αυτή τη στιγμή αποτελούν περίπου το 15% των σκοπευτών μας και το ποσοστό τους ανεβαίνει σταθερά», εξηγεί.



Όσο για τη συμβουλή που θα έδινε σε όσους σκέπτονται να δώσουν μια ευκαιρία στο άθλημα; «Αυτό που απαντώ σε όσους με ρωτούν, είναι να επισκεφθούν ένα σύλλογο και να μην δώσουν σημασία στις φήμες ανθρώπων άσχετων με το χώρο. Δεν κάνουμε σκοποβολή για να πάρουμε πιστόλι, δεν είμαστε καουμπόηδες» τονίζει και καταλήγει: «Ενδιαφερόμαστε για το αθλητικό κομμάτι, με γνώση και υπευθυνότητα».