Κώστας Αποστολάκης:Αρσενικό παλιάς κοπής

Ο Κώστας Αποστολάκης δεν έχει παράπονα από τη ζωή του. Θεωρεί ότι «θα σπείρεις ό,τι θέρισες», δεν είναι μοιρολάτρης. Πιστεύει επίσης στη δουλειά, τη σκληρή δουλειά. Αφορμή της κουβέντας μας στάθηκε η παράσταση των Παναγιώτη Καποδίστρια και Αργύρη Γιαμάλογλου «Δεν θα με τρελάνεις εσύ.. εμένα!». «Να γράψετε τα ονόματα όλων των συναδέλφων», μου ζητάει και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν το παίζει ντίβα. «Κάνω έναν βλάχο από το χωριό σε αυτή την παράσταση. Τον χειμώνα έκανα τον Ισπανό, στο “Ψύλλοι στ’ αυτιά”. Παίζω με τις προφορές και τις προσφορές. Είμαι ένας ηθοποιός-κασκαντέρ. Οποιος έχει έναν δύσκολο και περίεργο ρόλο τον δίνει σε μένα. Η παράσταση θυμίζει παλιά ελληνική ταινία. Ναι, για την απιστία μιλάει αλλά έχει ηθικό δίδαγμα. Να βρεις μια γυναίκα σύντροφο που θα σε ηρεμήσει και να μην πιστεύεις ότι η ευτυχία είναι στις περιπέτειες», συνεχίζει.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό που δούλευε επτά συνεχόμενες μέρες τη χειμερινή σεζόν να συνεχίζει, χωρίς διάλειμμα, τις παραστάσεις και το καλοκαίρι; «Πλέον δεν μπορείς να αφήνεις δουλειές εύκολα. Εκτός και αν σε υποβιβάζουν ως ηθοποιό. Μάλλον έχω πάθει υπερκόπωση, αλλά δεν θέλω να το παραδεχτώ, αποφεύγω να πάω σε γιατρό. Χαίρομαι που έπαιζα σε μια εισπρακτική επιτυχία τον χειμώνα και χαίρομαι πραγματικά που γελάει ο κόσμος όταν έρχεται στο θέατρο. Εχω να σου πω ότι 26 Αυγούστου ξεκινάω γυρίσματα για μια ταινία του Στράτου Μαρκίδη, θα παίξω στους "Γαμπρούς της Ευτυχίας" με τη Χρύσα Ρώπα, ενώ στα μέσα Σεπτέμβρη ξεκινάμε τα γυρίσματα του σίριαλ του Γιώργου Καπουτζίδη. Φυσικά και μόνο θα κοιμάμαι στις δεκαήμερες διακοπές μου. Θα πέσω σε χειμερία νάρκη», παραδέχεται. 

Αν του πεις ότι διαβάζεις συνεχώς το όνομά του για θέματα που σχετίζονται με την προσωπική του ζωή, θα σου πει τα εξής: «Είμαι 45 χρόνων. Δεν έχω καμία σχέση με το lifestyle και δεν ξέρω γιατί γίνεται τόσος ντόρος με την προσωπική μου ζωή. Δεν πιστεύω ότι αφορά κανέναν. Τι θα πει πουλάει; Αυτοί που ασχολούνται με τις προσωπικές ζωές πιστεύουν ότι οι ζωές των άλλων είναι πιο ενδιαφέρουσες από τις δικές τους. Ξέρεις ότι αποφοίτησα το ’90 από τη σχολή, δουλεύω από το ’93 και οι δημοσιογράφοι ασχολούνται μαζί μου τα τελευταία χρόνια; Αν και οφείλω να προσθέσω ότι μου έχουν φερθεί καλά. Πριν από πέντε χρόνια κανένας δεν ασχολούνταν με το όνομά μου. Τριάντα δευτερόλεπτα συμμετοχής σε μια διαφήμιση της Nova το 2005, όπου έκανα έναν Κρητικό, στάθηκαν αρκετά για να αρχίσει να χτυπάει το τηλέφωνό μου ασταμάτητα. Ολοι οι φτασμένοι πρωταγωνιστές με ζητούσαν στον θίασό τους.

«Δούλευα dj σε μια μεγάλη ντίσκο, την “Doomsday” στη Βουλιαγμένης 272, το ’88. Ημουν 18 ετών και ερχόντουσαν τα Λύκεια για σχολικούς χορούς», λέει στο «thema people» ο Κώστας Αποστολάκης

Ο Αθερίδης, η Ράντου, ο Μπέζος, ο Φιλιππίδης... Εγώ είχα πίσω μου 14 έργα ρεπερτορίου εν τω μεταξύ. Μπορεί να φαίνεται άδικο αλλά δεν είναι. Καλλιεργήθηκα μέσα από τα έργα ρεπερτορίου σε θέατρα των 80 και 100 ατόμων. Ετσι έπλασα τον εαυτό μου θεατρικά. Εκανα υπομονή και -χωρίς έπαρση- πιστεύω ότι λαμβάνω τα οφειλόμενα. Δεν είναι τίποτα θέμα τύχης». Και πώς έβγαζε τα προς το ζην πριν από την επιτυχία των μεγάλων θεατρικών σκηνών; «Ζούσα 25 χρόνια στη νύχτα. Αλλά τη σταμάτησα μπας και βρω λίγο χρόνο για μένα. Τι να πρωτοθυμηθώ; Δούλευα dj σε μια μεγάλη ντίσκο, την “Doomsday” στη Βουλιαγμένης 272, το ’88. Ημουν 18 ετών και ερχόντουσαν τα Λύκεια για σχολικούς χορούς. Πολλές εμπειρίες. Μετά άνοιξα το “OK”.

Με ζούσε η νύχτα. Ξέρεις ότι οι περισσότερες δουλειές δεν κλείνονται στα γραφεία παραγωγής αλλά στα μπαρ; Στο “Zazzium” γνώρισα τον σκηνοθέτη Δημήτρη Αρβανίτη κι έτσι πήρα τον ρόλο στη “Ζωή της άλλης”. Είναι μποέμ η ζωή τη νύχτα. Αλλά και σκληρό το ότι μετά από διπλές παραστάσεις τα Σαββατοκύριακα να πρέπει να δουλεύεις μέχρι τα ξημερώματα στο μπαρ. Σήμερα πίνω το ποτάκι μου κάθε βράδυ κι έτσι παίρνω μια τζουρίτσα από την παλιά ζωή μου». Μου μαρτυρά ότι είναι καλά: «Ψυχολογικά και επαγγελματικά είμαι στα καλύτερά μου. Περνάω μια έντονη δημιουργική περίοδο. Εζησα και την αποτυχία. Δεν είμαι όμως 22 χρόνων να αρχίσω να τρελαίνομαι από τη δόξα.

Εζησα και την πλέμπα και τώρα είμαι cool. Ξέρεις τι έμαθα; Οτι τα πάντα είναι θέμα χημείας και στη δουλειά. Ιστορία γράφουν οι παρέες και όσο κι αν κοροϊδεύουμε, αυτό το τετριμμένο “περνάμε καλά στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει” έχει βάση. Η Δήμητρα Παπαδοπούλου επιλέγει συνεργάτες σύμφωνα με το πόσο καλά περνούν στα καμαρίνια και δεν έχει αποτύχει ποτέ».

Γιατί ένιωσε ότι έπρεπε να υπερασπιστεί την Πηνελόπη Πλάκα, τη συμπρωταγωνίστριά του και φερόμενη ως σύντροφό του, στα τηλεοπτικά πλατό του «Happy Day»; «Κοίτα, δεν έχει να κάνει με την Πηνελόπη. Εχει να κάνει με το αν είσαι ευγενής ή αγενής. Τη Σταματίνα Τσιμτσιλή τη σέβομαι και την εκτιμώ. Στο πάνελ όμως έπεσε μια κουβέντα όταν ήταν καλεσμένη η Πηνελόπη χωρίς τακτ. Είμαι παλιάς κοπής άντρας. Είμαι και Τοξότης. Με τρελαίνει το άδικο. Οι καλεσμένοι που πηγαίνουν στις εκπομπές δεν πληρώνονται. Αυτοί που κάνουν τις ερωτήσεις όμως πληρώνονται. Ας έχουν τακτ», ξεκαθαρίζει.

Πόσο πιο δυνατός μπορεί να βγει ένας άνθρωπος από ένα πρόσφατο διαζύγιο; «Δεν θα ήθελα να το σχολιάσω αυτό. Δεν θέλω να το απαντήσω. Θέλω να σου πω ότι ανυπομονώ να δω την κόρη μου, την Αγάπη-Ιουλία. Μου δίνει δύναμη». 

Του λες ότι σου δίνει την αίσθηση ενός λαϊκού παιδιού και σου απαντά: «100%. Μεγάλωσα ανάμεσα σε Κρήτη και Αθήνα. Δούλευα από μικρός με τον πατέρα μου. Ο άνθρωπος είχε ένα πράσινο τρίκυκλο και έκανε μεταφορές. Εβγαλε και φορτηγάκι αργότερα».