Λυκούργος Τσάκωνας:«Οταν κρεμάσω τα παπούτσια μου θα γίνω αγρότης»

«Ισχύει τελικά αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός: μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες. Πράγματα που δεν μπορούσα να εκτιμήσω ως παιδί τα ανακάλυψα και τα εκτίμησα τώρα. Οταν κρεμάσω τα αθλητικά μου παπούτσια και εγκαταλείψω τον πρωταθλητισμό, θέλω να επιστρέψω στο χωριό μου και να ασχοληθώ με τη γη. Να καλλιεργώ ελιές, πορτοκάλια και ζαρζαβατικά».

«Η διοργάνωση είναι μεγάλη, αλλά δεν αγχώνομαι αφού για τους συγκεκριμένους αγώνες προετοιμαζόμουν όλο τον χειμώνα», εξηγεί από την αρχή κιόλας της κουβέντας μας και συνεχίζει: «Δεν έχω στρες. Ποτέ δεν αγχώνομαι για τους αγώνες εφόσον είμαι καλά προετοιμασμένος. Οταν βρίσκομαι στη γραμμή εκκίνησης, σφίγγω απλώς τα δόντια, παίρνω βαθιές ανάσες και ονειρεύομαι το βάθρο και την ελληνική σημαία να κυματίζει ψηλά». Ο Λυκούργος Τσάκωνας είναι ένας αθλητής υψηλών αξιώσεων -και επιδόσεων- που διαθέτει ολόκληρη συλλογή από μετάλλια: «Η αλήθεια είναι ότι έχω κατακτήσει αρκετούς τίτλους μέχρι τώρα. Το 2010 ήμουν δεύτερος στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ανδρών, ενώ έναν χρόνο αργότερα κατέκτησα την πρωτιά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα νέων. Το 2013 διεκδίκησα και κατέκτησα το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες. Δεν μιλάμε βέβαια για τους πανελλήνιους τίτλους, τους οποίους θεωρώ δεδομένους».

Ο ταλαντούχος σπρίντερ προπονείται πρωί- απόγευμα. Ολόκληρη η ζωή του, όπως λέει, περιστρέφεται γύρω από τον αθλητισμό. «Ο πρωταθλητής είναι μαχητής πρώτης γραμμής και επομένως είναι αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει. Δεν ξενυχτάω, δεν πίνω αλκοόλ και προσέχω ιδιαίτερα τη διατροφή μου ακόμη και στις διακοπές. Κάποιοι όλο αυτό το θεωρούν καταπίεση. Εγώ απλώς θα πω ότι το κάνω γιατί μου αρέσει», λέει με απόλυτα ξεκάθαρο τρόπο. Ο Λυκούργος ζει στους ξενώνες του Ολυμπιακού Σταδίου και οι καλύτεροι φίλοι του είναι οι συναθλητές του: «Πρόκειται για το χωριό των αθλητών με όλα τα καλά και τα κακά που κουβαλάει ο όρος», λέει και προσθέτει: «Οι Ελληνες αθλητές είμαστε επίμονοι, πεισματάρηδες και πολλές φορές ξεπερνάμε τα προβλήματα της έλλειψης υποδομών για να προβάλουμε το μεγαλείο της ψυχής μας. Σε αυτή την γκρίζα εποχή το καλό πρόσωπο της χώρας μας αναδεικνύεται καλώς ή κακώς μόνο μέσα στα στάδια και τα γήπεδα».

Αναφέρει ακόμη πως τον πικραίνει το γεγονός της πολιτικής κοροϊδίας που έχουμε υποστεί χρόνια τώρα καθώς και το ότι το καλύτερο δυναμικό που διαθέτουμε από νέους αναζητά σήμερα μια καλύτερη ζωή εκτός των ελληνικών συνόρων. «Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι χιλιάδες νέοι με δυνατότητες που τους καθιστούν φωτεινά μυαλά παίρνουν τον δρόμο της μεγάλης φυγής και οι πολιτικοί μας κοιτούν το κοινωνικό αυτό φαινόμενο μουδιασμένοι λες και δεν ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει σε αυτό τον τόπο», υποστηρίζει με έντονη πικρία.
Εκτός γηπέδων ο Λυκούργος αγαπά τον κινηματογράφο και όταν έχει ελεύθερο χρόνο προτιμά να τον περνά κουβεντιάζοντας με φίλους.

«Μου αρέσουν οι παρέες που μπορούν να με πάνε ένα βήμα παρακάτω. Που μπορεί να σε εξελίξουν ως άνθρωπο, γι’ αυτό και προτιμώ να μην αναλώνομαι σε άσκοπες κοινωνικές συναναστροφές και να κάνω παρέα με ανθρώπους οι οποίοι διαθέτουν τους ίδιους κώδικες επικοινωνίας με μένα», επισημαίνει. Γι’ αυτό και σπάνια θα δείτε τον Λυκούργο Τσάκωνα να ποζάρει σε χώρο εκτός σταδίου. «Να φανταστείτε, κυκλοφορώ το πρωί με φόρμες και το βράδυ με τζιν και φούτερ», λέει γελώντας και προσθέτει: «Θα σας εκμυστηρευτώ κάτι που ίσως σας φανεί περίεργο: Κοστούμι δεν έχω φορέσει ποτέ στη ζωή μου. Και ίσως ούτε και να θέλω να φορέσω ποτέ».

Μαζεύοντας πορτοκάλια και ελιές

Ο 24χρονος Λυκούργος Τσάκωνας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή Βλαχιώτη Λακωνίας. Σε ηλικία 13 ετών αρχίζει να ασχολείται με τον αθλητισμό προσπαθώντας να ξεφύγει από την οικογενειακή του μοίρα. «Οι γονείς μου ασχολούνται με τις αγροτικές εργασίες. Εχουμε κτήματα με πορτοκάλια και ελιές. Οταν ήμουν μικρός με έβαζαν να μαζεύω ελιές και ομολογώ ότι ήταν μια απασχόληση που μισούσα. Σκεφτόμουν τον μήνα της συγκομιδής πολύ πριν αυτός έρθει», θυμάται. Σήμερα ο Ελληνας σπρίντερ σπουδάζει Μάρκετινγκ και ονειρεύεται όταν κρεμάσει τα αθλητικά του παπούτσια να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του και να ασχοληθεί με εκείνα που ως παιδί μισούσε, δηλαδή τις γεωργικές δουλειές. «Ισχύει τελικά αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός: μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες. Πράγματα που δεν μπορούσα να εκτιμήσω ως παιδί τα ανακάλυψα και τα εκτίμησα τώρα. Οταν κρεμάσω τα αθλητικά μου παπούτσια και εγκαταλείψω τον πρωταθλητισμό, θέλω να επιστρέψω στο χωριό μου και να ασχοληθώ με τη γη.

Να καλλιεργώ ελιές, πορτοκάλια και ζαρζαβατικά. Ζώντας στο στρες της πόλης, ξέχασα πώς μυρίζει το χώμα όταν βρέχει, τι σημαίνει κολατσιό κάτω από το δέντρο, αλλά και τι ευτυχία δίνει ο μόχθος. Θέλω να ζήσω τώρα όλα αυτά την αξία των οποίων υποτιμούσα όταν ήμουν παιδί. Ο πρωταθλητής Λυκούργος Τσάκωνας πρόκειται να γίνει αγρότης», εξομολογείται.
Προς το παρόν ο πρωταθλητής των 200 μέτρων έχει στραμμένη τη ματιά του στις υψηλές επιδόσεις τις οποίες κυνηγά. «Δεν αισθάνομαι δέος όταν σε διπλανούς μου διαδρόμους βρίσκονται παγκόσμιας εμβέλειας αθλητές», διευκρινίζει και εξηγεί: «Αν αισθανθείς φόβο ή δέος καταβάλλεσαι και επομένως δεν έχει κανένα νόημα να τρέξεις.

Είσαι εκ προοιμίου χαμένος. Και εγώ μπαίνω στον αγώνα για να τα δώσω όλα και να κερδίσω». Λέει ότι συγκινείται κάθε φορά που καταφέρνει να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και ακούγεται ο εθνικός ύμνος: «Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που είναι εντελώς αδύνατο να τις περιγράψεις με λόγια. Μια από αυτές είναι και η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι βάζοντας φτερά στα πόδια σου διαφημίζεις με τον καλύτερο τρόπο τη χώρα σου». Οσο για το αν οι γυναίκες γοητεύονται από τους αθλητές; «Ενα καλογυμνασμένο κορμί σαφώς και προκαλεί το ενδιαφέρον του ωραίου φύλου. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί. Τα υπόλοιπα είναι θέμα χημείας», εξομολογείται κλείνοντας την κουβέντα μας.