Αμαλία Αρσένη: «Από μικρή ήμουν στο στόχαστρο των ΜΜΕ»

Αποφάσισε να γίνει ηθοποιός μόλις στα επτά της χρόνια. Η μητέρα της τής μιλούσε για τη γιαγιά της, ενώ στο σπίτι υπήρχαν μόνιμες κουβέντες γύρω από την τέχνη. «Οι γονείς μου είναι εξαιρετικά προοδευτικοί άνθρωποι και επομένως ήθελαν να κάνω πάντα αυτό που επιθυμούσα και με ευχαριστούσε. Η απόφαση να γίνω ηθοποιός όχι μόνο δεν προκάλεσε αντιδράσεις, αντιθέτως τους έκανε να χαρούν».

Τελειώνοντας το σχολείο, η Αμαλία Αρσένη έφυγε κατευθείαν για την Αμερική προκειμένου να σπουδάσει Θέατρο και Επικοινωνία στη Νέα Υόρκη. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όμως, ο εξαιρετικά λαμπερός κόσμος του θεάματος ήταν πολύ επίπλαστος για να τη συγκινήσει. Ηθελε να παίξει θέατρο και επιθυμούσε να ανέβει στο σανίδι στη χώρα της. Το θεατρικό ντεμπούτο της έγινε τελικά με ένα έργο που έμελλε να αποτελέσει θέμα συζήτησης, καθώς για τις ανάγκες του ρόλου έπρεπε να εμφανίζεται μπροστά στον θεατή γυμνή. «Το γυμνό στο θέατρο έχει άλλη υφή, άλλον σκοπό και εξυπηρετεί άλλες καταστάσεις», εξηγεί με μια υποψία διαμαρτυρίας στον τόνο της φωνής της. «Υποδυόμουν ένα κορίτσι με πνευματικά και νοητικά προβλήματα που ζει δύσκολα και πέφτει θύμα βιασμού. Οταν τα νοήματα είναι τόσο σκληρά και απάνθρωπα ποιος μπορεί να παρεξηγήσει ένα γυμνό;» καταλήγει. Βρίσκεται στον χώρο ήδη τέσσερα χρόνια και ενώ έχει αποδείξει την αξία της στον επαγγελματικό της περίγυρο, κάποιοι εξακολουθούν να τη ρωτούν αν το επώνυμό της τής άνοιξε πόρτες. «Δεν μπορώ να πω εάν ένα επώνυμο από μόνο του είναι ικανό να ανοίξει ή να κλείσει πόρτες. Νομίζω ότι μπορεί να δημιουργεί μια πρώτη αίσθηση, από κει και πέρα όμως μετράει το τι έχεις να καταθέσεις ο ίδιος ως καλλιτέχνης στον χώρο», διευκρινίζει.

«Δεν μπορώ να πω εάν ένα επώνυμο από μόνο του είναι ικανό να ανοίξει ή να κλείσει πόρτες. Νομίζω ότι μπορεί να δημιουργεί μια πρώτη αίσθηση, από κει και πέρα όμως μετράει το τι έχεις να καταθέσεις ο ίδιος ως καλλιτέχνης στον χώρο»

Η Λούκα Κατσέλη και ο Γεράσιμος Αρσένης με την κόρη τους

Οι γονείς της εξακολουθούν να δίνουν το «παρών» σε όλες της τις πρεμιέρες και να μπαίνουν στη διαδικασία της κριτικής. «Θα ανταλλάξουμε απόψεις για το έργο και τον τρόπο παιξίματος. Είμαστε μια οικογένεια που συζητάμε ανοιχτά τα πάντα. Αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές. Οταν οι γονείς μου είχαν υπουργικά πόστα τούς μετέφερα κι εγώ την άποψη των νέων, τη ματιά μιας άλλης γενιάς, την οποία άκουγαν μάλιστα με μεγάλη προσοχή», θυμάται.
Αγαπά το θέατρο και παρόλο που η τηλεόραση δεν είναι μέσα στα άμεσα σχέδιά της δεν θα απέκλειε μια καλή πρόταση. «Κάνω αυτή τη δουλειά από αγάπη και για τον πυρήνα της και όχι γιατί μου αρέσει η υπερέκθεση και η προβολή. Θα έλεγα “ναι” σε μια τηλεοπτική δουλειά μόνο εάν ήταν εντός της λογικής μου. Η στάση “τηλεόραση για την τηλεόραση” δεν με αφορά», τονίζει. Οπως δεν την αφορά και η έκθεσή της στα περιοδικά. «Λόγω των γονιών μου έχω ζήσει το κυνήγι του Τύπου από μικρή. Νομίζω ότι σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει μέτρο, με αποτέλεσμα να σχολιάζονται πράγματα που δεν πρέπει. Από μικρό κορίτσι ήμουν στο στόχαστρο των ΜΜΕ, κάτι που είναι λογικό αν λάβει κανείς υπόψη του την οικογένεια από την οποία προέρχομαι, τους γονείς που έχω. Σήμερα, αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι η δημοσιότητα δεν είναι το κύριο μέλημά μου. Δεν διεκδικώ ούτε συνεντεύξεις, ούτε εξώφυλλα», δηλώνει η Αμαλία Αρσένη.

Της αρέσει που μεγαλύτεροι ηλικιακά από την ίδια συνάδελφοί της έχουν να θυμηθούν μόνον ωραίες στιγμές από τη γιαγιά της, την οποία πολύς κόσμος κατατάσσει στην κατηγορία των μύθων του θεάτρου. «Η λέξη “μύθος” μου φαντάζει πολύ βαρύγδουπη», λέει και συνεχίζει: «Δυστυχώς τη θυμάμαι πολύ λίγο, αφού όταν πέθανε ήμουν μικρή. Είδα ταινίες της όμως, τη μελέτησα και άκουσα αφηγήσεις. Η Αλέκα Κατσέλη υπήρξε μια εξαιρετική ηθοποιός, μια σπουδαία γυναίκα, μια αληθινή κυρία, η οποία διένυσε τη μακρά καριέρα της διαθέτοντας το ήθος των παλιών», καταλήγει.

Στο πλευρό του Πέτρου Φιλιππίδη

Η Αμαλία Αρσένη εκτός από το θέατρο ασχολείται ερασιτεχνικά με τον χορό και το τραγούδι. «Είναι κομμάτια της δουλειάς μου και επομένως τα μελετώ. Αφενός μου αρέσουν και αφετέρου θέλω να βελτιωθώ», αποκαλύπτει. Οπως επίσης αποκαλύπτει ότι μέσω του χορού γνώρισε και την Ελπίδα Νίνου, η οποία και τη σύστησε στον σύζυγό της Πέτρο Φιλιππίδη. Η συζήτηση για να πάρει μέρος στην παράσταση «Φον Δημητράκης», η οποία σημειώνει δεύτερη χρονιά επιτυχίας, ξεκίνησε την περασμένη άνοιξη. «Μπήκα σε μια θεατρική δουλειά η οποία θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα θεάματα του περσινού χειμώνα και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Ο “Φον Δημητράκης” είναι ένα έργο-σταθμός από πολλές απόψεις: σεναρίου, καστ, σκηνοθεσίας. Θεωρώ ευτυχή συγκυρία τη συνεργασία μου με τον Πέτρο Φιλιππίδη, ο οποίος συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους σύγχρονους ηθοποιούς συνδυάζοντας το πηγαίο ταλέντο με τη γνώση που προσφέρει στους νέους. Ο ίδιος είναι εξαιρετικά γενναιόδωρος με τις νεότερες γενιές ηθοποιών», επισημαίνει.


Με τον Πέτρο Φιλιππίδη στη θεατρική παράσταση «Φον Δημητράκης»

Η Αμαλία Αρσένη περιδιαβαίνει τα δύσκολα μονοπάτια της τέχνης με αργά και σταθερά βήματα απολαμβάνοντας τη διαδρομή. Δεν έχει ηθοποιούς-πρότυπα, έχει μόνο συναδέλφους με τους οποίους θα ήθελε κάποτε να συνεργαστεί. «Αν με ρωτήσεις ποιο είναι το όνειρό μου, μάλλον θα σε εκπλήξω», λέει χαριτολογώντας, για να προσθέσει: «Θα ήθελα να παίξω κάποτε στα λεγόμενα κλασικά έργα».