Εδώ και δεκαετίες η SEPTONA βάζει ελληνική σφραγίδα στην προσωπική περιποίηση και καταγράφει μια εντυπωσιακή αναπτυξιακή πορεία σε διεθνές επίπεδο.
Ελένη Ψυχούλη: Χωρίς συνταγές
Ελένη Ψυχούλη: Χωρίς συνταγές
Εστιάτορας, γαστρονόμος, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, μαμά. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα αποκαλύπτεται...
Αν το ταλέντο είναι θείο δώρο, τότε η Ελένη Ψυχούλη είναι το ευνοημένο παιδί του Θεού. Από τον γλύπτη Τάκη στο Παρίσι, τους νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα, τη μετάφραση, τη μαγειρική, την τηλεόραση, τα εστιατόρια και από τα είδη προικός ως το Ιντερνετ και τη διακόσμηση, η Ελένη ανήκει στις γυναίκες που δεν επαναπαύονται ποτέ.
- Πώς αποφάσισες να ανοίξεις το εστιατόριο «Πιρουνάκι» στον Βόλο; Ηταν το κλείσιμο ενός κύκλου. Δεν μου άρεσε η Αθήνα. Ταυτόχρονα ο γιος μου έγινε 18 ετών και αποφάσισα να φύγω από το σπίτι γιατί έπρεπε να αποκτήσει την ανεξαρτησία του, έπρεπε να πάψουμε να ζούμε μαζί. Ετσι έφυγα και ζω στον Βόλο. Εκεί είναι η βάση μου. Ο θείος μου είχε ένα απίστευτο νεοκλασικό και μου πρότεινε να ανοίξω ένα εστιατόριο μαζί με τα ξαδέλφια μου. Φτιάξαμε, λοιπόν, το «Πιρουνάκι» με φαγητά της σύγχρονης Ελληνίδας μαμάς.
- Η ζωή εκεί είναι πολύ διαφορετική απ’ ό,τι στην Αθήνα; Αλλαξε το lifestyle σου; Στον Βόλο κάνω πιο πολύ «πάρτι». Στην Αθήνα είχα 20 χρόνια να βγω για ποτό. Είχα γίνει στρατιώτης και έβγαινα μόνο σε εστιατόρια για το ρεπορτάζ. Τώρα στον Βόλο μπορεί να πάω σε πέντε μπαρ την ίδια νύχτα και να έχει ξημερώσει. Αυτό είχα να το ζήσω πολλά χρόνια. Εκεί η διασκέδαση είναι εύκολη, είναι όλα δίπλα, δεν μετακινείσαι, βρίσκεσαι με τους φίλους σου. Στον Βόλο γλεντάω, στην Αθήνα όχι. Γενικά, όμως, αναθεωρώ τη ζωή μου κάθε μέρα. Ζω την πραγματικότητα, αλλά σκέφτομαι αυτά που θα κάνω μελλοντικά. Την επόμενη καριέρα, το επόμενο ταξίδι. Κάτι κυνηγάω που δεν ήρθε ακόμη. Μόλις κατακτήσω τον στόχο μου, πάω στον επόμενο. Και στον Βόρειο Πόλο, αν είναι, θα πάω. Δεν έχω πρόβλημα. Αισθάνομαι άνθρωπος χωρίς ρίζες. Μετά την οικονομική κρίση λατρεύω την Ελλάδα. Είχα την επιλογή να φύγω, αλλά δεν το έκανα από πείσμα. Πιστεύω ότι έρχονται καλύτερες μέρες στη χώρα μας. Ηθελα να ζήσω στο Μαρόκο, αλλά όταν άκουσα ότι όλοι φεύγουν και πάνε να ζήσουν κάπου αλλού είπα: «Ελένη, θα κάτσεις, θα δουλέψεις, θα χτίσουμε μια καινούρια Ελλάδα και θα έρθουν καλύτερες μέρες».
- Πώς αποφάσισες να ανοίξεις το εστιατόριο «Πιρουνάκι» στον Βόλο; Ηταν το κλείσιμο ενός κύκλου. Δεν μου άρεσε η Αθήνα. Ταυτόχρονα ο γιος μου έγινε 18 ετών και αποφάσισα να φύγω από το σπίτι γιατί έπρεπε να αποκτήσει την ανεξαρτησία του, έπρεπε να πάψουμε να ζούμε μαζί. Ετσι έφυγα και ζω στον Βόλο. Εκεί είναι η βάση μου. Ο θείος μου είχε ένα απίστευτο νεοκλασικό και μου πρότεινε να ανοίξω ένα εστιατόριο μαζί με τα ξαδέλφια μου. Φτιάξαμε, λοιπόν, το «Πιρουνάκι» με φαγητά της σύγχρονης Ελληνίδας μαμάς.
- Η ζωή εκεί είναι πολύ διαφορετική απ’ ό,τι στην Αθήνα; Αλλαξε το lifestyle σου; Στον Βόλο κάνω πιο πολύ «πάρτι». Στην Αθήνα είχα 20 χρόνια να βγω για ποτό. Είχα γίνει στρατιώτης και έβγαινα μόνο σε εστιατόρια για το ρεπορτάζ. Τώρα στον Βόλο μπορεί να πάω σε πέντε μπαρ την ίδια νύχτα και να έχει ξημερώσει. Αυτό είχα να το ζήσω πολλά χρόνια. Εκεί η διασκέδαση είναι εύκολη, είναι όλα δίπλα, δεν μετακινείσαι, βρίσκεσαι με τους φίλους σου. Στον Βόλο γλεντάω, στην Αθήνα όχι. Γενικά, όμως, αναθεωρώ τη ζωή μου κάθε μέρα. Ζω την πραγματικότητα, αλλά σκέφτομαι αυτά που θα κάνω μελλοντικά. Την επόμενη καριέρα, το επόμενο ταξίδι. Κάτι κυνηγάω που δεν ήρθε ακόμη. Μόλις κατακτήσω τον στόχο μου, πάω στον επόμενο. Και στον Βόρειο Πόλο, αν είναι, θα πάω. Δεν έχω πρόβλημα. Αισθάνομαι άνθρωπος χωρίς ρίζες. Μετά την οικονομική κρίση λατρεύω την Ελλάδα. Είχα την επιλογή να φύγω, αλλά δεν το έκανα από πείσμα. Πιστεύω ότι έρχονται καλύτερες μέρες στη χώρα μας. Ηθελα να ζήσω στο Μαρόκο, αλλά όταν άκουσα ότι όλοι φεύγουν και πάνε να ζήσουν κάπου αλλού είπα: «Ελένη, θα κάτσεις, θα δουλέψεις, θα χτίσουμε μια καινούρια Ελλάδα και θα έρθουν καλύτερες μέρες».
- Το πιστεύεις; Είμαστε ένας λαός αντάρτης. Δεν θα γίνουμε ποτέ Αμερική, Αγγλία ή Γερμανία, αλλά αξίζουμε ως πολίτες και ως χώρα. Εχουμε πράγματα που δεν τα έχουμε προβάλει προς τα έξω. Θα δουλέψουμε για να βγάλουμε μια καινούρια Ελλάδα προς τα έξω, πέρα από τα παλιομοδίτικα, τα αρχαία, τα τσαρούχια και τα σουβλάκια. Η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να κάνει καλύτερη την Ελλάδα. Αν προβάλεις κάτι ωραίο, ο κόσμος είναι έτοιμος να το αποδεχτεί. Στην πολιτική δεν πιστεύω. Το έργο το παίζουμε εμείς, αν το παίξουμε σωστά, θα αλλάξει και η πολιτική.
- Υπάρχει κάποιος πολιτικός που να αξίζει; Κανένας δεν αξίζει και δεν πιστεύω ότι η αλλαγή θα έρθει μέσα από την πολιτική. Την αλλαγή πρέπει να τη φέρουμε εμείς. Σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας. Αμα κάνουμε όλοι κάτι καλό, θα βγει ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα. Η εποχή των επαναστάσεων στον δρόμο έχει τελειώσει, δεν αποδίδει και δεν εκτιμώ κανένα από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα. Μεγάλωσα σε μια Ελλάδα που δεν είχε λεφτά, έζησα το ελληνικό lifestyle, είδα πώς αλλοιώθηκε η χώρα όταν έπιασε τα πρώτα ψεύτικα χρήματα και θεωρώ πως και η καλύτερη ομάδα ιδεολόγων να κατέβει στην πολιτική, μόλις μπει στην εξουσία θα χαλάσει κι αυτή. Είναι αισιόδοξο και ταυτόχρονα απελπιστικό ότι απέναντι σ’ αυτή τη μάχη έχουμε μόνο τον εαυτό μας και τους φίλους μας.
- Το χόμπι σου έγινε εν μέρει έγινε δουλειά με τα είδη προικός. Ετοιμάζεις κάτι καινούριο; Θέλω να κάνω ένα blog και να ασχοληθώ με το deco. Τη γαστρονομία την έχω κατακτήσει και την παρακολουθώ με μεγάλη άνεση. Είμαι στοχευμένη στο ελληνικό τοπικό προϊόν, στην ανάδειξη της ελληνικής γεύσης, αλλά θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα.
- Συνεργάζεσαι με το περιοδικό «Olive». Τώρα και με το olivemagazine.gr και θα κάνεις ιντερνετική εκπομπή. Στο «Olive» είμαι από το πρώτο τεύχος, το λατρεύω, και η διευθύντριά του Ιωάννα Σταμούλου έγινε κολλητή μου γιατί εκτιμούσα τη δουλειά της. Είναι η πιο σταθερή μου συνεργασία σε όλη μου την καριέρα. Με τη δημιουργία του site είναι σαν να μπήκε καινούριος αέρας, σαν να γεννήθηκε ξανά το «Olive». Σε λίγο καιρό θα βλέπετε live σε βίντεο συνταγές και ιδέες.
- Η απότομη αναγνωρισιμότητα δεν σε άλλαξε; Δεν ένιωσα την επιτυχία και την αναγνωρισιμότητα γιατί η τηλεόραση ήρθε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, όπου ήμουν άνεργη, απένταρη και με χρέη. Οταν αυτά τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα, δεν μπορείς να ξιπαστείς με την αναγνωρισιμότητα και να την απολαύσεις διότι παράλληλα σου συμβαίνουν δυσάρεστα πράγματα που σε ρίχνουν. Επίσης, δεν άλλαξε η ζωή μου. Δεν βρέθηκα με πολλά λεφτά γιατί μπήκα στην τηλεόραση σε μια περίοδο όπου δεν υπάρχει χρήμα. Γιατί να ξιπαστώ; Το μόνο που χαίρομαι είναι να μου μιλάνε οι άνθρωποι στον δρόμο γιατί είναι σαν να συναντώ φίλους.
- Ποια είναι τα σημεία-σταθμοί της ζωής σου; Η ζωή στο Παρίσι ήταν μεγάλος σταθμός. Δούλεψα 16 χρόνια στην τέχνη πολύ σκληρά, έκανα δημόσιες σχέσεις στον γλύπτη Τάκη και αργότερα σε νέους καλλιτέχνες. Εκεί έμαθα την υπευθυνότητα και πως τίποτα δεν γίνεται χωρίς ολοκληρωτική αφοσίωση. Οταν θέλεις να πετύχεις κάτι, η προσωπική ζωή έρχεται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Και το ακολουθώ για πάντα. Ο δεύτερος σταθμός ήταν η γέννηση του γιου μου, Γιώργου, στα 31 μου. Το παιδί μού απομυθοποίησε όλα όσα ήξερα για τη μητρότητα και έμαθα ότι είναι μια πολύ προσωπική ιστορία. Οι μανάδες θεωρούν ότι αυτές μαθαίνουν στα παιδιά τους. Εγώ αντίθετα πιστεύω ότι ο γιος μου με έκανε υπεύθυνο άνθρωπο και πως τελικά ένα παιδί ισούται με μία συνεχή ψυχανάλυση. Του χρωστάω, δεν μου χρωστάει. Τρίτος σταθμός είναι όλα τα μεγάλα επαγγελματικά επιτεύγματα. Την πρώτη μέρα που άνοιξε το εστιατόριο «Βee», το «Πιρουνάκι» στον Βόλο, όταν είδα έτοιμο το πρώτο είδος προικός, το πρώτο κείμενό μου τυπωμένο στο «Symbol». Από την άλλη, η τηλεόραση δεν μου προκάλεσε την ίδια συγκίνηση.
- Πώς αποφάσισες να επιστρέψεις στην Ελλάδα; Περνούσα καλύτερα στην Ελλάδα. Είχαν τελειώσει τα 80s, τα πάρτι στο Παρίσι και είχε έρθει η πρώτη οικονομική κρίση. Η ζωή άρχισε να γίνεται θλιβερή. Ετσι, μια μέρα επέστρεψα στην Ελλάδα χωρίς καν να πάρω τα πράγματά μου. Δούλεψα με νέους καλλιτέχνες, αλλά σύντομα έκλεισε κι αυτός ο κύκλος. Δεν μπορώ να κάνω ένα επάγγελμα μέχρι να πεθάνω. Αν κάποιος μου πει κάτι τέτοιο, θα πεθάνω τώρα. Θέλω να ξέρω ότι πάντα ζω σε μια ανοιχτή πόρτα. Στον διάδρομο του σπιτιού μου έχω πάντα μια βαλίτσα. Δεν τη βολεύω γιατί είναι ψυχολογικό. Αν μου κρύψεις τη βαλίτσα, θα πάθω πανικό. Θέλω να τη βλέπω, τάχα μου ότι θα πάω κάπου. Και ας μην πηγαίνω. Με την οικονομική κρίση η βαλίτσα ήταν εκεί για τρία χρόνια ενώ δεν μπορούσα να πάω πουθενά.
- Δεν σε φοβίζει το ρίσκο; Μόνο το ρίσκο αγαπώ. Επειδή έχω το αίσθημα του πνιγμού και βαριέμαι πολύ εύκολα μου είναι εύκολο να αλλάζω. Αλλά έχει δυσκολίες. Μέσα στη δίνη των αλλαγών πληρώνεις ένα τεράστιο τίμημα: χάνεις ανθρώπους γιατί δεν μπορούν να σε ακολουθήσουν όλοι. Εχω χάσει φιλίες και σχέσεις επειδή δεν μπορούσα να τους αφιερώσω χρόνο.
- Τελικά στη ζωή σου έχεις δώσει προτεραιότητα στη φιλία και όχι στους συντρόφους σου; Πάντα οι φίλοι μου είναι για μένα η οικογένειά μου. Επειδή δεν έχω το γονίδιο της άλλης οικογένειας, αν και καμιά φορά σκέφτομαι ότι είναι τυχερό, για μένα οι φίλοι είναι πολύ σημαντικοί. Βέβαια, το προσωπικό δεν το πολέμησα και δεν το πάλεψα. Ή πάει ή δεν πάει. Ούτε μπορώ να κάνω υποχωρήσεις στα γκομενικά. Στις φιλίες, όμως, κάνω.
- Τι δεν βρήκες σε έναν άντρα; Ανεξαρτησία, να μου αφήνει χώρο, χρόνο και να μπορεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς μου. Αλλά πού να το βρεις αυτό; Είναι ακατόρθωτο.
- Μήπως τελικά η μεγάλη καψούρα της ζωής σου είναι ο γιος σου και δεν μπόρεσες να τον ξεπεράσεις ποτέ; Ισως το παιδί είναι μια συναισθηματική δικλίδα ασφαλείας που σε κάνει να μην ανέχεσαι πολλά σε μια ερωτική σχέση, οπότε δεν κάνεις πολλές υποχωρήσεις. Η σχέση γιου και μάνας είναι μια ερωτική σχέση. Δεν θα ξεχάσω πως όταν γεννήθηκε ο Γιώργος έλεγα ότι θα διορθώσω όλο αυτό το κακό της Ελληνίδας μάνας με τους γιους από το οποίο είχαμε υποφέρει όλες ως γκόμενες. Τελικά έχω γίνει χειρότερη. Εχω καταλήξει δε ότι είναι καρμικό. Καμία σύντροφός του δεν είναι αντάξια του γιου μου. Δεν έχει γεννηθεί ακόμα!
- Ολα αυτά τα εφόδια τα πήρες από τους γονείς σου; Ναι, από τη μητέρα μου έμαθα την οικονομική ανεξαρτησία και από τον πατέρα μου την αγάπη για την κουλτούρα. Ο πατέρας μου ήταν χημικός αλλά είχε τελειώσει και την Καλών Τεχνών, ήταν ζωγράφος. Ηταν επίσης μελετητής στο Αριστοτέλειο, είχε γράψει βιβλία και ήταν ο πρώτος που άνοιξε γκαλερί στον Βόλο. Στο σπίτι μας δεν μιλάγαμε ποτέ για χρήματα, ήταν ταμπού. Μεγάλη κατάλαβα ότι έχουμε λεφτά. Νόμιζα ότι ήμασταν μια πολύ φτωχή οικογένεια. Πέρασα την εφηβεία με δυο αλλαξιές ρούχα - μόνο όταν χαλούσαν μου αγόραζαν καινούρια. Από την άλλη, με έστελναν στα καλύτερα σχολεία και δεν μου χαλούσαν χατίρι όταν επρόκειτο για τη μόρφωσή μου.
Thema Insights
Με τις σελίδες διαδικτυακού στοιχηματισμού να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, είναι σημαντικό να επιλέγουμε πλατφόρμες με εμπειρία στον χώρο, που έχουν αποδείξει την αξιοπιστία τους, έχοντας μια μεγάλη πορεία στη βιομηχανία του iGaming.
Με το νέο πρωτοποριακό πρόγραμμα «ΜΙΣΟ ΜΙΣΟ» από την GREEN Properties όλοι μπορούν να αγοράσουν την κατοικία που θέλουν, χωρίς δάνειο και άλλες χρεώσεις, καταβάλλοντας το 50% της αξίας και αποπληρώνοντας το υπόλοιπο ποσό σε 50 άτοκες, μηνιαίες δόσεις.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα
